วันก่อนมีโอกาสได้ไประชุมคณะกรรมการประจำสำนักหอสมุดกลาง แทนพี่แมวเนื่องจากท่านพี่ไปราชการงานเมือง หนูจิบบอกว่าห้องสมุดได้อัตราที่ขอไป แต่ยังไม่มีโอกาสได้ซักถามรายละเอียดจึงได้นำมารายงานกับหน.งานธุรการและ หน.หอสมุดฯ
ทำให้นึกถึงเรื่องราวที่คุยกันเมื่อเดือนก่อนในวงส้มตำว่า อีก 15 ปี ห้องสมุดจะเป็นอย่างไร ในโต๊ะมีด้วยกัน 4 สหาย 2 คน เมื่อเวลานั้นก็คงกลับไปนั่งอยู่ที่บ้านเลี้ยงหลาน หรือนั่งเฝ้าบ้าน ส่วนอีก 2 คน คงเป็นรุ่นเดอะของห้องสมุด และน่าจะมีคนหนึ่งคนใดเป็นว่าที่หัวหน้าหอสมุดฯ ถ้าหากยังคงมีตำแหน่งนี้
ที่นี้ก็เริ่มคุยกันตั้งแต่พี่ๆ ปีจอ ว่ามีกันหลายคน ตามด้วยรุ่น พ.ศ. 05-07 ว่าใครจะไปอยู่บ้านก่อน ใครจะไปที่หลัง นอกจากเรื่องส่วนตัวแล้ว ยังย้อนกลับมาที่แต่ละฝ่ายว่าถึงวันนั้นที่ห้องสมุดจะมีใครอยู่บ้าง จึงเริ่มไล่เลียงไปตั้งแต่…
งานธุรการ ก็จะมีน้องพนิดา เ็ป็นผู้คุ้มกฎ ที่ต้องดูแลน้องๆ ที่จะเข้ามาแทนพี่จิ พี่ตาและพี่ใหญ่
ฝ่ายบริการ มีน้องยาหยีศรีสมร ถ้าไม่่หนีไปไหนเสียก่อน น้องกอบกุล คงเป็นเจ้าแม่เคาน์เตอร์ และน้องอำนาจ เป็นหัวเรือของการจัดชั้น น้องชิต/ชัย คงทำหน้าที่เรื่องซ่อมเล็ก ซ่อมน้อย น้องหงส์ท่าจะเป็นตัวอย่างของการทำความสะอาดที่ดี
ฝ่ายโสตฯ ซึ่งอาจจะมีบรรณารักษ์คนใดคนหนึ่งเข้าไปแทนพี่หน่อยก่อนหน้านี้ แล้วก็มีน้องรส เป็นสิงสนามโสตฯ
ฝ่ายวิเคราะห์ฯ  มีหลายคน ตั้งแต่น้องกาญจน์ ก็จะเป็นพี่หญิงใหญ่ ตามด้วยน้องก้อ น้องหนึ่งและหนูเขียด และน้องกอล์ฟ ก็จะเป็นเสือใหญ่ผู้ชำนาญการงานซ่อมหนังสือ และหนูปูเป็นเจ้าแม่คีย์อิน
งานไอทีมีน้องเอ๋ ซึ่งเมื่อถึงบัดนั้นอาจไม่มีงานนี้ในสารบบ เนื่องจากเทคโนโลยีอาจเปลี่ยนไป อาจไปอยู่ที่ไหนสักที อย่างฝ่ายโสตฯ ก็เป็นไปได้
งาน ศต. มีน้องอ้อและน้องษร ที่พอถึงวันนั้น ก็อาจเป็นผู้เฒ่าด้วยกันทั้งคู่เช่นกัน
ดังนั้นน้องๆ ที่เอ่ยนามมาทั้งหมดข้างต้น คือผู้นำพาห้องสมุดในยุคต่อไป เรื่องนี้เมื่่อนำมาเล่าต่อให้พี่แมวและพี่ๆ คนอื่นๆ ฟัง ทุกคนบอกเป็นเสียงเดียวกันว่า…จริงด้วย
ดังนั้นน้องๆ ทั้งหลายทั้งพี่แมวและพี่ๆ ขอฝากว่าคงต้องรีบขวนขวายเรียนรู้ เพราะขณะนี้ยังมีพี่ๆ และเวลาอีกหลายปี ที่ยังสามารถถ่ายทอดวิทยายุทธ์ิ ให้น้องๆ เป็นผู้เยี่ยมยุทธ์ได้
พี่ติ๋วกับงานที่ละเอียดอ่อน กับงานพี่จุ๋มในเชิงระบบและการตัดสินใจ ทั้งสองคนบอกว่าอยากให้มีใครมารับช่วงงานต่อเหมือนกัน แต่ดูแล้วเหลือแต่แม่น้องต้นข้าวที่สาวสุด  ไหนจะงานตรงวารสารอีก ทำให้ข้าพเจ้าปวดหัวยิ่งนักว่าจะหาใครมาเรียนรู้ต่อจากนี้ เพราะอัตราที่ไปกับอัตราการทดแทนไม่ได้เป็นแบบทยอย หากเป็นแบบหายไปถึงมาแทน แล้วจะไปเรียนรู้จากใคร
อีกไม่กี่ปี พี่ๆ ที่เกิดพร้อมกันในปีจอจะออกกันไปแล้ว รับรองว่ากระเทือนกันทุกฝ่าย
ทางที่จะให้หน่วยงานยังคงอยู่คือเรื่องการจัดการความรู้ที่รุ่นๆ เราต้องฝากไว้ให้กับรุ่นน้องทั้งคู่มือ ก็ไม่ค่อยอยากจะเขียน เพราะหนักไปในทางวิชาการ
ส่วนเรื่องการเขียนแบบเรื่องเล่าสบายใน  blog ก็ไม่ชอบเช่นกัน เลยไม่รู้ว่าจะแก้ไขปัญหานี้อย่างไร
จึงฝากไว้ให้รุ่นพี่และรุ่นน้องว่าจะมองอนาคตกันอย่างไร  จะช่วยกันอย่างไร หรือปล่อยแบบเรื่ยๆ เรียงๆ นกบินเฉียงกันทั้งหมู่
ส่วนตัวเจ๊ขอมาแถลงการณ์เล่าต่อให้น้องๆ ทั้งหลาย ว่าพวกเจ้ๆ เขามีการพาดพิงจ๊ะ เพราะ อีกสิบห้าปีพี่อาจไปทำสวนหรือสร้างรีสอร์ทหรือทำพิพิธภัณฑ์ที่ไหนสักที่หนึ่งก็ได้
อย่าไว้ใจกับเวลา เพราะเวลาไม่เคยคอยใคร
มีคนถามอีกว่าแล้วเดือดร้อนอะไรด้วย ก็น่านซิ… ถามมาด๊ายยยย