ภาษาอังกฤษหรือที่คนไทยเราใช้อีกคำหนึ่งว่า“ภาษาฝรั่ง”ซึ่งเป็นคำที่ชาวบ้านเราใช้กันมานมนานแล้วนั้นถือเป็นภาษาสากลที่คนทั่วโลกใช้ในการติดต่อสื่อสารกัน ภาษาอังกฤษนั้นเริ่มมีความสำคัญมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 16-17 เป็นต้นมาในยุคสมัยที่จักรวรรดิอังกฤษสามารถแผ่ขยายอิทธิพลไปยังดินแดนต่างๆทั่วโลก จนเป็นประเทศเจ้าอาณานิคมในห้วงเวลานั้นทำให้อังกฤษได้ชื่อว่า ดินแดนพระอาทิตย์ไม่ตกดิน มีประเทศต่างๆในเครือจักรภพมากมายแม้แต่ประเทศในแถบเอชียตะวันออกเฉียงใต้ ด้วยเหตุนี้การใช้ภาษาราชการของประเทศอาณานิคมเหล่านั้นจึงใช้ภาษาอังกฤษเป็นหลักในการสื่อสารนอกเหนือจากภาษาพื้นถิ่นของตนเอง ทำให้ภาษาอังกฤษกลายเป็นภาษากลางของโลกไปโดยปริยาย แม้แต่ในประเทศไทยของเราที่แม้ว่าเราจะมิได้เป็นประเทศในอาณานิคมหรือเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษก็ตาม แต่คนไทยเราก็รับอิทธิพลของภาษาเข้ามาใช้ในชีวิตเช่นเดียวกับประเทศอื่นๆด้วยเหตุที่มีชาวต่างชาติเข้าติดต่อในเรื่องการทำมาค้าขายตั้งแต่สมัยอยุธยา ต่อเนื่องมาถึงยุครัตนโกสินทร์เป็นต้นมาจนกระทั่งปัจจุบันนี้ การรับเอาภาษาอังกฤษหรือคำฝรั่งมาพูดและใช้ในชีวิตประจำวันจนเป็นคำคุ้นชินไปแล้วนั้น (แม้จะยังมิได้เข้าสู่ AEC ก็เหอะ) เป็นคำย่อแทบทั้งสิ้นและติดปากคนไทยในทุกระดับซึ่งใช้ทั้งพูดและเขียนจนเป็นเรื่องปกติแต่เชื่อว่าคงมีคนจำนวนไม่น้อยเลยที่ไม่เคยรู้เลยว่าแต่ละคำนั้น มีคำเต็มๆว่าอย่างไร …