เข้าจุด…….START

ได้ให้สัญญากับตัวเองเอาไว้ว่า จะปั่นจักรยานแบบท่องเที่ยว ทั้งๆที่อายุเลยหลักสี่มาครึ่งค่อน แต่เมื่อตัดสินใจแล้ว ก็เริ่มวางแผน จักรยานพร้อม สภาพร่างกายเริ่มเข้าที่เข้าทาง อ้อ….ขอเล่าย้อนหลังไปนิดนึง ตอนที่ไปหาซื้อจักรยานโชคดีที่ได้พบกับประธานชมรมจักรยานเพื่อสุขภาพของจังหวัดนครปฐม    ตอนนี้ท่านอายุ 60 กว่า เริ่ม

ขี่จักรยานเมื่ออายุ 40 เพราะเป็นโรคร้ายที่รักษาไม่หาย แถมโดนผ่าตัดเปลี่ยนไตไปอีกข้างหนึ่ง หมอบอกว่ามีชีวิตอยู่ได้ไม่เกิน 6 เดือน แต่เวลาผ่านไป 20 ปีแล้ว ก็ยังปั่นจักรยานอยู่จนทุกวันนี้ ความฝันของประธานชมรมฯ บอกว่า อยากจะปั่นจักรยานทางไกลไปเชียงใหม่ ตอนนี้กำลังฝึกซ้อมอย่างหนัก จะออกเดินทางช่วงวันหยุดเข้าพรรษาที่จะถึงนี้   มีผู้ร่วมเดินทาง 15-20 คน อายุมากสุด 70 ปีน้อยสุด 12 ปี อันนี้เป็นแรงบันดาลใจหนึ่ง สำหรับคนที่มีความฝัน ฝันแล้วต้องรีบทำไป อย่าหมดหวังเสียก่อนทั้งๆที่ยังไม่ได้ลงมือทำ จะสำเร็จหรือไม่ จะได้มากน้อยแค่ไหน ไม่ต้องกังวล ทำให้ดี

ที่สุด  ผลออกมานั้นคือความสำเร็จของเรา

ผมซ้อมปั่นจักรยานเพื่อเตรียมสภาพร่างกาย ครั้งหนึ่งประมาณ 20 กิโลเมตร อาทิตย์ละ 2-3 วัน เริ่มได้สักประมาณเดือนกว่าๆ ตั้งใจว่าทริปแรกของการเดินทาง ระยะทางไปกลับคงไม่เกิน 50 กม. มองเอาไว้สองสามเส้นทาง แต่ตัดสินใจเลือก ที่ตลาดน้ำลำพญา (อ.บางเลน) จุดเริ่มต้นจาก อ.นครชัยศรี-ตลาดน้ำลำพญา ระยะทางไปกลับประมาณ 48 กม. เส้นทางนี้ผมขับรถยนต์อยู่เป็นประจำเพราะเป็นทางไปบ้านของ ผบ. ทบ. (ผู้บัญชาการที่บ้าน) เพราะคิดไว้ในใจว่าหากเกิดปํญหาตอนที่ปั่นจักรยาน แล้วเป็นลมล้มกลิ้ง คนผ่านไปผ่านมาแถวๆนั้นน่าจะจำไอ้หัวขาวคนนี้ได้

คงมีใจเมตตาหามส่งบ้านได้ถูก คิดแล้ว ตั้งใจว่าจะออกเดินในช่วงวันหยุดเข้าพรรษาเพราะมีวันหยุดติดต่อกันหลายวัน หากเป็นลมล้มพับเข้าจริงๆ ใช้เวลาพักฟื้นสักวันสองวัน คงกลับมาทำงานได้ทัน

การปั่นจักรยานแบบท่องเที่ยว มีทั้งแบบไปกันเป็นกลุ่มหลายๆคน หรือแบบคนเดียวก็มี สำหรับผมตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรกว่า จะขอปั่นเดี่ยว ไม่ใช้ไม่มีใครคบหรอกนะ ชอบอยู่เงียบๆคนเดียว (กรุณาอ่านแบบใส่ทำนองด้วย) การปั่นเดี่ยว ค่อนข้างอันตรายกว่าไปเป็นกลุ่ม เพราะการไปเป็นกลุ่ม หลายคน หลายคัน รถยนต์จะมองเห็นได้ง่ายกว่า คนขับคงไม่อยากชน ถึงจะชนก็คงลำบาก หลายคนหลายคัน ชนทีเดียวคงไม่หมด แต่ถ้าไปคนเดียวมัน คงไม่พลาด ชนทีเดียวเรียบร้อย อีกเรื่องหากเกิดปัญหา ยางรั่วยางแบน รถเสีย ก็สามารถช่วยเหลือกันได้ ไปคนเดียวหากซ่อมเองไม่เป็นก็ต้องนั่งร้องไห้อยู่ข้างถนนจนกว่าจะมีใครมาเห็นใจ

เช้าวันเสาร์ที่ 20 ก.ค. ลูกชายบอกว่าจะขึ้นรถเมล์ไปทำกิจกรรมที่โรงเรียน แล้วไปเรียนพิเศษต่อเลย พ่อไม่ต้องไปรับไปส่ง ส่วน ผบ. ทบ. ขึ้นเวรเช้า เท่ากับว่า วันนี้ผมมีเวลาเป็นของตัวเอง ตั้งแต่เช้าจนถึงบ่ายแก่ๆ มองดูท้องฟ้า วันนี้ฟ้าครึมๆ ไม่มีแดด แต่ก็ไม่มีเมฆฝน ……เอาว่ะไปวันนี้เลยดีกว่า ไม่รอช่วงเข้าพรรษาแล้ว ทุกอย่างลงตัว ผมรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ใส่อุปกรณ์ทุกอย่างที่เตรียมไว้สำหรับเดินทาง กางเกง เสื้อ ปลอกแขน ถุงมือ ผ้าโพกหัว หมวกกันกระแทก เรียบร้อยดีทุกอย่าง ยืนมองดูตัวเองในกระจก หันซ้าย หันขวา โอเค รูปหล่อใช้ได้เหมือนกัน

ไปล่ะนะ ผมบอกลาเจ้าน้ำหวาน (แมวครับ แมวที่บ้านผมเอง)

มันได้แต่มอง ไม่พูดจาอะไรสักคำ แต่ทำท่าเหมือนจะบอกว่า

จะไปไหน ก็ไปเถอะ แก่แล้วไม่เจียมตัว

รถจักรยานพร้อม อุปกรณ์ซ่อมแซม ชุดเครื่องมือปะยาง สูบลม กล้องถ่ายรูป โทรศัพท์ ขวดน้ำ สตางค์ค่าอาหาร ทุกอย่างพร้อม หัวจิตหัวใจ พร้อม มีอยู่อีกอย่างที่ไม่ค่อยแน่ใจ สภาพร่างกายไงล่ะ ครั้งนี้จะเป็นครั้งแรกที่ปั่นจักรยานมากกว่า 20 กม. คำนวณดูระยะทางไปกลับประมาณ 48 กม. เอาว่ะ ตายเป็นตาย

เวลาเก้าโมงเศษ……..คว้าจักรยานเดินทางออกจากบ้าน มุ่งหน้าสู่ตลาดน้ำลำพญา

โปรดติดตามต่อไป…..ตอนนี้ง่วงแล้ว กว่าจะหาทางใส่รูปได้  มึนไปหมด  ใส่แล้วก็แก้ไขไม่เป็นอีก  สงสัยต้องรบกวน น้าอ้อ น้าเอ๋  ช่วยสอนอีกรอบ