ดิช้านชอบเปรียบชีวิตของบรรดาหัวหน้าทุกระดับใด ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจกับชีวิตแบบนี้ว่าเหมือนแซนวิช เพราะต้องถูกบีบจากเบื้องบนและเบื้องล่าง ในทุกเวลา สถานที่ และโอกาส
บางที่ก็เหนื่อยหน่ายหัวใจเหมือนกันที่ต้องทำงานในหน้าที่นี้ แต่ด้วยความจำเป็น ความเหมาะสมหรืออะไรก็แล้วแต่ ที่เบื้องบนบอกว่า “ใช่” ที่บางทีเบื้องล่างก็บอกว่า “ไม่ใช่”
ถ้าให้เลือกได้ บรรดาหัวหน้าน้อยใหญ่หลายคนอยากจะใช้ชีวิตแบบธรรมดาๆ มากกว่า เพราะเหตุผลมากมาย ขณะที่อีกฝ่ายนั้นไม่ใช่เพราะ….
รูปลักษณ์ของแซนวิชต้องดูดี สวยสรรพ …