คุยกับพี่พัชไว้ว่าหากมีใครถามว่าอะไร แล้วเราตอบว่าอะไร มาเผยแพร่ให้พวกเราได้อ่านกัน เพราะหากมีใครมาถามซ้ำอีกเราก็จะได้ตอบกันได้ หากมีสะสมไว้หอสมุดฯ ของเราก็จะมีคลังคำถามคำตอบมากมาย ซึ่งจะเป็นประโยชน์กับทุกคนเลยทีเดียวทั้งในเรื่องความรู้และการทำงาน
นำไอเดียนี้ไปเสนอที่ประชุมบรรณารักษ์ที่ไปประชุมทั้งสองครั้งก่อนว่าพวกเราน่าจะช่วยกันทำเรื่องแบบนี้นะ เพราะนักศึกษาก็เรียนเหมือนหรือคล้ายกันทุกมหาวิทยาลัย หากเราช่วยกันทำงานเราก็จะเบาแรงในงานแบบนี้ อาจจะพอมีเวลาและนำสติปัญญาไปคิดงานอย่างอื่นที่คาดว่าจะเข้ามาอีกมากมาย ทุกคนก็บอกว่าดีแต่เก็บเอาไว้ก่อนเป็นโครงการของปีหน้า
ส่วนตัวเองขอเริ่มก่อนและตั้งใจจะเขียนทุกครั้งหากมีใครถามอะไร แล้วมาเล่าให้พวกเราได้อ่าน ส่วนท่านอื่นๆ ใครได้รับคำถามใดมาก็ช่วยๆ กันหน่อยแล้วกัน คิดเล่นๆ นะว่า เดือนหนึ่งมี 30 วัน มีผู้ใช้ถามคำถามบรรณารักษ์ท่านอื่นๆ แล้วเขียนมาบอกเล่า ช่วยกันคิดคำตอบ ปีหนึ่งหอสมุดเราคงมีคลังความรู้ที่มหาศาลเลยทีเดียว
เมื่อวาน (16 มิ.ย.52) มีฮัลโหลมาจากน้องรัก “ภานนท์” พวกเราบางคนในห้องสมุดคงจำได้ว่าเป็นเจ้าของไอเดียลึกล้ำเดินแฟชั่นหนังสือ ที่จบออกไปหลายปีแล้วแต่นานๆ ยังโทรมาคุยหรือมาเยี่ยมเป็นครั้งคราว บอกว่า ผมกำลังทำรายการโทรทััศน์ที่เกี่ยวกับหนังสือ ธีมที่จะต้องทำต่อไปคือหาว่ามีคุณพ่อที่เป็นนักเขียนนักอ่านคนไหนบ้าง ที่พี่พอจะแนะนำได้บ้าง จึงบอกน้องไปว่าเท่าที่นึกได้ในฉับพลันนี้มี 5 คน คือ
1) วินนี่ เดอะปุ๊ หรือ ดร.ชัยวัฒน์ วิบูลย์สวัสดิ์ เพราะเคยอ่านประวัติและจำได้ว่าเป็นพ่อที่รักการอ่านและอ่านหนังสือให้ลูกฟังเป็นประจำ แล้วก็อ่านไปสอนลูกไป มีช่วงหนึ่งที่ดังมาก โดยเฉพาะชุดที่เกี่ยวกับเรื่องราวของแสตมป์ คือ ความรักที่มาทางไปรษณีย์ หัวใจที่มาทางไปรษณีย์ และดอกไม้ที่มาทางไปรษณีย์ ช่วงนั้นจำได้ว่าเป็นหนังสือที่ค่อนข้างฮิตมากเลยทีเดียว ขณะเขียนลองค้นชื่อผู้แต่งพบว่าใช้ชื่อผู้แต่งว่า วินนี่ เดอะปุ๊ มี 18 รายการ ส่วนชื่อจริงคือชัยวัฒน์ วิบูลย์สวัสดิ์ มี 2 รายการ แต่มีรายการโยงจากชื่อจริงไปนามปากกา
2) ดร.เสรี พงศ์พิศ ท่านนี้ปกติแล้วตัวเองจะติดตามเรื่องในแนวการพัฒนาชุมชน และพัฒนาสังคม แต่บังเอิญซื้อหนังสือเรื่อง สอนลูกให้คิดเป็น เพราะช่วงนั้นยอดตองเรียนแบบโฮมสคูล จึงค่อนข้างระมัดระวังเรื่องนี้เป็นพิเศษ เหตุที่ชอบก็คือในหนังสือจะเล่าเรื่อง “หนังสือ” หรือ “หนัง” แต่ละเรื่องให้ลูกฟังแบบเขียนจดหมายของลูก ซึ่งหลายเรื่องในนั้นมีเรื่องที่ตัวเองอ่านและสอนลูกบ้าง แต่ก็แค่ชอบไม่ชอบแบบตื่น ส่วนท่านสอนแบบลึกซึ้งท่านจึงสามารถหยิบความรู้ที่ได้ไปบอกเล่าและสอนให้ลูกฟังได้ และถือเป็นแบบอย่างในการสอนเรื่องแบบนี้ให้ลูก

3) ดร.ธรณ์ ธำรงค์นาวาสวัสดิ์ คนนี้รู้จักครั้งแรกในรายการทีวีที่สัมภาษณ์เรื่องลูก และเขียนเรื่องราวของลูกใช้ชื่อเรื่องว่า เด็กชายลำไส้สั้น ฟังแล้วประทับใจจึงเป็นหนึ่งเรื่องที่รีบไปซื้ออ่าน หลังจากนั้นจะพบบทความและหนังสือของมากมายที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการท่องเที่ยวกับเรื่องราวเกี่ยวกับทางทะเล อาจารย์เป็นนักเขียนที่ใช้ภาษาสนุกอ่านแล้วขำๆ แต่ไม่ไร้สาระมีมุมที่เฉียบคมดี เหมือนฟังเพื่อนคุยให้ฟัง ปัจจุบันตามอ่านบทความของอาจารย์ในแพรว
4) ดร.ยืน ภู่วรวรรณ เป็นนักคอมพิวเตอร์มือฉมังของเมืองไทย อาจารย์บรรยายสนุก  หลายคนคงได้อ่านหรืออ้างอิงผลงานที่เกี่ยวข้องกับคอมพิวเตอร์ หนังสือเล่มนี้เป็นการเขียนอีเมลถึงลูก บอกว่าเรื่องราวเกี่ยวกับธรรมชาติใกล้ตัวให้ลูก เล่มนี้ยังไม่ได้อ่าน เพราะหาซื้อที่นครปฐมไม่ได้ แต่อาจารย์เล่าให้ฟังตอนไปสัมมนาเรื่อง web 2.0
5) ธีรภาพ โลหิตกุล คนนี้ตามอ่านจาก อสท. เพราะถ่ายรูปได้สวยมากมาก เป็นหนึ่งในแรงบันดาลใจที่ให้เราชอบถ่ายรูป แม้จะใช้กล้องคิคุก็ตาม ชอบอ่านสารคดีกับรูปมาก ตอนหลังๆ เขียนหนังสือออกมาหลายเล่ม เล่มที่จำชื่อได้แม่นที่สุดคือ กระเตงลูกเที่ยว หลังๆ คำนี้ค่อนติดลมบนมีคนไปใช้กันบ่อยๆ รวมทั้งตัวเอง

บอกน้องว่าจำได้แค่นี้แหละ แต่ถ้าจะให้แนะนำคือ ดร.ยืน ภู่วรวรรณ เพราะคนจะไม่รู้จักท่านในมุมนี้ ส่วนอีกสี่ค่อนข้างออกสื่อในเรื่องของการอ่านและการเขียนอยู่บ่อยๆ

ส่วนอีกคนเสียดายที่ไม่ได้บอกไปคือท่านอธิการของเรา ดร.อุทัย ดุลยเกษม ท่านนี้มาแปลกเพราะตัวเองจะอ่านตามหนังสือแม่ๆ ลูกๆ แต่ตอนนี้ลูกเริ่มโตหนังสือพวกนี้เลยห่างจากชีวิต ชอบแนวคิดในการเลี้ยงลูกของอาจารย์และเป็นเจ้าของตำรับความรับผิดชอบที่ตนเองยกให้ลูก เช่น ถุงเท้าเธอ เธอซัก ไม่สะอาด ฉันไม่เกี่ยว เพราะเธอใส่… ฯลฯ อะไรประมาณนี้แหละ
ส่วนรายการของภานนท์ก่อนจะติดตาม ….ต้องไปซื้อจานดาวเทียมก่อนค่ะ Bye