มีใครเคยรู้สึกหรือไม่ว่า เมื่อมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นในชีวิตเรา ไม่ว่าผลของเหตุการณ์นั้นจะผ่านไปจากความทรงจำของเราหรือยังก็ตาม ไม่ว่าจะเป็นความโกรธ ความขุ่นเคือง (ไม่พูดถึงความรัก ความสุข เพราะสองอารมณ์นี้เราพร้อมที่จะระลึกถึง ยอมรับมันเสมอ) แต่ความโกรธ ความต้องการเอาคืน ที่อาจยังมีอยู่ในสำนึก แต่เมื่อมีใครมาบอกเราว่า ผลทั้งหลายที่เธอกำลังทุกข์อยู่นี้ มันมีเหตุมาจากตัวเธอเอง และเธอต้องแก้ไขที่ตัวเธอเอง เราจะ….เถียง..เถียงใช่มั๊ย? ว่าเรื่องเหล่านั้นมันมีเหตุมาจากคนอื่น (แล้วมันก็มักจะเป็นคนใกล้ตัวเรานั่นแหละ!)  
“กฎแห่งกระจก” …