รายงานจากสำนักหอสมุด มหาวิทยาลัยทักษิณ
เจ็ดโมงกว่าๆ ล้อหมุนจากโรงแรม หมายความว่ามื้อเช้าคือหกโมงครึ่ง วันนี้เลยเปิดซิงอาหารเช้าของโรงแรมอาหารเช้าแบบเดิมๆ มีข้าวยำที่เราชอบนักหนา แต่ที่ไม่ชอบเลยคือทำไมต้องใส่แครอท และดูเหมือนเจ้าผักชนิดนี้จะอยู่ในทุกจานอาหารในบ้านเรา
ฝนยังตกแบบเบาๆ บางๆ หายๆ ปลายทางของเราคือสงขลาถิ่นเก่าของน้องยา แต่ต้องผ่านถิ่นใหม่ของคุณน้องอ้อเพราะเป็นเส้นทางเดียวกับทีู่ต้องเดินทางทุกปี เพื่อพาเด็กๆ กลับไปหาปู่ย่าในช่วงปิดเทอม
ผ่านวัดพะโคะที่เราอยากจะไป พี่แมวบอกให้โทรไปแจ้ง แต่ดูเหมือนใจตรงกันพอยกโทรศัพท์ขึ้นมาปลายทางโทรเขามาพอดี พขร. ไม่เคยมา ดังนั้นพอเข้าสงขลาน้องยาจึงสามารถบอกทิศทางเลี้ยวซ้ายขวาจนถึงที่หมาย
อาจารย์สายพิณ วิไลรัตน์ ผู้อำนวยการ ลงมารับด้วยตนเองจึงได้ทักทายด้วยความสนุกสนาน ผอ.และทีมงานออกตัวว่าไม่มีอะไรจะให้ดูเพราะเป็นห้องสมุดเก่า ความสวยไม่มี แต่ที่ไหนได้สิ่งที่พวกเราเห็นทำให้อึ้ง ทึ่ง อย่างมากมาย
ตอนไปที่ ม. วลัยลักษณ์ พวกเรามีอาการตะลึงพรึงเพริดกับปริมาณงานกับปริมาณคน จนเครียดกันตามๆ มาที่นี่เกิดอาการยิ่งกว่าเพราะที่นี่คนน้อยมาก ที่เราคุยกันว่าที่เราบ่นๆ ว่าทำงานมากมาเห็นเพื่อนๆ ทั้งสองหน่วยงานทำงานกันแล้ว มาเปรียบเทียบกับตัวเราแล้ว ก็เนอะ…อาการมึนส์ถามหาอีกครั้ง
สิ่งที่ทึ่งยิ่งไปกว่านั้นคือตัวผู้อำนวยการซึ่งเดิมอยู่ที่หาดใหญ่จึงมาเป็นคนใหม่ของที่นี่ รับงานมาเพียงหกเดือนได้เขียน Strategy Map ที่รวมทุกสิ่งทุกอย่าง ภาพๆ เดียว สามารถอธิบายให้ทุกคนเห็นเป้าหมายขององค์กรที่วางไว้ ดังนั้นกิจกรรมและงานทุกอย่างจึงมีีคำตอบที่ชัดเจนในตัวเอง
ที่สำคัญที่สุดคือความอดทนและความมุ่งมั่นของบุคลากรในการสู้กับปริมาณงานที่ยังไม่สามารถเรียกร้องกำลังคนได้ดั่งใจคิด รวมทั้งความพร้อมในการที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ จึงเป็นจุดแข็งของที่นี่
ส่วนตัวนอกจากจะเห็นถึงเรื่องดังกล่าวแล้ว สิ่งที่เห็นนอกเหนือจากนี้คือโอกาสในการพัฒนาเรื่องการใช้พื้นที่ของสำนักหอสมุดยังมีอีกมาก เนื่องจากมีพื้นที่ในทางกว้างและเป็นสัดส่วนแตกต่างจากห้องสมุดของเราที่มีพื้นที่แคบและไม่ค่อยจะเป็นสัดส่วนจึงจัดการยาก ต้องอาศัยนักตกแต่งภายในเข้ามาดูแล ก็มีอาจารย์สมบัติ เพียงคนเดียวกระมังที่เข้ามาทำงานแบบนี้
นานๆ มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้แบบนี้ทำให้เราได้อะไรมากมายจริงๆ สองห้องสมุดของเมื่อวานและวันนี้จึงเป็นสถานที่ที่คาดว่าจะส่งบุคลากรแลกเปลี่ยน เพื่อเข้าไปฝังตัวเข้าเพื่อฝึกฝนและศึกษาูวิธีการทำงานของแต่ละที่ เพื่อให้นำกลับไปปรับใช้ ไม่รู้ว่าใครอยากจะไปกันบ้าง เราว่าน่าจะหนึ่งสัปดาห์ แต่ ผอ.บอกว่าถ้าจะให้ได้ผลน่าสัก 1 เดือน
ที่นี่น้องยาเป็นคนเขียนรายงานค่ะ