น้องมุกเป็นเด็กหญิงหน้าตาน่ารัก จ้ำม่ำ ชื่อจริงว่าเด็กหญิงชลธิชา นามบุตร ตามคุณครูมาเรียนเรื่อง MARC การ install โปรแกรม และการทำงานกับโปรแกรม เป็นเด็ก ป.หก ค่ะ มาจากโรงเรียนบ้านอ้อกระทุง กำแพงแสน นครปฐม
แอบอ่านกระดาษโน้ตของน้องมุกที่มีทั้งข้อความและรูปภาพ ที่เกิดจากการฟังด้วยความเข้าใจ และกระตือรือร้นที่อยากจะทำงานกับสิ่งเหล่านี้ออกแบบ work sheet เป็นของตนเอง  วาดรูปไอคอนต่างๆ เพื่อเตือนความจำ ฟังและจด ปิดเครื่อง ลองใหม่
ผู้อำนวยการเล่าว่า ยามไม่มีเครื่องคอมพิวเตอร์ ได้ไปหาคีย์บอร์ดเก่าๆ มาให้เด็กหัดพิมพ์ แล้วให้จินตนาการว่า เวลาต้องพิมพ์คำว่าโรงเรียนต้องกดแป้นอักษร ตัวไหนบ้าง หนังสือมัดๆ อยู่ๆ ก็ให้เด็กช่วยกันแยกเป็นภาษาอังกฤษคือภาษาไทย พอแยกเสร็จก็ให้ช่วยกันอ่านว่าเป็นหนังสือหมวดไหนแบบเด็กๆ แต่งานไม่เด็ก เพราะช่วยแบ่งเบาภาระครูได้มากทีเดียว
ห้องสมุดงานเยอะ ไม่มีใครจบทางด้านนี้ ผู้อำนวยการก็เลยเริ่มงานเอง เรียนรู้กันไป ทั้งที่จบพลศึกษา แต่สอนให้เด็กอ่านทำนองเสนาะจนได้รับรางวัล มาบัดนี้โรงเรียนได้ครูจ้างสอนมาหนึ่งคน จึงมุ่งหวังให้มาสืบทอดงานห้องสมุด วันนี้ครูมาพร้อมกับ worksheet หนึ่งถุงใหญ่ บ่งบอกถึงจำนวนหนังสือว่าประมาณสามพันเล่ม รอเข้าระบบ อันเป็นผลผลิตของการเพียรรับ เพียรส่งนักศึกษาโปรแกรมบรรณารักษศาสตร์ฯ สถาบันราชภัฎนครปฐม ที่เข้าไปช่วยงาน
สัปดาห์ที่แล้วครูได้เครื่องคอมพิวเตอร์ใหม่มาสองเครื่อง มีเครื่องพิมพ์ใหม่ ให้นักเรียนได้พิมพ์งานได้เห็นว่า จริงๆ แล้วหนูก็ทำได้ ผอ.บอกว่า ค่าไฟเพิ่มขึ้นเพราะใช้คอมพิวเตอร์เยอะมากขึ้น แต่ไม่เป็นไร ประหยัดทางอื่นแล้วกัน เพราะเดี๋ยวเด็กจะไม่มีโอกาส และครูก็น้อย เด็กนักเรียนก็น้อย ดังนั้นจึงต้องอยู่อย่างพึ่งพาช่วยเหลือกัน
ถามว่า มันยากเกินไปไหม ท่านบอกว่า ทุกอย่างเป็นความรู้เราต้องเรียนรู้ ต้องรับเข้าไว้ ลองทำไปก่อน หากมีปัญหาก็ต้องหาทางแก้ไขกันไป ไม่ย่อท้อ เพราะยังไงก็ “เหนื่อยน้อยกว่าพระเจ้าอยู่หัว”
หากมีโล่มีรางวัลเท่าไร บอกตามตรงว่าอยากยกให้ค่ะ อดมองอนาคตของน้องมุกและเด็กๆ ตามโรงเรียนที่ห่างไกลเช่นนี้ไม่ได้ และก็อดไม่ได้ที่จะเปรียบเทียบลูกหลานของเราที่อยู่ในสังคมเมืองว่ามีทั้งโอกาส แต่ทำไม่ช่างขาดความขยันและการใฝ่รู้