ในการจัดโครงการฯ ครั้งนี้้ ได้ทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงแกะ เอ้ย! ไม่ใช่ … พี่เลี้ยงเด็ก ในระยะเวลา 5 วัน มีทั้งความประทับใจ ความเอ็นดู ความน่ารักของเด็กๆ สร้างความทรงจำดีๆ ให้กับแยมอีกกิจกรรมหนึ่ง กิจกรรมในแต่ละวันสร้างความสุข ความสนุกสนานแตกต่างกันไป ทำให้ได้ยินเสียงหัวเราะของเด็กๆ ทุกวัน ก่อนที่จะเข้าสู่กิจกรรมได้แบ่งกลุ่ม …

งานนี้ชาวค่ายดีใจกันยกใหญ๋ ที่ได้ทราบข่าวว่าจะได้ผจญภัยนอกบริเวณพื้นที่สี่เหลี่ยม ที่มีจำกัด กันซักระยะเวลาหนึ่ง ในวันนี้ ผลงานหมวกของน้องๆเสร็จกันหมดแล้ว เราๆและพี่เลี้ยงทั้งหลาย จึงได้สวมหมวก เดินฝ่าความร้อนไปตามทางเดิน จนถึงโรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร ซึ่งตั้งอยู่บริเวณ ก่อนถึงประตูทางออก ฝั่งเหนือวัง ระยะทางร่วม 500 เมตร เห็นจะได้ ภาระกิจในโรงพิมพ์ เจ้าหน้าที่ผู้ดูแลเอ็นดูสมาชิดค่ายฯ ซึ่งเราติดต่อเขาไว้ล่วงหน้านั้น …

คณะกรรมการชาวค่ายต่างทยอยเขียน blog กันไปหลายคนแล้ว เพื่อไม่ให้เป็นการน้อยหน้าป้าดวงต้องอยู่เฉยไม่ได้แล้ว เป็นเวลา 5 วันเต็มๆ ที่ทุ่มเททางกายและใจสำหรับกิจกรรมนี้ (เพื่อเด็กผู้ไร้เดียงสา) ต้องขอขอบคุณหัวหน้าหอฯ หัวหน้าฝ่ายที่ให้โอกาสพวกเราและขอบคุณหัวหน้างานวารสารที่ทำหน้าที่แทนช่วงนีี้
การจัดกิจกรรมของเราได้รับความสนใจจากเด็กๆมาก เต็มก่อนกำหนด อย่างนี้ป้าๆ ลุงๆ น้าๆ เป็นปลื้ม ปีนี้ขอชมเชยว่าเด็กไม่ดื้อเลย เพราะป้าดวงขู่ไว้ก่อนว่าถ้าปีนี้ใครดื้อ ซน …

คุณป้าถามหลาน น้องเต็มว่า ไม่ไปค่ายได้สักวันไหม จะพาไปเที่ยว น้องเต็มตอบคุณป้าว่าป้าคะ การไม่ไปค่ายหนึ่งวัน ทำให้เสียโอกาสไปเลย เพราะที่ค่ายไม่มีกิจกรรมซ้ำกันเลยค่ะ …
นำมาเล่าให้ป้าๆ ฟังว่าน่าจะเป็นฟีดแบคที่ดีเพราะปรกติแล้วเรื่องเที่ยวกับคุณเต็มจะไม่พลาด หนึ่งเดือนไปเรียนครบทุกวันกลายเป็นเรื่องผิดปกติ ส่วนเรื่องกิจกรรมที่ไม่ซ้ำนี่นับเป็นสุดยอดที่คณะทำงานสามารถสรรหาและเนรมิตออกมาได้อย่างเหลือเชื่อ…
จึงอดไม่ได้ที่จะนำคำเล็กๆ ของเด็กมาทบทวนวิธีการทำงานของพวกเราว่าอะไรเป็นสาเหตุและที่มาที่ไป ซึ่งน่าจะเป็นคุณประโยชน์สำหรับรุ่นหลังๆ ต่อไปว่ารุ่นพี่ๆ มีแนวคิดการทำงานอย่างไร
นึกถึงตอนที่พวกเราเตรียมค่ายกัน เรื่องราว …