“ความจน” ที่กล่าวถึงในที่นี้ ไม่ได้เป็นความจนที่เกิดกับผู้ที่มีระดับรายได้หรือฐานะทางเศรษฐกิจที่ไม่พอเพียงกับการดำรงชีพได้ตามมาตรฐานขั้นต่ำ หรือมีรายได้ต่ำกว่ามาตรฐานคุณภาพชีวิตขั้นต่ำที่ยอมรับได้ในแต่ละสังคม หรือเป็นผู้ที่ขาดโอกาสด้านการศึกษา การรักษาพยาบาล และโอกาสอื่นในการพัฒนาคน แต่เป็นความจนที่เกิดกับผู้มีรายได้ประจำ หรือ “มนุษย์เงินเดือน” ซึ่งรายได้ไม่พอกับค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือน พูดง่าย ๆ คือ มีเงินไม่พอใช้ถึงสิ้นเดือน …แล้วจะทำอย่างไรถึงจะมีเงินพอใช้จ่ายจนถึงสิ้นเดือน?
ก่อนอื่น จะขอนำหลักธรรมคำสอนในศาสนาพุทธ …

ผู้ที่เคยขับรถยนต์มักจะพบว่า ถึงแม้จะมีกระจกรถยนต์ด้านข้างซ้ายและขวา กระจกมองหลัง คอยระแวดระวังแล้วก็ตาม บางครั้งจะมองไม่เห็นรถหรือสิ่งที่อยู่ด้านข้างนอกตัวรถ โดยขอบรถยนต์จะบังได้จังหวะพอดี ทำให้เกิดอุบัติเหตุได้
เฉกเช่นเดียวกัน ในชีวิตของคนเรา ถึงแม้เราจะคอยระแวดระวัง มองรอบด้านแล้วก็ตาม แต่ก็มักจะเจอเหตุที่เราเผลอ มองไม่เห็นในสิ่งที่ควรจะเห็น หรือคาดไม่ถึงว่าจะเกิดเหตุเช่นนั้นขึ้น แม้สิ่งนั้นจะอยู่ใกล้ตัวเราเพียงแค่มือเอื้อม
ในการขับรถยนต์จึงมักจะมีผู้ที่นั่งไปด้วยเพื่อช่วยดูทางหรือดูสิ่งที่อาจจะทำให้เกิดอุบัติเหตุ ในชีวิตการทำงานของเราก็เช่นเดียวกัน เราอาจจะคิดว่าทำดีแล้ว ยอดเยี่ยมแล้ว เพียงพอแล้ว …