เขมกร.  (2551).  ความจริงของปัจจุบันรอบอกชาติหน้าไม่ได้.  กรุงเทพฯ : ก้อนเมฆแอนด์กันย์ กรุ๊ป   (BQ4485 ข74)

ตามที่เคยได้ฟังข้อปุจฉา-วิสัชนาว่า คนเราเกิดมาทำไม  พระท่านตอบว่าเกิดมาเพื่อให้สร้างกรรมดี  ดังนั้นทุกท่านอย่ารอช้าเมื่อมีโอกาสขอให้เร่งทำความดีทั้งกาย วาจา ใจ  เพื่อหวังว่ากรรมหนักจะได้เบาลง ที่ดีแล้วก็จะได้ดียิ่งขึ้นไป
นายเวร หรือเจ้ากรรมนายเวร ซึ่งจะติดตามมาทวงเวรแก่ผู้ก่อเวรไว้อย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เว้นแต่ผู้ก่อกรรมได้มีโอกาสขอขมากรรมและสร้างความดีก็อาจลบล้างกรรมไปได้ดังที่หนังสือเล่มนี้นำมาเป็นอุทาหรณ์
ผู้เขียนมียายเป็นผู้เลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็ก ทุกเช้ายายพาใส่บาตร พอบ่ายก็นำน้ำปานะไปถวายพระที่วัดกัน  ตกค่ำอาบน้ำแล้วถูกจับให้นั่งสวดมนต์ไหว้พระและสอนทำสมาธิเบื้องต้นจนมีสัมผัสพิเศษ ต่อมาได้เรียนรู้การปฏิบัติธรรมกรรมฐานกับหลวงพ่อพระราชพรหมยาน หรือ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ
โดยส่วนตัวแล้วผู้เขียนคิดว่าเป็นเพียงประสบการณ์จริงที่เกิดขึ้นกับตนเอง   แต่ด้วยความศรัทธาของญาติมิตรจึงได้เขียนหนังสือเล่มนี้ขึ้นเพื่อหวังว่าคนที่ได้อ่านจะใช้เป็นเครื่องเตือนสติและร่วมกันสร้างความดี  มีจิตสำนึกในเรื่องบาป บุญ  มีความเข้าใจที่ถูกเกี่ยวกับชาติภพและกรรม
แต่ละเรื่องที่นำเสนอนับว่าเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อสำหรับคนธรรมดา เพราะผู้เขียนมีญาณหรือสัมผัสพิเศษที่สามารถมองเห็นกรรมของบุคคลที่เกี่ยวข้องได้โดยเฉพาะญาติสนิทมิตรสหายของตนเองและอาจมีบ้างที่มีผู้แนะนำมาซึ่งถือได้ว่าคงเคยอุปถัมภ์กันมา การที่คนเราแต่ละคนเกิดอาการเจ็บป่วยใดๆ มักต้องมีสาเหตุเสมอเพียงแต่ตัวเรานั้นจะสามารถรู้ได้หรือไม่เท่านั้น  ดังเรื่องราวทีผู้เขียนได้นำเสนอและหาทางช่วยเหลือผู้เดือดร้อนด้วยการพยายามติดต่อนายเวรให้อโหสิกรรม บางรายนายเวรก็ยอมอภัยโทษให้บางคนก็ไม่ได้รับการอภัยโทษก็ต้องรับกรรมกันไป ดังเช่น

1. เรื่องแม่นางกวัก (น. 45) คนที่ทำมาค้าขายมักจะมีเครื่องรางของขลังไว้บูชา อุทาหรณ์สำหรับคนที่ไม่เชื่อถือที่ต้องมาเป็นอัมพาตนอนแช่อุจจาระและปัสสาวะมานาน  วันๆ จะได้ยินเสียงร้องว่า กลัวแล้วๆ เมื่อผู้เขียนตั้งจิตอธิษฐานดูเห็นช่อรวงข้าวเสียบอยู่ที่กระดูกสันหลังนอนร้องครวญคราง เจ็บปวดทั้งวันทั้งคืน   ผู้เขียนพยายามติดต่อ วิญญาณแม่นางกวักขอให้ยกโทษ ครั้งแรกแม่นางกวักไม่ยอมติดต่อด้วย  ครั้งที่สองจึงยอมเมตตา ปลดปล่อยให้คนป่วยพ้นทุกข์ทรมานบอกว่าจากนี้ไปอีกสามวันคนป่วยจะหลับไปอย่างสงบ  ซึ่งต่อมาก็เป็นไปตามนั้น  เรื่องนี้เป็นบทเรียนสำหรับท่านผู้ทำเหตุไม่ดีไว้ด้วยความประมาท เหตุไม่ดีคืออย่างไรอ่านรายละเอียดได้ในเล่ม
2. เรื่องบานประตูอุโบสถ (น. 104)  มีผู้ป่วยเป็นโรคหัวใจซึ่งหมอบอกว่าอาจต้องทำการผ่าตัดเร็วๆ นี้  ผู้เขียนได้พิจารณาเห็นภาพจิ้งจกตัวหนึ่งเกาะอยู่ที่หัวใจ ได้ความว่าจิ้กจกตัวนี้มีไข่อยู่ในท้องหลายฟองแต่ต้องมาตายด้วยฝีมือผู้ป่วยนี้  ผู้เขียนได้พยายามสื่อสาร กับนายเวร (จิ้งจก) แต่นายเวรไม่ยอมท่าดียวยังคงยืนยันขอจองเวรด้วยความอาฆาตแค้นจนกว่าจะตายตกไปตามกัน   เหตุจากในบ้านเธอมีจิ้งจก หลายๆ ตัว และทำความรำคาญขี้ไปทั่วและชอบลงไปกินอาหารในภาชนะที่วางไว้  ด้วยความไม่ชอบเมื่อเห็นจิ้งจกเธอจะเอาไม้ขนไก่ค่อยๆ  ไล่ออกไปนอกบ้านโดยไม่ได้ทำร้ายเลย ครั้งหนึ่งบังเอิญว่าจิ้งจกมันว่องไววิ่งย้อนกลับเข้ามาในจังหวะที่ไล่ไปพ้นประตูแล้วปิดประตูทันทียั้งมือไม่ทันเลยถูกประตูหนีบท้องแตกตาย  ผู้เขียนบอกผู้ป่วยว่าต่อนี้ไปให้รีบทำบุญทานมากๆ และไปหาหมอกินยาดูอาการไปก่อน  หลังจากนั้น เวลาผ่านไปเกือบเดือนลูกชายผู้ป่วยมาหา   ทันใดนั้นผู้เขียนเห็นประตูโบสถ์บานหนึ่งเขี่ยจิ้งจกหลุดออกจากหัวใจแม่เขา  จึงถามว่าแม่เธอไปสร้างประตูโบสถ์ด้วยใช่ไหม ลูกชายแปลกใจที่ผู้เขียน รู้และบอกว่าเป็นโบสถ์สร้างใหม่ยังขาดบานประตูสองบานไม่มีใครถวายเงินสร้างแม่จึงขอเป็นคนสร้างถวายเองทั้งสองบาน  ผู้เขียนบอกว่ายินดีด้วยนะแม่เธอคงไม่ต้องทำผ่าตัดแล้วและจะหายป่วยเร็วๆ นี้  บ่ายวันรุ่งขึ้นลูกชายผู้ป่วยโทร.มาบอกด้วยความดีใจว่าได้พาแม่ไปพบหมอตามนัดตรวจอย่างละเอียด สองสามครั้งผลยืนยันว่าแม่ป่วยเพียงเล็กน้อยให้รับประทานยาเดิมไปอีกระยะหนึ่งไม่ต้องผ่าตัดแล้ว  บุญกุศลที่ทำด้วยความเต็มใจและศรัทธาเลื่อมใสต่อพระพุทธศาสนานั้นสามารถชำระล้างวิบากกรรมที่ทำไปโดยไม่เจตนาได้ไม่จำเป็นต้องใช้เงินมาก เพียงแต่ปัจจัยผู้ให้ทานทำบุญนั้นมาจากปัจจัยที่บริสุทธิ์และทำด้วยความเต็มใจตั้งใจจริง
3. กระต่ายน้อย  (น.141-145) เรื่องมีว่าหญิงสาวคนหนึ่งมักกระแอมกระไออยู่บ่อยๆ บางครั้งถี่ บางครั้งห่าง หาหมอมาเยอะแล้วไม่หายรู้สึกระคายเคืองในลำคอตลอดเวลาต้องกระแอมไอ เมื่อผู้เขียนพิจารณาดูจึงทราบสาเหตุว่าเมื่อยังเด็กเธอได้รับกระต่ายเป็นของขวัญจึงใ้ช้เชือกรัดคอไว้และลากจูงเดินด้วยความไร้เดียงสาจนกระต่ายตาย  กรรมหนักคงได้รับแล้วเหลือเพียงเรื่องนี้จึงได้เป็นสื่อขอประนีประนอมกับเจ้ากรรมนายเวรให้และหญิงสาวคนนี้ได้ปฏิบัติตามเงื่อนไขจนอาการนี้หายไปโดยไม่รู้ตัว

ในเล่มนี้ยังมีเรื่องที่น่าสนใจอีกหลายเรื่องล้วนให้ข้อคิดเตือนใจและพึงระวังในการทำความดีละเว้นความชั่ว อีกมาก ได้แก่ คุณยายทวดตายแล้วฟื้น พระศิวะมหาเทพประทานงู อโรคยาศาล ปริศนาควันธูป เจ้าที่เจ้าทางที่ขอนแก่น พระพุทธรูปศิลาแลง หลวงพ่อวัดปากน้ำ ใบไม้สามชนิด ลบหลู่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ คุณพิกุล อ้อมกอดพระเจ้า กระต่ายน้อย ห่วงโหยหา (รักของคุณตา) มรดกที่ไม่ต้องการ วิบากกรรมสาวชาววัง การรอคอยที่ยาวนาน ความอาฆาตแค้นของหนู แรงแค้นตะขาบ ฯลฯ