เห็นภาพเหล่านี้แล้วชื่นใจ มีคนหลายคนที่มองเห็นความน่ารัก เอาใจใส่งานของ สองตายาย งานประจำของป้าจันทร์ แต่ลุงมานิตย์ ช่วยทุกเช้า เสาร์อาทิตย์มาทำอีก คงกลัวป้าเหนื่อย หรือลุงอยากเห็นเป็นรูปธรรมโดยเร็ว วันก่อนออกไปเห็นหลายคนกำลัง เอาวาๆ กับต้นไม้ที่ตัดออกมา แล้วช่วยกันนำไปปลูกเพื่อแขวนกล้วยไม้ ก็บอกหนูใหญ่ สนับสนุนไปเลยเงินซื้อต้นไม้ ดอกไม้แค่นเนี้ย จิ๊บๆๆๆ อยากสวยๆๆ จ่ายตังค์น้อย ต้องหอสมุดของเรา แถมค่าล่วงเวลาวันเสาร์ อาทิตย์ยังทำเนียนไม่เบิกให้อีก จึงสรุปว่า ก็ความสุขของลุงและป้านั่นไง คือ ค่าล่วงเวลา น้ำใจของลุงและป้าพวกคนหอสมุดทราบดี ขอบคุณนะคะ
เพราะว่าเงิน….ไม่ใช่คำตอบสุดท้ายที่คนเราจะได้รับจากการทำงานตามแบบอย่างของลุงกับป้า ผลของงานต่างหากที่เป็นจุดหมายสำคัญ ลุงกับป้าแกทำด้วยหัวใจ เงินเป็นเพียงสิ่งตอบแทนเพื่อใช้ในการดำรงชีวิต เป้าหมายและคำตอบสุดท้ายของลุงกับป้าคือ ได้ทำในสิ่งที่ตนเองรัก และมอบความรักเหล่านั้นให้กับทุกๆคน (ขณะที่comment อยู่นี้ลุงกับป้าแกยังไม่รู้ว่ามีเรื่องราวของแกเขียนลง blog แถมเมื่อตอนเช้าลุงมาพูดให้ฟังว่าเมื่อวันเสาร์มาจัดสวน มีคนมาถ่ายรูป ไม่รู้ถ่ายไปทำไม ผมได้แต่ยิ้ม ไม่ได้บอกเรืองราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง เอาไว้ถึงเวลาก่อนนะ…ลุง แล้วจะเล่าให้ฟัง)
เห็นไหมไม่เสียชื่อคนเมืองเหนือเจ้า ขยันกันแต้เน้อเจ้าสองผู้เฒ่าแห่งลุ่มแม่น้ำปิง ถ้าต้องการต้นไม้เพิ่มเติมยินดีนำมาให้เน้อเจ้า (ไม่ได้ซื้อมาหรอกของที่บ้านปลูกไว้เอง) เช่น เหลืองปิยธร , พวงชมพู, แพงพวย อีกคนขอชื่นชมสาวเมืองใต้ (คนรักหมา) ช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์-วันหยุดราชการหลายๆวัน ก็ได้รับความอนุเคราะห์จากป้าเกของน้องหมามาช่วยเย็บหนังสือพิมพ์ให้ (ทำมานานแล้วตั้งแต่ป้าเกย้ายขึ้นมาสารนิเทศ เมื่อก่อนป้าดวงต้องขวบแมงกะไซด์มาเย็บเอง เย็บเสร็จก็ใส่ตู้ไว้วันละ 15 ฉบับ (ถ้าหยุดหลายวันก็คูณเข้าไป) พอวันเปิดทำงานมาป้าดวงก็สบายไปเลย ขอบคุณหลายๆนะน้องรัก ผลพลอยได้น้องมาก็ได้อิ่มไปด้วย
ป้าแมวว่า น่าจะเหลืองปรีดิยาธร ซะละมั้ง เอามาเลยดวงฤดี ต้นไม้ ดอกไม้ แล้วไม่ต้องย้อนป้าแมวนะ ทำไมไม่เอามาบ้าง ย้อนแล้วน่าดู ฮึๆๆๆๆ
.
เห็นภาพเหล่านี้แล้วชื่นใจ มีคนหลายคนที่มองเห็นความน่ารัก เอาใจใส่งานของ สองตายาย งานประจำของป้าจันทร์ แต่ลุงมานิตย์ ช่วยทุกเช้า เสาร์อาทิตย์มาทำอีก คงกลัวป้าเหนื่อย หรือลุงอยากเห็นเป็นรูปธรรมโดยเร็ว วันก่อนออกไปเห็นหลายคนกำลัง เอาวาๆ กับต้นไม้ที่ตัดออกมา แล้วช่วยกันนำไปปลูกเพื่อแขวนกล้วยไม้ ก็บอกหนูใหญ่ สนับสนุนไปเลยเงินซื้อต้นไม้ ดอกไม้แค่นเนี้ย จิ๊บๆๆๆ อยากสวยๆๆ จ่ายตังค์น้อย ต้องหอสมุดของเรา แถมค่าล่วงเวลาวันเสาร์ อาทิตย์ยังทำเนียนไม่เบิกให้อีก จึงสรุปว่า ก็ความสุขของลุงและป้านั่นไง คือ ค่าล่วงเวลา น้ำใจของลุงและป้าพวกคนหอสมุดทราบดี ขอบคุณนะคะ
เพราะว่าเงิน….ไม่ใช่คำตอบสุดท้ายที่คนเราจะได้รับจากการทำงานตามแบบอย่างของลุงกับป้า ผลของงานต่างหากที่เป็นจุดหมายสำคัญ ลุงกับป้าแกทำด้วยหัวใจ เงินเป็นเพียงสิ่งตอบแทนเพื่อใช้ในการดำรงชีวิต เป้าหมายและคำตอบสุดท้ายของลุงกับป้าคือ ได้ทำในสิ่งที่ตนเองรัก และมอบความรักเหล่านั้นให้กับทุกๆคน (ขณะที่comment อยู่นี้ลุงกับป้าแกยังไม่รู้ว่ามีเรื่องราวของแกเขียนลง blog แถมเมื่อตอนเช้าลุงมาพูดให้ฟังว่าเมื่อวันเสาร์มาจัดสวน มีคนมาถ่ายรูป ไม่รู้ถ่ายไปทำไม ผมได้แต่ยิ้ม ไม่ได้บอกเรืองราวที่เกิดขึ้นให้ฟัง เอาไว้ถึงเวลาก่อนนะ…ลุง แล้วจะเล่าให้ฟัง)
เคยคุยกับลุง ลุงบอกว่าทำเพื่ออุดมการณ์ ไม่ใช่อุดมกิน
เห็นไหมไม่เสียชื่อคนเมืองเหนือเจ้า ขยันกันแต้เน้อเจ้าสองผู้เฒ่าแห่งลุ่มแม่น้ำปิง ถ้าต้องการต้นไม้เพิ่มเติมยินดีนำมาให้เน้อเจ้า (ไม่ได้ซื้อมาหรอกของที่บ้านปลูกไว้เอง) เช่น เหลืองปิยธร , พวงชมพู, แพงพวย
อีกคนขอชื่นชมสาวเมืองใต้ (คนรักหมา) ช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์-วันหยุดราชการหลายๆวัน ก็ได้รับความอนุเคราะห์จากป้าเกของน้องหมามาช่วยเย็บหนังสือพิมพ์ให้ (ทำมานานแล้วตั้งแต่ป้าเกย้ายขึ้นมาสารนิเทศ เมื่อก่อนป้าดวงต้องขวบแมงกะไซด์มาเย็บเอง เย็บเสร็จก็ใส่ตู้ไว้วันละ 15 ฉบับ (ถ้าหยุดหลายวันก็คูณเข้าไป) พอวันเปิดทำงานมาป้าดวงก็สบายไปเลย ขอบคุณหลายๆนะน้องรัก ผลพลอยได้น้องมาก็ได้อิ่มไปด้วย
ตกลงเจ้าต้นเหลืองที่ว่าเนี่ย ชื่อที่ถูกต้องจริงๆ มันอย่างไรฤๅ วานบอกน้องด้วยเน้อ
ป้าแมวว่า น่าจะเหลืองปรีดิยาธร ซะละมั้ง เอามาเลยดวงฤดี ต้นไม้ ดอกไม้ แล้วไม่ต้องย้อนป้าแมวนะ ทำไมไม่เอามาบ้าง ย้อนแล้วน่าดู ฮึๆๆๆๆ