ดิฉันทำงาน ณ หอสมุดพระราชวังสนามจันทร์เป็นระยะเวลาถึง 36 ปี หากนับเวลาคร่าวๆเป็นชั่วโมง เฉลี่ยแล้วเวลาที่อยู่บ้านน้อยกว่าที่ทำงาน ดิฉันจึงรักที่นี่มาก ตลอดระยะเวลาตั้งแต่วันแรกจนถึงปัจจุบันที่ใช้ชีวิตที่นี่ เห็นการเติบโตของหอสมุดพระราชวังสนามจันทร์ที่เจริญรุ่งเรืองเป็นลำดับ ทั้งสิ่งปลูกสร้างและทรัพยากรสารสนเทศ
จากหอสมุดฯ ที่เป็นอาคาร 2 ชั้น ซึ่งปัจจุบันคือสถาบันวิจัยและพัฒนา เปลี่ยนเป็นอาคาร 4 ชั้น แล้วขยายไปยังอาคารหม่อมหลวงปิ่น มาลากุล ตามลำดับ จากหนังสือหลักหมื่น สู่หลักแสน จากตู้บัตรรายการเป็นหน้าจอคอมพิวเตอร์ จากนักศึกษาวัยใสๆที่เข้ามาใช้บริการของหอสมุด ฯ ไปเป็นบัณฑิต สู่เส้นทางอาชีพที่เลือก จากอาจารย์หนุ่มสาว สู่ผู้ช่วยศาสตราจารย์  รองศาสตราจารย์ ศาสตราจารย์ จนถึงอธิการบดี
การเห็นนักเรียน นักศึกษา บุคลากร และคณาจารย์ เข้าๆออกๆหอสมุด ฯ เพื่อยืมหนังสือหรือเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆที่เกิดขึ้นในหอสมุด ฯ ดิฉันมองด้วยความภาคภูมิใจและมีความสุข ที่เป็นส่วนเล็กๆ ขององค์กรที่ทำหน้าที่บริการสารสนเทศที่ทำงานเบื้องหลังอย่างเงียบๆ
ทุกวันไม่เคยเบื่อในหน้าที่ ทุกวันคือการทำงานในหน่วยงานที่เป็นขุมความรู้ ทุกวันเป็นการสั่งสมประสบการณ์ สองเดือนสุดท้ายของการทำงานในหอสมุดๆ ดิฉันพยายามถ่ายทอดองค์ความรู้ที่ได้รับจากผู้บังคับบัญชา พี่น้องผองเพื่อน รวมถึงน้องๆที่เป็นทายาทรุ่นต่อไป ปลูกฝังให้เขารักและภาคภูมิใจในการเป็นผู้ให้บริการที่ดี ให้หอสมุดของเรา เป็นที่คิดถึงตลอดเวลา
ขอบคุณโชคชะตาที่ได้นำดิฉันมาทำงานที่นี่  หอสมุดพระราชวังสนามจันทร์ อันเป็นที่รัก