ห้องสมุดกับกีฬา
บุคลากรของห้องสมุดหลายคนทีเดียวที่มีความสามารถทางด้านกีฬา เป้นนักกีฬาทีมชาติมหาวิทยาลัยศิลปากรตั้งหลายคน
สี่ห้าปีก่อนก็ยังจัดโครงการนี้รวมตัวกันไปเชียร์บอล โดยมีพี่แมวไปยืนให้กำลังใจและกำลังเงินอยู่ข้างๆ สนาม แต่ตอนหลังๆ กองเชียร์ค่อยๆ เลิกลา ส่วนนักกีฬายังคงอยู่และมีถ้วยรางวัลเป็นหลักฐานอยู่ที่ด้านหน้าห้องสมุด
ในที่ประชุมบรรณารักษ์มีการพูดถึงเรื่องนี้กันบ้าง แต่ไม่ค่อยมากเท่าไรเพราะเป็นกลุ่มที่ไม่ค่อยออกกำลังกาย
สื่งที่คุยกันคือทุกคนสามารถเอาส่งที่มอยู่ในตัวมาทำงานได้ เพียงแค่ขอให้คิดและทำ
นานแล้วมีการเสนอให้ซื้อเครื่องออกกำลังกาย ปัยหาคือมีแล้วไว้ที่ไหน ใครจะดูและรับผิดชอบ ชะรอยจะตกหนักที่ฝ่ายบริการทั่วทิศจึงขอชะลอเอาไว้ก่อน ไปหาทางลดพุงกันเอง
ต่อมาคิดอีก คราวนี้หันไปที่เปตอง ว่าจะทำลานเปตองข้างหลังห้องสมุด แต่ยังหาเจ้าภาพไม่ได้ก็แป๊กไปเช่นกัน
สักเดือนที่แล้วเห็นที่มหาวิทยาลัยคริสเตียนนำสเนอแนวคิดให้เป็นมหาวิทยาลัยเพื่อสุข ยังบอกว่าดีจัง หาแนวให้ตัวเองได้ ชอบมากเลยไปโพสต์ที่เฟสบุ๊คส์ ฉับพลันน้องแก่นจังจากมหาวิทยาลัยนเรศวรบอกว่าที่นั่นก็เป็นแบบนั้นด้วย เน้นกันทั้งมหาวิทยาลัยแบบเป็นเรื่องเป็นราวเลย
ย้อนกลับมาของเราคุณพี่เกมาเลียบเคียงในฐานะที่ปรึกษาว่าหากจะจัดโครงการฟุตซอลให้กับเด็กๆ ได้ไหม เพราะฝาแฝดพิชัยชัยเสนอ ก็บอกว่าได้สิ กะว่าทำกันเล่นๆ แบบเอาจริง และเล็กๆ อย่างงานโลกของหนู
พอกลับไปคิดหนึ่งคืน เดินไปเดินมาหนึ่งวัน ปรึกษากับหนูใหญ่ หนูน้อง สรุปกันว่าน่าจะทำเป็นโครงการเป็นเรื่องเป็นราวก็น่าจะดีไม่น้อย
ท่านอธิการบดีฯ ได้พูดเมื่องาน…. (งานเดียวกับที่อ้างเรื่อง Creative Library) ประมาณว่างบพัฒนาบุคลากรของมหาวิทยาลัยศิลปากร ตกไปอยู่กับเรื่องกีฬามีจำนวนพอสมควรอยู่ ….
ตัวเองก็มีเครื่องหมายคำถามแบบนี้เรื่มตั้งแต่ การรับไม่ได้กับการเป็นนักกีฬาหรือเกี่ยวข้องกับกีฬาแบบฉับพลัน เคยตอบปฏิเสธการให้บุคลากรในสังกัดไม่ให้เข้าร่วมกิจกรรมดังกล่าวสองสามครั้ง เพราะมีเหตุผลของกฏ กติกาและมารยาท
ได้ผลเพราะเรตติ้งของเราจะกระฉูด ได้เป็นหัวข้อสนทนาแบบไม่รู้ตัว แต่หากรู้ก็จะบอกเหตุผล แต่เรื่องแบบนี้มักไม่ค่อยมีคนอยากให้รู้ ยกเว้นที่จุดไต้ตำตอจริงๆ ….
เรื่องพวกนี้อยากให้ผู้ที่เกี่ยวข้องเข้าใจและเคารพซึ่งกันและกัน รวมทั้งการทบทวนขั้นตอนอย่างที่ควรจะเป็น และดีใจที่มีผู้้เข้าใจถึงหัวอกคนทำงานด้วยกัน จึงขอขอบคุณมา ณ ที่นี้
ในฝ่ายบริการปีก่อนมีหนึ่งคน ปีที่แล้วมีหนึ่งคน และปีนี้มีหนึ่งคน ที่ไม่ได้ไปเพราะโดนสกัด ด้วยเหตุผลหลายอย่างเช่น การทำงาน วันลา ระยะเวลาการปฏิบัติงาน รวมทั้งระยะเวลาของการเข้าร่วมกิจกรรมดังกล่าว
แป๊ววว….. ปีนี้ยุ่งมากจึงไม่รู้ว่าแต่ฝ่ายเป็นกันอย่างไร เรื่องนี้พูดไปแล้วปวดหัว……………จบข่าวดีกว่่า
จึงให้คุณพี่เกร่ายเวทย์เขียนโครงการ ส่วนดิฉันก็ร่ายมนต์ตกแต่งให้สวยงามโดยหลักการและเหตุผลที่ดึงประเด็นของการนำศักยภาพของนักกีฬามหาวิทยาลัยศิลปากรมาใช้ให้เกิดประโยชน์กับหน่วยงาน
ทั้งนี้เพื่อตำบคำถามให้ได้ว่าทำไมเราถึงมีโครงการนี้ และโครงการนี้ยังไปผูกับโครงการโลกของหนูที่มีเนื่องๆ และโครงการค่ายห้องสมุดสุดหรรษาที่ผ่านไป
กิจกรรมพวกนี้แม้ไม่ได้มีผลโดยตรงต่อการอ่านหนังสือ หากสิ่งที่มีผลทางอ้อมคือห้องสมุดไม่ได้เป็นสถานที่ที่น่ากลัวสำหรับเด็กๆ หรือประชาชนเดินดินต่อไป กลับกลายเป็นที่พวกขาสามารถเดินเข้ามาอย่างสนุกสนานและอบอุ่น
ความประทับใจในวัยเด็ก จะทำให้พวกเารักห้องสมุดโดยไม่รู้ตัว รวมทั้งกีฬาเป็นเรื่องของกฏ กติกาและมารยาท หากเด็กกลุ่มนี้รับไปได้พวกเขาก็จะเติบโตขั้นมาอย่างเข้มแข็ง
ส่วนคนทำงานจากเดิมที่เป็นนักกีฬา ในวันนี้ตัวเองมีบทบาทที่เปลี่ยนไป กลายเป็นผู้จัดการ ดูแล พูดคุย สอน ฝึกความอดทน สื่อสารกับความหลายหลาย ฯลฯ
จิตใจการให้บริการ ทำไม่ได้แค่อยู่ในห้องอบรมหรือฝึกทฤษฏีใดๆ หากอยู่ที่การปฏิบัติงานจริงและประสบการณ์ล้วนๆ …ที่สำคัญหากสิ่งพวกนี้เนียนไปกลับเนื่องนทกอย่งทำมาจากใจ องค์กรของเราก็จะไปได้อย่างมั่นคง
โครงการที่ว่าคือการให้เด็กมาเล่นฟุตซอล ได้ความร่วมมืออยิ่งจากโรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยศิลปากร ที่เปิดสนามให้กับพวกเราและเด็กๆ
สัปดาห์ที่แล้วที่สำนักหอสมุด มหาวิทยาลัยนเรศวร จัดให้มีการออกกำลังกายลดค่าปรับ เป็นที่ถูกใจน้องยาหยีนักกีฬาแอโรบิคไม่น้อย ปีหน้าอาจมีกิจกรรมแข่งขันชิงแชมป์ฮูล่าฮูปชิงแชมป์ก็ได้นะคะ
เรื่องกีฬากับห้องสมุดมาแรงเพราะน้องป้อมจากมหาวิทยาลัยนเรศวรบอกว่าจะมานำเสนอโครงการห้องสมุดส่งเสริมสุขภาพด้วยเช่นกัน
สิ่งที่ดีใจอีกอย่างหนึ่งคือเรื่องนี้คิดจากคนทำงาน และวันนี้มีแอบมากระซิบว่าสัมมนาปีนี้ขอให้บรรจุเรื่องกัฬาฮาเฮไปด้วย
เมื่อขอก็จัดให้….. เรื่องแบบนี้ขอให้บอก เพราะช๊อบชอบ
วันนี้น้องเต็ม สาวอวบของข้าพเจ้ามากิจกรรมนี้ด้วย ได้เหรียญเงิน อันแสนจะภูมิใจ ใส่ไม่ยอมถอด เล่าว่า น้าๆ ที่เป็นโค้ชหน้าเหมื้อนเหมือนกันเลยค่ะแม่…(พิชิต พิชัย สุนทร อำนาจ… ทั้งเหมือนทั้งละม้ายกันจริงๆ) … น้าคนนึึงโชคร้ายโดนลูกบอลหล่นใส่หัว (5555 โดนอย่างอื่นนี่นา)
ทั้งนี้น้องไอเดียคู่ปรับตลอดกาล มาบอกว่าป้าๆ ไม่ได้ทำอะไรสั๊กอย่าง ปีหน้าไม่ต้องให้มาแล้วเนอะ …
เจ้าตัวเสียงแข็งว่าทำตั้งหลายอย่าง ช่วยเขียนคะแนน วิ่งเตะลูกบอล เสริ์ฟน้ำ แต่วันนี้ที่เตะไม่ได้เพราะนิ้วเท้าเป็นแผลตะหาก… ตัวเหอะปล่อยให้ลูกเข้าประตู
แม่ๆ เดียร์ได้ที่ 4 ได้ลูกอม…..
ความจริงน้องเต็มก็อยากได้นะคะ… แต่เหรียญเงินดีกว่า
6 thoughts on “ห้องสมุดกับกีฬา”
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.
เพื่อนๆ จากซอย 5 ของ ด.ช.แทน รอโครงการใหม่ ถามว่าป้าพัช จะมีอีกเมื่อไหร่ บางคนบอกว่า ไม่เคยเหนื่อยอย่างนี้เลย แทนได้เหรียญเงิน เห่อเหมือนกัน พอกลับบ้าน ไปรวบรวมเหรียญเท่าที่ตัวเองเคยมีอยู่มาผูกอยู่ในรถหลายอันเลย..จะว่าไป ทีมโค้ชและผู้จัดการเตรียมคิดโครงการใหม่แล้วจ้า
555 มีคนกระซิบว่าขอเดือนตุลาอีกรอบค่ะ
กิจกรรมดีๆๆที่ไม่ควรจะมองข้าม ดีใจที่ได้ทำในสิ่งที่ทุกคนชอบไม่ว่าจะเป็นเด็กๆ ผู้ใหญ่ที่สอนเด็กๆ ไม่ว่าจะเป็นน้าพิชัย พิชิต น้องหนึ่ง อำนาจ และน้องๆในทีมงานที่ไม่ได้่เอย ซึ่งได้งัดความรู้ที่สะสมมานานได้ถ่ายทอดให้กับเด็กๆ (ถ้าไม่ได้เอาออกมาส่งสัยจะทะลักแน่)ได้สัมภาษณ์เด็กๆหลายคนก็เป็นที่น่าชื่นใจถึงแม้จะเหนื่อยก็ชอบ เด็กถามเมื่อไรจะมีอีก ก็เลยบอกว่า มีเมื่อไรจะแจ้งให้ทราบตามสายของตัวเองค่ะ ขอบคุณห้วหน้าหอสมุด/หัวหน้าฝ่าย ที่เปิดไฟเขียวค่ะ อ้อ ที่ลืมไม่ได้ต้องขอบคุณ ที่ปรึกษาทุกเรื่อง (แม่น้องแทน)ที่ได้พาเด็กซอย5 มา ต่อไปเราจะขยายไปถึงซอยอื่นด้วย
ลูกโอ๊ตบ่นน้อยอกน้อยใจ ที่ไม่เห็นน้าน้าให้เตะซักกะติ๊ด บอกว่าเสื้อไม่พอ (เป็นเหตุผลที่หลอกเด็กได้..อิอิ) แต่ทีมที่โอ๊ตอยู่ได้เหรียญทอง ก็เลยพลอยฟ้าพลอยฝนได้เหรียญทองมากะเค้าด้วย..น้องเต็มมากระซิบปลอบใจน้องว่า ไม่ได้ลงเตะไม่เป็นไร ดีจะตายไป ไม่ต้องเตะให้เหนื่อย ได้เหรียญด้วย (น้องเต็มเค้าได้เหรียญเงิน โอ๊ตได้เหรียญทอง)…ที่สำคัญไม่เหนื่อยทั้งคู่ เพราะไม่ได้เตะเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้อง เลยเข้าใจกันดี๊ดี 🙂
ขอแจมด้วยคน เด็กๆ คงสนุนสนานได้ความรู้กันทั่วหน้า รวมทั้งน้องพัฒน์ ลูกยัยษร กลับมาถามแม่ว่า ” จะเลี้ยงอะไรดีแม่ ” แม่…ก็ุเลี้ยงน้องพัฒน์ทุกวันอยู่แล้วนิ แม่ได้เหรียญเงินนะ
นี่ถ้าได้เหรียญทองเหมือนน้องโอ๊ตจะขนาดไหนกันเนี้ย ดีใจที่เห็นเด็กๆ ได้ร่วมกิจกรรมแล้วมีความสุขในทุกๆครั้ง คงมีโอกาสได้ร่วมกิจกรรมดีๆ กันอีก
ยังงงกับเหรียญไม่หาย เพราะปัจจุบัน น้องเต็มยังลูกๆ คลำๆ แขวนเหรียญไว้บนหัวนอน เก็บรวมกับสัมภารกที่รักมากๆ นี่ถ้าไ้ดถ้วยไปนะสงสัย… 555 ถือเป็นความประทับใจในวัยเยาว์อีกเรื่องหนึ่งค่ะ