นึกว่าจบแล้วชิมิ…พี่น้อง อิอิอิ
ยากสสสสสสส์ เพราะมันยาวววววววว ยิ่งกว่าหนังไตรภาค
จะอ่านต่อ…ก็ตามมา…มะอ่านต่อ….แล้วตามมาไมล่ะ….ฮิ้วววววววววววว
ไป…ไปต่อ ให้จบๆ ป่ะ นะ..ตะเอง ไหน ไหน ก็ไหน ไหน หลวมตัวอ่านมาตั้ง 5 ตอนละ ป่ะกาน
บทที่ ๗ …

ม่ะรุ๊ม่ะชี้…ป่ะ…ต่อ

บทที่ ๖ ถึงหลักไมล์ข้างหน้า…คลองโคลน
ผละจากวัดรามัญ คณะของเราก็เดินทางต่อไปยังจุดหมายที่ไม่ได้กำหนดทิศทางใดๆ แต่ไปด้วยใจปรารถนาตามหลักกิโลที่รออยู่ข้างหน้า
ไม่พูดพล่าม…ทำแต่ระยะไมล์ เพื่อนโชว์เฟอร์บึ่งต่อไปยังคลองโคลน ที่ซึ่งก่อนจะเข้าดอนคุยกันแบบยังไม่ปั่นแปะ…อันนี้ก็ออกแนวการพนันห้าม เดิมพันนิ…เอ้า!!!แทงเสีย ๆ…เกี่ยวมั้ยเนี่ย…๕๕+
ถึงจุดหมายอีกแห่งที่ไม่อยู่ในทิศทาง มาก่อนเช่นกัน แต่ขอบอก…สุดยอด…”ศูนย์อนุรักษ์ป่าชายเลน คลองโคน”
ดีใจที่กลุ่มไม่ตัดสินใจเลยจุดนี้ไป…และถูกใจสุดๆ ที่เราต่างตัดสินใจ…
ลงเรือลำเดียวกัน…เพราะม่ายงั้นนนน ต้องจ่ายค่าเรือคนเดียว… …

ม่ะพูดมะจาว่าไร ต่อเลย ณ บัดnowwwwwwww

บทที่ ๕ เลี้ยวๆ หลบๆ ไปยังจุดหมายต่อไป
คณะของเราจากลากลุ่มคณะที่ยังคงนั่งๆ เดินๆ อยู่ตรงจุดที่พบกันในครั้งแรก มาถึงลานจอดรถสมาชิกทุกคนพร้อม เพื่อนโชว์เฟอร์ของเราก็ไม่รอช้าตั้งหลักไมล์มุ่งจุดหมายที่ยังไม่ใช่ปลายทางต่อไปทันที
ถึงที่หมาย…ดอนหอยหลอด…โดยยังมิได้หย่อนส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายไปสัมผัสแม้เพียงธุลีดิน ขณะขับไปคุยไป คนที่ออกเสียงเจื้อยแจ้วก็ลงความเห็นเอง…เออออเอง…หันหัวเลี้ยวรถจากออก มาซะงั้น…ไหนไหนก็ไหนไหน…ซักที่ละกัน โบสถ์ไม้ก็น่ายล จะผ่านไปเฉยๆ …

คริสสสสส เถิงงงงง เราซี๊….ตะเอง  หายไป 10 วันฟ่าๆ เอ๊งงงง(เกินละ..ตานี้…โพสต์เสร็จรูปม่ะมา…นานเรยยยย)

ว่างั้นงี้เลย… นานเกิ๊นนนนนนน ถึงตอนไหนแล้วฟะ นึกม่ะออก เด๋วไปแอบดูก่อน…รุ๊เระ
บทที่ ๔ พากันเดินย่ำตลาดบก

ชาวคณะบ้างนั่ง บ้างเดิน แต่เดินคนละด้านกับที่เราเพิ่งจากมา บ้างกำลังจะลงเรือ คณะเราที่มาก่อนเที่ยวท่องล่องเรือก่อน …