การได้ไปท่องเที่ยวถือเป็นกำไรชีวิต ทำให้มีความสุขความเพลิดเพลินและตื่นตาตื่นใจ เหมือนเราได้ไปชาร์ทแบต และยังได้เรียนรู้วัฒนธรรมของประเทศนั้น ๆ โดยตรง
ครั้งนี้ก็เช่นกัน หัวหน้าทัวร์ของเราคือคุณจิบอาทิตาได้ชวนแก๊งเราไว้นานแล้วว่าทริปต่อไปจะไปเที่ยวนครวัดที่ประเทศกัมพูชากัน เพราะมีอาจารย์คณะอักษรศาสตร์ท่านหนึ่งพูดไว้ว่าเกิดมาชาติหนึ่งต้องไปนครวัดให้ได้
หัวหน้าทัวร์ (คุณจิบ) ได้ติดต่อไพศาลทัวร์ ที่นครปฐม ไป 3 วัน 2 คืน กินดีฟรีทุกมื้ออาหารภัตตาคารอย่างดี พักอยู่โรงแรมก็ดี ไกด์ก็ดี เบ็ดเสร็จไม่แพงเลย  กรุ๊ปทัวร์มีเพียง 9 คน พวกเรา 8 คน มีคนนอก 1 คน ซึ่งเป็นขาประจำของทัวร์นี้เพราะเขาติดใจบริการที่ดี

สิ่งที่ได้จากการท่องเที่ยวครั้งนี้ ไกด์ได้เล่าถึงประวัติสถานที่แต่ละแห่งได้ความรู้เยอะ  ไกด์ชื่อคุณ Phira Pheng  แต่กระผมจำได้เฉพาะคำพื้นเมืองที่ใช้ทักทายกันเท่านั้นเพราะพูดเล่นกันประจำขณะอยู่ที่นี่เมื่อพบกันตอนเช้าและตอนค่ำเมื่อไกด์ส่งเข้าที่พัก  และจำเรื่องเล่าง่าย ๆ ได้เช่น
ภาษาเขมร เป็นภาษาราชการของประเทศกัมพูชา มีตัวหนังสือ 33 ตัว และสระ 23 ตัว การออกเสียงจะเพี้ยนไปจากเสียงภาษาไทย ซึ่งเป็นผลจากการผสมของตัวพยัญชนะและสระทำให้เสียงเปลี่ยนไป ไม่ออกเสียงตรงตามพยัญชนะนั้น อย่างเช่น คำว่า นาฬิกา ภาษาไทยออกเสียงว่า “นา-ลิ-กา” แต่ภาษาเขมรจะออกเสียงสระอาคำแรกเป็นสระเอีย คือ “เนีย-ลิ-กา”
การทักทายแบ่งตามช่วงเวลา ตอนเช้า พูดว่า “อรุณซัวซะไดย” ตอนเย็น พูดว่า “ทิวาซัวซะไดย” และตอนกลางคืน พูดว่า  เรียตรัยซัวซะไดย  พวกเราจำได้ 2 เวลาใช้ทักทายไกด์ตอนเช้ากับตอนส่งเข้าที่พักกลางคืน
นอกจากนี้ยังได้ทราบถึงสิ่งของประจำชาติกัมพูชามีอยู่ 7 สิ่ง ได้แก่
1. ดอกไม้ประจำชาติ คือ ดอกลำดวน (ชื่อพื้นเมือง อ่านว่า “รอม-ดวล”)
2. สัตว์ประจำชาติ (สัตว์บก) คือ วัวป่า “กูปรี” หรือ “โคไพร”
3. สัตว์ประจำชาติ (สัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำ) คือ “เต่าหลวง”
4. สัตว์ประจำชาติ (สัตว์ปีก) คือ นกกระยอง
5. สัตว์ประจำชาติ (สัตว์น้ำ) คือ ปลาเรียด
6. ต้นไม้ประจำชาติ คือ ต้นตาล โดยรัฐบาลกัมพูชาให้ทุกบ้านต้องปลูกต้นตาลอย่างน้อยบ้านละ 3 ต้น
7. ผลไม้ประจำชาติ คือ กล้วยไข่
ไกด์เล่าว่าการปลูกต้นมะพร้าวของชาวกัมพูชาเชื่อว่า มะพร้าวกลัวผีต้องปลูกในเขตบ้านจะได้ออกลูก หากไปปลูกไกลบ้านหรือในทุ่งนาจะไม่ออกลูก แต่ในทางวิทยาศาสตร์ มะพร้าวมีรากชอนไชหากปลูกในบริเวณบ้านจะไม่มีหญ้าขึ้น หากไปปลูกในทุ่งนารากชอนไชไปทำให้ต้นข้าวไม่ขึ้น
อาหารขึ้นชื่อของกัมพูชาคือ ขนมจีนน้ำพริกหวาน แต่พวกเราไม่ได้ลองกินกัน
ส่วนคุณนายอารีมีคำภาษาเขมรที่ไกด์ไม่ได้บอกแต่ศึกษาเองก่อนไปคือคำว่า บอง สรัน โอน (I love you หรือฉันรักคุณ)  ไม่รู้อยากจะพูดกับใคร

 

ประชาชนชาวเขมร คนรวยก็รวยมาก คนจนก็จนจริงๆ เพราะว่าอาชีพส่วนใหญ่เกษตรกรรม รายได้ต่ำค่าครองชีพสูง ก๋วยเตี๋ยวชามละ 40 บาท อาชีพที่มองว่าดีหน่อยน่าจะเป็นการท่องเที่ยว ขอขอบคุณภาพสวยๆ จากคนใกล้ตัว