เนื่องจากได้รับโจทย์คำถามจากหัวหน้าฝ่ายวิเคราะห์ฯ อีกแล้ว เรื่องการลงรายการหนังสือที่มีชื่อผู้เรียบเรียง ว่า หลักการลงรายการนั้นเค้าลงกันเช่นไร ถึงจะถูกต้อง
ส่วนตัวเรานั้น มีอยู่วันหนึ่งได้ตรวจการลงรายการหนังสือภาษาไทยเล่มหนึ่งพอดิบพอดี ซึ่งมีชื่อผู้แต่ง และมีชื่อผู้เรียบเรียง อยู่ในเล่มทำให้ต้องพิจารณาว่า ควรลงชื่อใดเป็นรายการหลักดี 🙄
และทำให้นึกถึงหนังสือประเภทหนึ่งที่ เป็นหนังสือชีวประวัติของผู้มีชื่อเสียง หรือเรื่องราวความสำเร็จของบุคคลนั้น ซึ่งการเขียนเป็นหนังสือหนึ่งเล่มนั้น บุคคลประเภทนี้จะใช้นักเขียนที่เรียกว่า “Ghost Writer” …

  ในการลงรายการบรรณานุกรมของบรรณารักษ์ สิ่งหนึ่งที่บรรณารักษ์วิเคราะห์หมวดหมู่ต้องพบคือ การเขียนทับศัพท์ในภาษาต่างประเทศ ซึ่งข้อมูลอาจปรากฎที่ชื่อผู้แต่ง ชื่อเรื่อง ชื่อสำนักพิมพ์ หรือหัวเรื่อง ในกรณีที่ลงรายการบรรณานุกรมภาษาไทย หรือการลงรายการบรรณานาณุกรมภาษาต่างประเทศที่ต้องถอดตัวอักษรภาษาไทยไปเป็นอักษรโรมัน ซึ่งเราจะพบว่า เรื่องการทับศัพท์ หรือ Romanization นั้นปรากฎในคู่มือการลงรายการ Anglo American Cataloguing Rules ในกฎของชื่อหน่วยงาน ชื่อสถานที่ …

เห็นชื่อเรืองอย่าเพิ่งตกใจ เรื่องของเรื่องมีอยู่ว่า ได้รับโจทย์คำถามมาว่า หากเราอยากจะวิเคราะห์หมวดหมู่วารสารที่เป็นสิ่งพิมพ์ต่อเนื่องเช่น วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร  ลงในฐานข้อมูลทรัพยากรของหอสมุดฯ จะมีวิธีการทำเช่นไรให้เป็นมาตรฐาน โดยลงรายการและให้เลขหมู่ หัวเรื่องเหมือนหนังสือ สามารถยืม-คืนได้แบบหนังสือ  เนื่องจากในฐานของเรามีการลงรายการวารสารที่นำมาวิเคราะห์หมวดหมู่เป็นหนังสือที่หลากหลายและมากมายหลายอย่าง เมื่อได้รับโจทย์มาก็ต้องไปหาคำตอบ
จากการตรวจสอบข้อมูลในฐานฯพบว่า ในฐานข้อมูลของเรานั้นมีวารสารหลากหลายชื่อที่นำมาวิเคราะห์หมวดหมู่เป็นหนังสือ ดังนั้นจึงเริ่มจากวาสารชื่อที่ใกล้ตัวมากที่สุดคือ วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร เนื่องจากวารสารมหาวิทยลัยศิลปากรเป็นวารสารมีชื่อเรื่องและมีเนื้อหาในแต่ละฉบับแตกต่างกันไป ในฐานข้อมูลมีทั้งหมด 29 รายการ …