โอกาสหกสิบหยกๆ จะเจ็ดสิบหย่อนๆ ของมหาวิทยาลัยที่ผ่านมา
พี่น้องชาวหอหมุดของอิฉันได้มีโอกาสไปร่วมงานวันสถาปนาฯ กันมากหน้าหลายตา
ที่สำคัญครั้งนี้พี่ๆ น้องๆ ป้าๆ ลุงๆ ที่ไปร่วมงาน…ต่างได้หนุกหนานกับกีฬาฮาเฮ
เอ้ยยยย… วอร์คแรลลี่…ที่เริ่มออเดิร์ฟด้วยการละลายสันดอนกิริยา…
หรือที่ปกติชาวบ้านเรียกว่าละลายพฤติกรรม
แบบว่า…ขยับแข้งขาสไตล์กังนัม เล่นเอาหลานๆ อาย
แถมด้วยเกมเชาว์ไวไหวตื่นตูม…เอ้ยยย ตื่นตัว
ลุงวิทยากรขยับเขยื้อนเอื้อนเอ่ยแต่ละที เรียกสติมาอยู่กับเนื้อกับตัวแทบม่ะทัน
งานนี้นอกจากความไว…ไวขนาดไหนต้องถามน้องอ้อ…ประมาณมีถีบบบ สกัดดาว อิอิอิ
มีไหวพริบแล้ว ยังต้องแถมใจกล้า+หน้าด้านนน
ม่ะเชื่อถามน้องนาทดู เพราะเจ๊เล็กอยู่ใกล้คว้าคอน้องได้ ก็กรรมน้องไป หุหุหุ
แหม๋!!  แค่น้ำจิ้มถ้วยแรก ก็ฮาาาาา กันไปหลายดอกแระ
หลังจากฮากันกระจัดกระจายพอได้ที่
ก็มีอันให้ต้องผนึกกำลังข้ามหน่วยงานพากันแรลลี่ 4 ฐาน
กิจกรรมนี้สร้างความร้าวฉานนน เอ้ยยย ความสามัคคีเป็นอันหนึ่งอันเดียวกลมเกลียวกันซะม่ะมี
ทั้งยังทำให้เห็นได้ว่าชาวสินปากอนของอิฉัน… we can do กรู…เอ้ยยยยย เราทำด๊าย
แหม๋!! ก็ขนาดป้าแมว…หัวหน้าหอฯ ของอิฉัน ยังอดไม่ได้ที่จะร่วมลงเรือไปแรลลี่กะน้องๆ เบยยย
งานนี้ดูจากสีหน้า แววตาของพี่ๆ น้องๆ ป้าๆ ลุงๆ ที่เข้าร่วมไม่ว่าจะจากหน่วยงานใด
อิฉัน…บอกได้เลยว่า…มันสสสสสสสสสส เจ้าค่ะ
พรายกระซิบแว่วๆ มาว่า งานนี้ทั่นรองฯ กลางพล กะผอ.พี่กมล แมลงฯ ทุ่มทุนสร้างกันน่าชม
ดีค่ะ ดีค่ะ นู๋ช๊อบบบบบ ชอบ ปีหน้าเอาอีกกกกกก เอาอีก นะเจ้าคะ ทั่นๆ ^^
ไหนๆ ก็ไหนๆ โอกาสวันครบรอบสถาปนาทั้งที
โอกาสดีๆ แบบนี้ ในอีกแง่มุมอื่น ในฐานะที่อิฉันเป็นพวกหลุ่มๆ หลงๆ ในเสียงเพลง
ณ กาลบัดที่มหาวิทยาลัยศิลปากรของอิฉันเติบโตมาจนครบ 69 ขวบ ในปี 2555 นี้
อิฉันก็เลยอยากจะนำเหนอเรื่องราวเกี่ยวกับบทเพลงอมตะของชาวเรา
เอามาแบ่งปันให้แซบบบบ กันถึงที่มาและยังไม่ไปแห่งบทเพลง
เพลงแรกที่หากใครบอกไม่รู้จัก
อย่าได้กล้าไปบอกใครเชียว่าเป็นลูกศิลปากร
อร๊ายยยยย ย่ะ เพลงอะไรมัยช่างสำคัญจังน๊าาา ^^
อ่ะๆๆ ใบ้ให้นิดสสสสส นุง
เพลงที่อิฉันจะกล่าวในเบื้องปฐมนี้คือ เพลง Santa Lucia
เพลงนี้อาจเรียกได้ว่าเป็นเพลงประจำตัวของศาสตราจารย์คอร์ราโด เฟโรชี(Corrado Feroci)
ซึ่งแม้ว่าท่านจะเป็นชาวชาวอิตาลี แต่ท่านก็มีนามไทยๆ คือ ศิลป์ พีระศรี ที่เราคุ้นเคยกันดี
เพลงนี้เป็นเพลงพื้นเมืองภาษาอิตาเลียน ที่บรรดาเหล่าลูกศิษย์ลูกหา
กระทั่งคนทำงานในสมัยนู้นนนนน สมัยที่อยู่ทันได้ใกล้ชิตอาจารย์ศิลป์ ของพวกเรา
ถ้าใครไม่ได้ยินท่านฮึมฮัมเพลงนี้เวลาท่านทำงาน ต้องบอกว่า…พลาดแล้วล่ะตัวเธ๊อววว
เพลงนี้แต่งขึ้นราวศตวรรษที่ 19 เนื้อหาเป็นการชื่นชมความงามของชายหาดที่มีชื่อเสียงของเมืองเนเปิลส์
อิฉันเองเมื่อแรกที่ได้มีโอกาสสัมผัสรั้วทับแก้ว ในฐานะยุวชนน้องนุชสุดท้อง
ก็ปะเอินให้มีรุ่นพี่ฝึกสอนที่รักในเสียงเพลง และเห็นว่าน้องๆ ลูกสาธิตศิษย์คเณศ
ก็ควรที่จะมีเลือดสถาบันเจ้มจ้นนน ในระดับเดียวกับพี่ๆ
ดังนั้น ในชั่วโมงเรียนปาสาปะกิดของอาจารย์(พี่)แป้ง พวกอิฉันจึงได้มีโอกาสซึมซับ
บทเพลงอันไพเราะแซบบบซุ้ง ที่ทำอิฉันหลงรักเพลงนี้มาแต่เยาว์วัย
ดูจากคำแรกของชื่อเพลง Santa อาจทำให้เรานึกไปถึง
คุณลุงซานต้าในชุดสีแดงที่มุดตัวอ้วนพีแทรกผ่านมาทางปล่องเตาผิงเอาของขวัญมาให้เด็กๆ
ซึ่งคำว่า Santa ในภาษาเสปนนั้นหมายถึง Saintหรือนักบุญของชาวคริสต์นั่นเอง
เพลง Santa Lucia นี้จึงอาจกล่าวได้อีกนัยหนึ่งว่า เป็นบทเพลงสวดรำลึกถึงนักบุญ Santa Lucia
กล่าวกันว่าเพลงนี้เป็นเพลงพื้นบ้านนาโปลีแตน แต่งอุทิศให้กับชุมชนซานตา ลูเชีย แห่งอ่าวเนเปิ้ล
เนื้อหาในบทเพลงกล่าวชื่นชมอ่าวแห่งนี้ไว้อย่างงดงาม
ว่าเป็นดินแดนแห่งดินศักดิ์สิทธ์ ยิ้มแย้มแจ่มใส ได้ฉายานามว่าเป็นดินแดนแห่งดนตรี
ผู้เรียบเรียง คือ TeodoroCottrau มีการจัดจำหน่าย ในปี 1849 ที่เนเปิ้ล
โดยผู้เรียบเรียงแปลจากเพลง Napuletano เป็นภาษาอิตาเลี่ยน
นับว่าเป็นเพลงแรกของนาโปลีแตนที่เป็นภาษาอิตาเลี่ยน
โดยมีกล่าวกันว่าผู้แต่งเพลงต้นฉบับ คือ Guillaume Louis Cottrau ชาวฝรั่งเศส
เขาผู้นี้เป็นทั้งนักแต่งและนักสะสมเพลงมากมายในสมัยนั้น
คณะจิตรกรรมประติมากรรมและภาพพิมพ์ ได้นำทำนองเพลงนี้ มาใส่เนื้อร้องภาษาไทโดยใช้ชื่อเพลงว่า “ศิลปากรนิยม”
หรืิอหากใครนึกไม่ออก แต่เคยได้ชมภาพยนตร์กลิ่นสีและกาวแป้ง เพลงศิลปากรนิยม ก็คือเพลงเอกของเรื่องนั่นเอง
สำหรับเพลงแรกนี้ก็ว่ากันพอหอมปากหอมคอนะเจ้าเคอะ
โอกาสต่อไปอิฉันจะพยายามขุด ขุ้ย แคะ เขี่ยหาที่มา ที่ไปเพลงอื่นๆ ของมหาวิทยาลัยมาขวากอีกนะเจ้าคะ
แอบกระซิบ…อันที่จริงก็หาๆ ไว้บ้างแล้ว
แต่ด้วยความที่รอไป รอมา เกลาเนื้อหาเพลงข้างบนไม่เสร็จซะที
จนกระทั่ง อพยพข้าวของปรับปรุงขนย้ายบ้านช่อง ข้าวของที่เดิมหายากอยู่แล้ว
ก็เลยหายากกกกกกกกกกกกกกกกกกก ถึงยากที่สุดยิ่งขึ้นไปอีก
จึงเป็นอันว่า ข้อมูลดิบที่ยังไม่สุก อันตรธานไปหนใดยังมิอาจแจ้งได้ เอวัง ณ กาลบัดnow จึงมีด้วยประการละฉะนี้แล ^^