ตั้งแต่เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาทีมงานเกิดอาการเดียวกันคือเพลียๆ เจอหน้ากันก็พูดว่าเหนื่อย แล้วถอนหายใจ ไม่ไ้ด้คุยกันแบบเห็นหน้าเห็นตา เจอกันแถวๆ Twitter หรือออนเอ็ม ส่วนตัวเป็นๆ อยู่ตามมุมๆ อาหารกลางวันก็กลายเป็นบ่ายๆ มีคนบอกว่าต้องเรียกอาหารมื้อเกือบเย็นแล้ว ยังไม่เสร็จงานนี้ ก็ต้องเริ่มงานโน้น เคลียร์กันไป เพลียกันมา จนหมดแรงไปดูงานสุนทราภรณ์จนได้ เพราะไม่ไหวจริงๆ ได้แต่ปลอบใจกันว่าปีนี้อะไรไม่ค่อยจะลงตัว เลยซ้อนๆ กัน น้องเอ๋กับน้องอ้อบอกว่าอย่างกับดาราคิวทอง
เมื่อคืนอยู่เวร นักศึกษาน้อยลงกว่าสัปดาห์ที่แล้วที่บอกว่าเสมือน  24 ชั่วโมง คงเป็นเพราะสอบมิดเทอมผ่านไปแล้ว เราจึงมีเวลาได้เดินดูอาคารสถานที่อย่างละเอียดละออ มีงานที่ต้องเคลียร์มากมาย เรานี่บกพร่องหลายเรื่องจริง จดไว้ จดไว้ เพราะเดี๋ยวจะเปิิด 24 ชั่วโมงแล้ว ส่วนลูกชายสุดที่ร้ากกก…. ก็รับไปอีกหนึ่งงานทั้งวาจาและลายลักษณ์อักษร
นั่งทำหน้าที่เป็นผู้ตรวจการ blog ให้กับกลุ่มที่เข้ารีเฟรชเม้นท์ไปพอประมาณ จึงเขียน blog ไปอีกหนึ่งเพื่อรายงานผลสิ่งที่พบ เพราะไม่เขียนประเดี๋ยวก็ลืมอีก แล้วไปพักกลับมาคุ้ยเรื่องบนโต๊ะ  …คณะกรรมการพัฒนาบุคลากรจัดสัมมนาเรื่องการสร้างทีมงานในห้องสมุด ก็ส่งอีเมลแจ้งท่านหัวหน้าให้ส่งรายชื่อ งานซ้อนกับการประชุมคณะทำงานฝ่ายบริการส่วนกลางอีกแล้ว แต่ไม่เป็นไรคนที่เหลือยังมีส่วนเรื่องสัมมนาอื่นๆ วางไว้ก่อน… สกอ.แจ้งเรื่องให้ทดลองใช้ฐานข้อมูลจึงส่งเข้าไปที่ blog อีกหนึ่ง ส่วนเอกสารทั้งสองเรื่องก็เวียนไปตามขั้นตอน
จากนั้นจึงนั่งดูรายงานการปฏิบัติงานของพี่น้อง งานนี้ต้องดูอย่างละเอียดละออและเพิ่มเติมในสิ่งที่ควรคิดต่อ สิื่่งที่ต้องแก้ไข และสิ่งที่ไม่รู้ให้รู้ ต้องส่งแล้วเพราะครบกำหนดสามวันทำการ  หากหาเหตุผลให้ตัวเองจะทำให้เคยชิน ก็ลุล่วงไปด้วยดี
ต่อด้วยการเขียนรายงานเวร เริ่มเหตุการณ์ตั้งแต่มารับเวร บอกเล่ารายละเอียดไปเรื่อยๆ……. หยุดเขียนเมื่อจะปิดห้องสมุด เพราะความจำสั้น แล้วหนีบกับบัญชีลงชื่อ สอดไว้ในไดอะรี่ หากไม่มีอะไรก็แค่เติมว่า เหตุการณ์อื่นปรกติ ต่อท้่ายในตอนเช้า หรือหากมีอะไรก็เขียนเพิ่ม จะได้ไม่ต้องมาใช้เวลาทำงานตอนเช้ามาเขียนรายงานเวร เช้านี้จึงไม่มีอะไรแค่ไปตามสถิติ ใส่สถิติส่วนของตัวเอง เขียนถ้อยคำอย่างที่ว่า ก็ส่งก่อนไปดำเนินการอย่างอื่นๆ ใช้เวลาไม่ถึงห้านาที
เช้านี้ไปภารกิจกลับมาตอนเทียงกว่าๆ ก็ต้องมาเคลียร์งานเตรียมการประชุมฯ ที่จะไปที่เพชรบุรี  ก็เรียบร้อยกันไป บ่ายสองกว่าๆ จึงไ้ด้หม่ำข้าว ระหว่างนั้นก็นั่งคุยกับพี่แมว หนูใหญ่และน้องน้อง เรื่่องการเตรียมงาน เตรียมกจิกรรมต่าง การฝากงานและการเตือนกันว่าเราลืมอะไรกัน  คุยกันจนอิ่มทั้งท้อง อิ่มทั้งงานก็แว่บไปดูในห้อง refresh เล็กน้อยวันนี้พูดเรื่องช่องทางการสื่อสารกับหอสมุดฯ ตั้งแต่การใช้ Meebo Twitter hi5
ออกมาจากห้อง… พรุ่งนี้ต้องไปนอกสถานที่แล้วซิ  ต้องซ้อมอ่านหนังสือให้ได้จังหวะ หนังสืออยู่ไหนหว่า ก็หาๆๆๆ พี่น้องก็เตรียมงานอย่างขมีขมัน แรงไม่ตกเหมือนเดิม เรื่องรักเด็กขอยกให้ว่าอันดับ 1 จริงๆ
ส่วนเราซ้อมอ่านหนังสือโดยใช้ลูกหลานที่กลับจากโรงเรียนเป็นหนูทดลอง ท่ายืนนิ่งตาแป๋ว พยักหน้า ใช้ได้ที่เดียว คงไปใช้กับกลุ่มใหญ่้นะ เสียงต้องไม่แห้ง แรงต้องเยอะ เล่นกับเด็กต้องตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา
บอกเด็กฝึกงานว่าให้ฝึกการทำงานแบบนี้ไว้ เพราะวิชาเกินจากประสบการณืจริงแบบนี้ไม่มีสอนในหลักสูตร  คนทำงานในห้องสมุดทำได้ทุกอย่างจริงๆ
พรุ่งนี้อีเล้งเค้งโค้งจะออกงานแล้ว ส่วนคนพาไปเพลียๆ พิกล
ยังดีมีคนแอบมาเล่าว่า ตัวเองบ่นๆๆว่าต้องเรียนรู้อะไรมากมาย แต่ก็มีคนมาบอกว่าเราก็ต้องอดทนเรียนรู้ว่ามีอะไรบ้าง ถึงไม่ได้ทำเอง แต่ก็จะได้คิดออกว่ามันคืออะไร เอาไว้ใช้อะไร…. ฟังแค่นี้ก็สุขแล้วค่ะ
ปีหน้าตั้งต้นใหม่สัญญาจะไม่ให้มีแบบนี้อีก ช่วยกันคิดนะว่าทำอย่างไรกันดี