ได้รับโทรศัพท์ปลายสายมาจากน้องที่หอสมุดวิทยาเขตสารสนเทศเพชรบุรี เป็นห้องสมุดน้องใหม่ของสำนักหอสมุดกลาง ใหม่หมดทั้งคนทำงานและสถานที่ สอบถามเรื่องหนังสือชำรุด และหนังสือหาย ว่าทำกันอย่างไร
จึงมอบหมายให้คุณพี่ติ๋วหาเอกสารตัวจริงๆ ให้ จำได้ว่าเก๊าเก่าเก๋ากึ๊ก จนเป็นเหตุให้เราได้ทำแบบใหม๊ใหม่ พิมพ์บนกระดาษสีเหลืองอ่อน ดังนั้นเวลามีผู้ใช้บริการมาแจ้งหนังสือชำรุด ก็จะห้องกรอกในแบบฟอร์มแจ้งหาย/ชำรุด พร้อมกลับให้คำชี้แจงแจ้งรายละเอียดว่าหนังสือชำรุดหรือหนังสือ ทำอย่างไร ที่สำคัญและเป็นคำตอบสุดท้ายคือ รวมแล้วต้องจ่ายเงินเท่าไร
หลักการคือสองเท่าสิบ บวกกับสิบเปอร์เซ็นต์  บวกด้วยค่าดำเนินการหนึ่งร้อยบาท บวกกับค่าปรับถ้ามี แต่การทำงานจริงๆ มักมีเรื่องจุกจิก จนทำให้เราจู้จี้ กวนใจและกวนอารมณ์ผู้ใช้บริการ เรื่องแบบนี้พี่น้องมักยกให้ดิฉันเป็นผู้เจรจาความ โดยยกยอว่าเป็นผู้มีความสามารถ จึงได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำกันปายยยย….
ความจริงแล้วทุกอย่างเป็นเรื่องของประสบการณ์ ใครแก้ปัญหามาก คนนั้นก็จะได้ประสบการณ์มาก ยิ่งปัญหานั้นยากมากเท่าไร เราก็จะได้ประสบการณ์มากขึ้นเท่านั้น เป็นเงาตามตัว  ดังนั้นเราจึงไม่ควรหลีกเลี่ยงปัญหาพร้อมผจญมัน มองให้ทะลุ แล้วจะพบว่าทุกอย่างมีทางแก้ หรือถ้าไม่ไหวจริงสุดจะกล้ำกลืนก็ส่งต่อไปและต่อไป เพราะปัญหามีไว้แก้ไม่ใช่มีไว้ให้ปวดหัว หากจำไม่ผิดคุณ “หนุ่มเมืองจันทร์”  เขียนไว้ ในหนังสือชุด ฟาสต์ฟู้ดธุรกิจ
หน้าฝนแบบนี้หนังสือชำรุดบ่อยแม้จะมี ถ ถุง ใส่หนังสือแล้วก็เถอะนะ อ่านต่อที่นี่ค่ะ http://202.28.73.5/snclibblog/?p=4346
การที่มีหนังสือแบบนี้มาบ่อยๆ  อาการของพวกเราคือ ควันออกหู เพราะบ่อยๆ ของเรา แต่เป็นครั้งแรกของเขา ดังนั้นเราต้องทำใจและบังคับตัวเองให้ทำใจว่าเขาไม่เจตนา ไม่เลยสักนิด ก็น่าจะพอเยียวยาไปได้บ้างนะอิอิ ตอนเขียนน่ะเขียนแบบนี้ แต่ตอนจริงๆ ก็หลุดบ้างเหมือนกัน
กรณีศึกษามีมากมายตั้งแต่โดนกระชากกระเป๋า หายไปพร้อมกับรถที่โขมย โดนหมาแทะ ปลวกขึ้น กระต่ายกิน แมวฉี่รด กาแฟหก หลังคาหอพัง น้องเล็กๆ ฉีก ถุงของหอสมุดทะลุ ที่เด็ดสุดบอกว่าแก้วน้ำหวานล้มแล้วไหลมาโดนเอง …..
ลางทีมีคนเดินเข้ามาบอกเลยว่าหอสมุดฯ อยากได้เงินนักศึกษาเพื่อนบอกว่าเสียเงินให้ห้องสมุดตั้งเยอะ  ก็บอกว่า น้องคะพี่เป็นชาวพุทธ มีเหตุ ก็ต้องมีผล เรื่องนี้ผลคือเสียเงินเยอะ เหตุคืออะไรรบกวนช่วยตอบพี่หรือรบกวนไปสอบถามเพื่อนให้พี่สักนิดนะคะ  พี่จะได้อธิบายได้ถูก การตราหน้าว่าเป็นคนงกนี่ดูแย่จัง เท่ากับที่โดนถามกลับมาว่ามีอะไรกับร้านถ่ายเอกสาร ด้วยเหตุที่หวังดีทะลึ่งแนะนำว่าให้ไปถ่ายเอกสารและเย็บเล่มที่ร้านนี้หรือร้านนั้น
ทุกสถานการณ์พอนำมาเล่าภายหลังแล้วจะฟังดูขำๆ แต่สถานการณ์จริงคือความตึงเครียด แต่ก็พยายามนะ และขอบอกว่า่พูดแบบนี้ไม่สามารถทำได้กับทุกคน ทุกสถานการณ์ ต้องดูตาม้าตาเรือ ตามคำโบราณท่านว่าไว้ เพราะเผลอเมื่อไรมีงานเมื่อนั้น
อีกอย่างหนึ่งคือต้องจริงใจ สงสารก็คือสงสารจริงๆ เห็นใจก็เห้นใจแท้ๆ เราพร้อมที่จะช่วยเหลือ ขณะก็ต้องเข้าใจด้วยว่าเรากำลังทำหน้าที่ดูแลทรัพย์สินของหลวง ดูดิงานฉานนนน…ชิวๆ เนอะ
ทุกเช้าจึงต้องตรวจสอบ เพราะเก็บไว้ไม่ดี ผู้ใช้มักมาพบกับเจ้าหน้าที่ในช่วงล่วงเวลา ดังนั้นจึงต้องมีคำตอบให้กับเจ้าหน้าที่ส่งผ่านไปยังผู้ใช้บริการ แต่บางทีก็จะหลงๆ ลืมๆ อันนั้นท่านพี่ก็มักวิทยายุทธ์ดำเนินการต่อไป และด้วยเกียรติของอนุกาชาดขอสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก เพราะตอนนี้เก็บโต๊ะจนเห็นพื้นกระจกแล้ว
เมื่อหายครั้งแรกมักให้ชดใช้เป็นตัวเล่มก่อน ซึ่งก็หมายความว่าต้องไปหาซื้อด้วยตนเอง โดยเข้าไปตรวจสอบตามเว็บไซต์ต่างๆ แต่แหล่งที่มีหนังสือที่หาย/ชำรุดของที่นี่และตามเว็บไซต์อื่นๆ ไม่มี ต้องยกให้่ ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์  ที่นอกจะมีหนังสือแบบที่คนอื่นไม่มีแล้ว ผู้ใช้บริการของศิลปากรยังไปง่ายเพราะใกล้กับที่ มศก.ท่าพระ
หนังสือชำรุด หากพอจะเยียวยาได้ ก็มักจะให้ชดใช้ตามสภาพโดยใช้วิจารณญาณ ซึ่งหมายความว่าข้าพเจ้าตัดสินแต่เพียงผู้เดียว พื้นฐานของการตัดสินใจก็คือ หากเป็นหนังสือใหม่ ยืมเป็นคนแรกแล้ว แบบนี้ต้องขอร้องให้ซื้อชดใช้ แล้วบอกว่าเราเอามาแลกกันนะคะ
หากเก่าหน่อยบริการหลายปีแล้ว ชำรุดแบบมองเิมินๆ ได้ เช่น หมาแทะไปสองหน้า จะให้ชดใช้ค่าเสียหายบางส่วนตามเห็นสมควร คือน้อยกว่าราคาจริง ส่วนใหญ่ต้องมากกว่าหนึ่งร้อยบาท ส่วนตัวเล่มต้องขอแรงให้งานซ่อมฯ ช่วยพลิกฟื้นคืนชีวิต หากเป็นหนังสือบริจาคก็จะใช้หลักการเดียวกัน คือชดใช้เป็นตัวเล่ม หากหาไม่ได้ก็จะให้ถ่ายเอกสารชดใช้แบบโคลนนิ่ง หากไม่ได้ก็จะคิดค่าถ่ายเอกสารหนาละเจ็ดสิบห้าสตางค์ แล้วเข้าขั้นตอนคูณสองที่ว่า… หนังสือปีพิมพ์เก่ากว่า มิอาจรับ ชื่อคล้ายกัน ก็มิอาจเื้อื้อม
ค่าดำเนินการ 100 บาท เรื่องนี้บางครั้งต้องชี้แจงว่าเอาไปทำอะไรบ้าง พี่ๆ มักเป็นผู้บอกรายละเอียดว่าต้องแต่ประทับตรา ………..เรื่อยไปจนถึงนำตัวเล่มออกให้บริการ คือบอกให้เยอะและยุ่งเข้าไว้ หากมีกรณีเด็ดๆ สัญญาว่าจะมาเขียนให้อ่าน
สองปีก่อนมีเพื่อนร่วมวิชาชีพจากสถาบันอื่นถามเป็นกรณีศึกษาในที่ประชุมว่า  เคยเจอกันไหมที่ผู้ใช้ใช้กลยุทธ์แบบใต้ดินไม่ย้อมไม่ยอม  เสียงตอบว่ามีๆๆๆ กันเซ็งแซ่ แล้วถามว่าเราคิดอย่างไร ก็บอกไปว่าแสดงความคิดเห็นไปตามหน้าที่ ส่วนคำตอบและการตัดสินใจจะเป็นแบบไหนและอย่างไรนั้น เมื่อท่านผู้บริหารว่าไงก็ว่างั้น ดำเนินการตามที่สั่งการ ยุติแล้วขอเก็บเรื่องเข้าแฟ้ม ถูกใจก็เฉยๆ ไม่ถูกใจก็ต้องยิ่งต้องเฉย เพราะเรากับคนนั้นไม่เกี่ยวกัน อารมณ์ต้องไม่เสียเพราะเราจะไม่สวย  คนถามก็บอก อ๋อ…แล้วก็เอวังด้วยประการละฉะนี้แล
ปัจจุบันที่หน้าเคาน์เตอร์ของเรา มีจดหมายของน้องเน่ากับน้องรา รวมถึงสารรูปของน้องท้งสองตั้งแสดงไว้ให้ผู้ใช้พิจารณาแบบยุบหนอ… พองหนอ… ความว่า
พวกหนูขอลาก่อน ถึงหนูจะรู้ว่าพี่ๆ ไม่เจตนา ไม่ตั้งใจสักนิด แต่ หนูเจ็บ หนูอาย หนูไม่สามารถมองหน้าใครได้อีกแล้ว ดังนั้น ถังขยะ จึงเป็นที่เดียวที่เหมาะกับพวกหนู ….. ลาก่อน หากชาติหน้ามีจริง หนูจะกลับมาให้พี่ๆ อ่านอีก จาก น้องเน่าและน้องรา