เอกลักษณ์สิ่งหนึ่งของเมืองกุ้ยหลิน ประเทศจีนที่หากคนใดได้ไปเที่ยวแล้วย่อมอยากเห็นตัวเอกหนึ่งของวิถีชีวิตและวัฒนธรรมของที่นี่ นั่นคือ “นกกาน้ำ”
      
 
 
 
 
 
 
 
 ระหว่างที่ไปล่องแม่น้ำลี่เจียง จะมองเห็นชาวประมงและนกกาน้ำอยู่บนเรือด้วย ไกด์ชาวจีนชื่อน้องผึ้งเล่าให้ฟังว่า นกกาน้ำถูกฝึกมาตั้งแต่เล็กๆ ให้หัดจับปลา หากจับได้ปลาตัวเล็กจะไม่ได้กินปลานั้น  ถ้าจับได้ปลาตัวใหญ่จึงจะได้กินปลานั้น นกกาน้ำจึงเรียนรู้ว่าหากจับปลาตัวใหญ่ได้ก็จะได้กินปลามันจึงมุ่งจะจับแต่ปลาตัวใหญ่ๆ เท่านั้น  แต่ในชีวิตจริงของนกกาน้ำเมื่อถูกฝึกให้จับปลาได้จนชำนาญแล้วชาวประมงจะผูกเชือกไว้ที่คอนกกาน้ำทำให้นกกาน้ำกินปลาเข้าไปไม่ได้ เมื่อจับปลาได้แล้วชาวประมงจะจับปลาออกจากปากนกกาน้ำ ถามว่านกกาน้ำก็อดกินนะสิเหมือนถูกทรมาน น้องผึ้งเล่าว่าก็ไม่เชิงคือว่านกกาน้ำถูกผูกเชือกไว้ที่คอทำให้กินปลาตัวใหญ่เข้าไปไม่ได้แต่ชาวประมงก็จะสับปลาให้เป็นชิ้นเล็กๆ เพื่อให้นกกาน้ำกินได้
พอนกกาน้ำแก่ตัวลงเริ่มจับปลาไม่ค่อยได้แล้วชาวประมงจะนำใส่เรือพายออกไปที่เกาะกลางน้ำแล้วกรอกเหล้าให้นกกาน้ำกินเพราะชาวประมงคิดว่าเมื่อตอนพวกเขาทำงานเสร็จระหว่างวันแล้วตกเย็นเขาก็หาความสุขด้วยการดื่มเหล้า เขาจึงคิดว่าการให้เหล้านกกาน้ำกินคือการทำให้มีความสุข แต่ชาวประมงกรอกเหล้าให้กินมากจนตายไปเลย เมื่อนกกาน้ำตายชาวประมงได้นำไปฝังไว้ที่เกาะกลางแม่น้ำนั่นแหละเพราะเชื่อว่าหากนกกาน้ำเกิดมาชาติใหม่จะได้มีอิสระหาปลากินได้ตามใจชอบไม่ต้องถูกจับมาหาปลาให้ชาวประมงอีก
อาชีพชาวประมงของที่นี่รัฐบาลจีนให้การสนับสนุนการดำเนินชีวิตแบบนี้เพื่ออนุรักษ์วัฒนธรรมประเพณีไว้โดยมีเงินเดือนให้ด้วย