ไม่ห่างจากตัวเมืองเพชรมากนัก เส้นทางสายเพชรบุรี-บ้านแหลม หรือเส้นทางไปไหว้หลวงพ่อวัดเขาตะเครา สองฝั่งของแม่น้ำเพชรบุรี เป็นแหล่งปลูกชมพู่เพชรสายรุ้ง ชมพู่พันธุ์ที่ขึ้นชื่อของชาวเมืองเพชร ถึงขนาดนำไปต้อนรับผู้นำอาเซียนเมื่อครั้งเดินทางมาประชุมสุดยอดที่ชะอำและหัวหิน วิธีการดู “ชมพู่เพชรสายรุ้ง” คือ จะมีเส้นสีชมพูและเส้นสีเขียวอ่อนๆเนื้อภายในสีขาวมีรสหวานกรอบ และได้รับการยอมรับจากผู้บริโภคในเรื่องของรสชาติตลอดจนความพึงพอใจที่ได้รับประทานชมพู่เพชรชนิดที่วิเศษกว่าที่อื่นใด ชมพู่เพชรสายรุ้ง ชมพู่พันธุ์แท้เป็นผลไม้ขึ้นชื่อของจังหวัดเพชรบุรี ท่านผู้ว่าราชการจังหวัดเพชรบุรี คุณชาย พานิชพรพันธุ์ ได้ออกมาบอกว่า ชมพู่เพชรสายรุ้งได้รับการจดทะเบียนกับกรมทรัพยสินทางปัญญา ขึ้นเป็นผลไม้ที่ถือกำเนิดจากเพชรบุรี ถ้ามีผู้มาร้องเรียนว่าใครแอบอ้างชื่อชมพู่เพชรสายรุ้ง จะถูกปรับเป็นจำนวนเงิน 200,000บาท
บ้านดิฉันอยู่อำเภอบ้านแหลมแต่เหมือนอยู่อำเภอเมืองเพราะบ้านห่างจากตัวอำเภอบ้านแหลมมาก อยู่ระหว่างรอยต่อของอำเภอบ้านแหลมกับอำเภอเมือง ตั้งแต่เล็กจนโตก็เห็นแทบทุกบ้านเมื่อมีพื้นที่เหลือจากการปลูกบ้านแล้วจะนิยมปลูกกันแต่ต้น “ชมพู่”  เมื่อครั้นยังเด็กดิฉันไม่เคยทราบว่าเป็นต้นชมพู่ เมื่อโตมาถึงได้ทราบว่าเป็นต้นชมพู่ แถมยังเป็นชมพู่เพชรที่มีรสชาติเลิศรส เป็นผลไม้ที่มีชื่อเสียงมาแต่โบราณของจังหวัดเพชรบุรี ที่สำคัญเป็นอาชีพที่สร้างรายได้ให้กับครอบครัวดิฉันมาตลอด ซึ่งสมัยก่อนที่บ้านดิฉันปลูกต้นชมพู่ไว้หลายต้น แต่ปัจจุบันนี้เหลืออยู่เพียง 6 ต้นเท่านั้น เพราะไม่มีลูกหลานมาสานต่ออาชีพนี้ แม้แต่ตัวของดิฉันเองก็ไม่สันทัดซักเท่าไร ปัจจุบันเหลืออยู่เพียง 6 ต้นเท่านั้น ตายไปบ้าง ตัดทิ้งไปบ้าง การปลูกชมพู่เพชรมิใช่เรื่องง่ายเลยที่จะให้ได้ผลผลิตที่มีรสชาติอร่อยและที่สำคัญมีรูปลักษณ์ที่สวยงามน่ารับประทาน ซึ่งเกินความสามารถของลูกผู้หญิงอย่างดิฉัน ปัจจุบันจึงได้ให้ผู้อื่นมาเช่าทำอยู่ ได้ค่าเช่าเพียงเดือนละไม่กี่พันบาท อาศัยว่าได้ทานชมพู่ด้วย
สุดท้ายนี้ ดิฉันได้ไปหาข้อมูลวิธีการปลูกชมพู่เพชรเล็กๆ น้อยๆ จากผู้เช่ารายปัจจุบันมาฝากเพื่อนๆ ดังนี้ค่ะ วิธีการปลูกชมพู่นิยมการตอนกิ่ง ขั้นตอนวิธีทำก็เหมือนกับต้นไม้ทั่วๆไป คือ ต้องคอยรดน้ำไปเรื่อยๆจนกว่ารากจะงอก ตัดไปปลูกเลยก็ได้แต่ถ้าจะให้ปลูกง่ายและโตเร็วต้องนำไปเลี้ยงให้ต้นแข็งแรงดีก่อนแล้วค่อยนำลงดิน ขั้นตอนการเตรียมดินต้องใช้บริเวณกว้างเพราะต้นชมพู่เวลาโตแล้วต้นจะใหญ่มหึมามากๆ แทบจะไม่เชื่อสายตาว่าเป็นต้น “ชมพู่” เหมือนกับไม้ยืนต้นชนิดหนึ่ง นิยมใส่ปู๋ยมูลวัวลงไปผสมกับดิน หมั่นคอยรดน้ำบ่อยๆ เพราะต้นชมพู่ชอบน้ำชุ่มๆ หมั่นรดน้ำใส่ปุ๋ยเอาใจใส่ดูแลประมาณ 3 ปีก็ออกลูกแล้ว แต่จะยังให้ผลไม่มากนัก เพราะต้นยังโตอีกมากเมื่อโตเต็มที่แล้วจะให้ผลดกมาก โดยออกดอกตามข้อของกิ่งเป็นช่อๆดอกจะค่อยๆโตและบานออกทิ้งเกษรร่วง ต่อจากนั้นก็จะเป็นผลชมพู่ลูกเล็กๆ ประมาณนิ้วหัวแม่มือ ต่อจากนี้ก็จะป็นขั้นตอนการห่อก่อนห่อจะต้องพ่นยาเพื่อกันตัวแมลงแล้วห่อด้วยถุงกระดาษทำมาจากถุงปูนซิเมนต์และมัดด้วยตอก ตอก คือไม้ไผ่เหลาให้บางๆเป็นเส้นเล็กๆ นับจากวันที่ห่อประมาณเกือบ 1 เดือนก็จะเก็บผลผลิตได้ การจะห่อชมพู่ได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนกับชมพู่ทั่วไปหรือการห่อฝรั่ง แต่จะต้องทำไม้นั่งร้านเหมือนกับการทำก่อสร้างเลยทีเดียว โดยนำไม้ไผ่ลำใหญ่ๆ ราคาประมาณลำละ 35-40 บาท ถ้าต้นใหญ่มากต้องใช้ประมาณ 200 ลำ อยู่ได้นานประมาณ 3 ปี ก็ต้องเปลี่ยนใหม่ เพราะผ่านมา 3 แดด 3 ฝนและ 3 หนาว ก็ย่อมจะต้องผุฟพังไปตามกาลเวลา  เมื่อชมพู่แก่จัดถึงเวลาเก็บผลผลิต จะต้องเก็บด้วยความระมัดระวังเป็นพิเศษเพราะผิวชมพู่จะบางมากและต้องระวังไม่ให้ช้ำ ไม่ให้เป็นรอยซึ่งจะทำให้เสียราคา ไม่ต้องออกไปวางขายเพราะจะมีแม่ค้ามารับถึงที่สวนและตีราคาว่าให้ราคาเท่าไร ถ้าทุกบ้านเก็บชมพู่พร้อมๆ กันก็คือออกดอกตรงกันทุกบ้าน “ราคาก็จะตก” แต่ถ้าบางบ้านมีผลผลิตตอนที่บ้านอื่นไม่มี “ราคาก็จะสูง” ซึ่งเป็นไปตามกลไกการตลาดนั่นเอง…