วันนี้ที่ห้องสมุดมีงานวันหม่อมหลวงปิ่น มาลากุล จึงครึกครื้นเป็นพิเศษ พอเดินเข้ามาก็เห็นความครึกครื้นมากเป็นพิเศษกับพี่น้องผองเพื่อนเรา ได้แก่ พี่สุนีย์ หนูเอ๋ หนูใหญ่ หนูน้อง ประมาณว่ากำลังหาเบอร์โทรสถานที่แห่งหนึ่ง หนูใหญ่บอกให้หนูน้องเปิดเน็ต พี่สุนีย์กะหนูเอ๋หาสมุดโทรศัพท์ภายใน
อ๋อ…สรุปความความว่าพี่สุนีย์ไปเก็บดอกปีบหน้าห้องสมุดด้วยอารมณ์สุนทรีย์ดั่งเช่นทุกวัน แล้วบังเอิญไปป๊ะกับน้องหนูนักเรียน ม.6 คนหนึ่ง ที่มาสอบตรงเข้ามามหาวิทยาลัยศิลปากร แล้วมาถามทางว่าหนูจะไปสอบที่ตึกไหน
ในฐานะที่เป็นคนเก่า คนแก่และคนเก๋าส์ในศิลปากรทำงานมามากกว่าว่ายี่สิบห้า ก็ขอบัตรประจำตัวจากน้องหนูมาเบิ่งพิศดูก็ยังไม่รู้ว่ามันคือที่ไหน เพราะบอกสถานที่สอบว่า….
มหาวิทยาลัยศิลปากร หอประชุมชั้น…. ห้อง… แล้วมันคือท่าพระ สนามจันทร์ หรือเพชรบุรีหว่า….
อันตัวข้าพเจ้าจึงไปถามเด้กว่าหนูมาจากไหน ได้ความว่ามาจากเมืองกาญจน์ (ในใจคิดว่าไกลจัง) และมาคนเดียวทั้งโรงเรียนแสดงว่า่ต้องเป็นโรงเรียนที่ไกลๆๆๆๆๆ มาก เพราะปกติดแล้วหากเป้นเด็กในเมืองมักจะมาเป็นหมู่คณะ
ส่วนน้องมีนลูกลุงพงศ์เก๋กว่า มารายงานว่ามาจากหนองคาย เพระาป้าดวงไปถามแล้ว
ป้าดวงไปถามเพราะชื่อโรงเรียนไม่คุ้น สรุปว่ามาจากหนองคาย ไปพักบ้านญาติที่กาญจนบุรี รถผ่านมหาวิทยาลัยศิลปากร ก็คิดว่าที่นี่ ชัวร์ป๊าบ…..
พอเปิดเน็ตที่วันนี้เร็วได้ดั่งใจ มีเบอร์โทรศัพท์ให้เราติดต่อ หนูใหญ่กะพี่สุนีย์ต่างหยิบโทรศัพท์มาโทร แต่หญิงใหญ่ชำนาญกว่าจึงโทรตัดหน้าแบบส้นยาแดงผ่าแปด คำตอบคือสอบท่าพระ
เหล่าแม่ๆๆ ว่าที่สอบเข้ามหาวิทยาลัยในปีต่อๆๆๆ ไป ต่างพูดกันเป็นเสียงเดียวกันคือนึกถึงใจเขาใจเรา นึกว่าเป็นลูกของเราแล้วกัน ฯลฯ  ฟังแล้วรู้สึกกระชุ่มกระชวยดีแท้ๆ
บทสรุปคือน้องพิชัย หนุ่มหล่อแห่งหอสมุดฯ ก็ต้องบึ่งแมงกะไซต์ไปส่งที่ท่ารถตู้ ส่วนป้าๆ ต่างถามว่ามีตังส์ไหม พิมพ์แผนที่ให้ ไปถูกไหม ลงปั้บให้ขึ้นแท็กซี่ปุ๊บ มีพี่เริญ ในฐานะแขกมาร่วมแจม ส่งแรงเชียร์ด้วยกับพวกเรา
และแล้วก็โทรไปบอกเบอร์ที่โทรเมื่อครั้งแรกว่าน้องหนูอาจเข้าสอบช้าหน่อย
เรื่องนี้เหมือนกับเรื่องของห้องสมุดนั่นแหละว่าทุกปีเราทำงานกับคนที่ไม่รู้ เรื่องง่ายๆ ที่คิดว่าคนอื่นรู้แต่หลายคนอาจไม่รู้
เทคโนโลยีที่พิมพ์สถานที่สอบ หากเพิ่มว่า มหาวิทยาลัยศิลปากร วิทยาเขตท่าพระ กรุงเทพฯ หรือ วิทยาเขตสนามจันทร์ นครปฐม หรือ วิทยาเขตสารสนเทศเพชรบุรี เพชรบุรี ก็น่าจะไม่ใช่เรื่องยากเนอะ
เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องน่าเห็นใจสำหรับเด็กต่างจังหวัด
หนูใหญ่บอกว่าอนาคตเด็กคนนี้อาจเป็นใหญ่เป็นโตก็ได้นะ ใครจะไปรู้ จริงไหม?
แต่วันนี้คือพวกเราทำบุญกันแต่เช้า