ครอบครัวหัวแห้ว 2 : เป็นเรื่องราวที่ยินดีอยากจะเล่าให้แม่อ่านทางจดหมาย แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นเล่าเรื่องอะไรสนุกๆ ให้แม่ดี แต่แล้วยินดีก็ลองเขียนถึงแม่ เรื่องดาวเรือง ชั่วโมงเกษตร คุณครูถือดอกดาวเรืองที่แห้งแล้ว เพื่อแบ่งเกสรให้นักเรียนทดลองปลูกกัน คุณครูนำเกสรโรยลงไปในกระถางให้นักเรียนเอาไปดูแลแล้วจดบันทึก สิ้นเดือนให้นำมาส่งคุณครู ยินดีชอบตั้งชื่อให้สิ่งของทุกชิ้น ต้นดาวเรืองนี้ยินดีตั้งชื่อว่า “ภูมิใจ” ยินดีรอคอยให้ต้นไม้เติบโต เช้าวันหนึ่งภูมิใจผลิใบออกมา ยินดีดีใจมาก ทุกๆ วันยินดีจะเอาภูมิใจใส่กระเป๋าไปโรงเรียนด้วย ถึงวันที่คุณครูนัดส่งต้นดาวเรือง ยินดีมีความสุขมากที่ได้พาภูมิใจมาอวดคุณครู คิดว่าเพื่อนๆ ต้องตกใจเมื่อเห็นภูมิใจของยินดีแน่ๆ อิอิ แต่แล้วเมื่อคุณครูเห็นเจ้าภูมิใจ คุณครูถามว่าทำไมดอกไม้ของยินดีถึงต้นเล็ก แถมทั้งต้นมีแค่ดอกเดียว คุณครูจึงให้คะแนนยินดีแค่ 5 คะแนน ถึงคะแนนจะน้อยที่สุดในห้อง พ่อบอกเสมอว่า “ความภูมิใจของหนูอาจจะขนาดไม่เท่ากับคนอื่นเสมอไป” ทำได้แค่นี้ยินดีก็ภูมิใจแล้ว แต่แล้วยินดีต้องทิ้งจดหมายฉบับนี้เพราะคิดว่าแม่คงไม่เข้าใจว่าทำไมถึงได้แค่ 5  คะแนน
เรื่องเจ้าเผือก เป็นปลาที่พ่อไปซื้อของที่ตลาดแล้วเห็นที่ร้านขายปลา พ่อจึงซื้อกลับมาแบบเป็นๆ มาอวดยินดี พ่อบอกว่าปลาดุกเผือก เป็นพันธุ์ที่หายาก มีไว้เสริมบารมี ค้าขายร่ำรวย ยินดีชอบ…มันน่ารักดี ยินดีทั้งหาข้าวให้กิน เล่นดนตรีให้ฟัง บางวันก็มาเล่นน้ำกับเจ้าเผือก อากาศหนาวก็หาผ้ามาห่มให้ กลางคืนยุงเยอะ คุณครูบอกเสมอว่า อย่าให้ยุงกัด ถ้ายุงลายกัดจะทำให้เราเป็นไข้เลือดออกได้ พ่อเลยเอายากันยุงมาฉีดให้เจ้าเผือก รุ่งเช้าพ่อมาให้อาหารเจ้าเผือกเหมือนทุกวัน แต่ภาพที่เห็นคือ เจ้าเผือกนอนแน่นิ่งในอ่างปลา ยินดีคิดเรื่องนี้แม่จะเชื่อมั้ยเนี่ย เลยตัดสินใจทิ้งจดหมายฉบับนี้
เรื่องระทึกขวัญ วันนี้พ่อพายินดีและปอฝ้ายไปเที่ยวบ้านป้าเอื้อ พ่อส่งแล้วก็กลับ ยินดีเล่นกับเพื่อนๆ อย่างสนุกสนาน ใกล้ค่ำป้าเห็นว่าพ่อยังไม่มารับจึงให้น้าประสิทธิ์ไปส่ง ระหว่างทางยินดีเห็นรถพ่อจอดอยู่ จึงเข้าไปหาแต่พ่อหลับอยู่ ทุกคนตกใจคิดว่าพ่อต้องขาดอากาศจนหมดสติแน่ๆ สักพักพ่อลุกขึ้นมาบอกว่า กะจะหลับแป๊บเดียวแต่ดันหลับยาว นึกถึงเรื่องนี้ยินดีก็ขำพ่อ แต่กลัวทำให้แม่เป็นห่วงจึงทิ้งจดหมายฉบับนี้
เรื่องโบยบิน วันอาทิตย์พ่อพาไปเที่ยวทะเล ที่ทะเลมีทั้งปู ผีเสื้อและทรายกองโตให้เล่นได้ทั้งวัน ส่วนพ่อกินแล้วก็นอน พ่อบอกวันพักผ่อนที่ดีที่สุดคือ การนอน ยินดีจับผีเสื้อเยอะมากกะว่าเอาไปเลี้ยง และขายต่อเพื่อนๆ แต่คิดไปคิดมาพวกมันคงอึดอัดที่ถูกกักขัง ยินดีจึงปล่อยผีเสื้อออกไปโบยบิน ยินดีคิดว่าเรื่องนี้แม่ต้องชอบแน่ๆ
เรื่องไปหาแม่ วันหนึ่งพ่อบอกจะพาไปหาแม่ที่ต่างอำเภอ ยินดีดีใจมาก พ่อบอกวันนี้เป็นวันครอบครัวแห่งชาติของเรา พ่อแวะเติมน้ำมัน ยินดีไปเข้าห้องน้ำและซื้อขนม พ่อเจอพนักงานสาวสวยเติมน้ำมัน พ่อคุยกับพนักงานเพลินเลยลืมยินดีไว้ที่ปั๊ม ส่วนยินดีก็เล่นน้ำอยู่ ป้าทำความสะอาดห้องน้ำจึงพาตัวไปส่งให้เจ้าของปั๊ม เจ้าของปั๊มบอกจะพายินดีไปส่งที่บ้าน พ่อขี่รถมาได้สักพักก็นึกได้ว่าลืมยินดีที่ปั๊ม จึงรีบกลับไปรับ วันนี้เย็นมากแล้วสุดท้ายยินดีก็ไม่ได้ไปหาแม่ ยินดีไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังกลัวแม่เป็นห่วง
ยินดีจึงตัดสินใจเขียนจดหมายหาแม่ว่า…
“หนูคิดถึงแม่มากคะ”
แล้วหย่อนจดหมายที่ตู้ไปรษณีย์ โดยไม่มีที่อยู่ผู้รับ-ผู้ส่ง
ครอบครัวหัวแห้ว ล.2 ได้รับรางวัลดีเด่น ประเภทหนังสือการ์ตูนและนิยายภาพสำหรับเด็ก จากงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ปี 2558
ขอบคุณข้อมูล
กนกพร  คงสุวรรณ.  (2557).  ครอบครัวหัวแห้ว 2.  กรุงเทพฯ : มูลนิธิเด็ก.