เที่ยวเมืองไทยไม่ไปไม่รู้
เมื่อวันที่ 8 เมษา พาลูกๆไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติหาดวนกร ซึ่งตั้งใจว่า จะไปพักในคราที่จะพาลูกๆไปเยี่ยมปู่และย่า แต่เกิดเหตุจำเป็นทำให้ต้องเลื่อนวันออกไป และด้วยความเสียดายตังค์ ที่จ่ายมัดจำไปแล้ว ก็เที่ยวบอกให้ใครต่อใครไปเที่ยวแทน พี่ปอง น้องเอ๋ และคนอื่นๆ อีกมากมาย ก็ไม่ว่างกัน ก็เลยต้องขับรถพาลูกๆ ไปเที่ยวด้วยตนเอง (คุณสามีไม่ว่างคะ) โดยมีลูกสาว 2 คนคอยเตือนตลอดทางว่า แม่จ้าเกิน 90 แล้วลดลงหน่อย (90 ก.ม.ต่อช.ม.) และทำหน้าที่เป็นเพื่อนคุยตลอดการเดินทาง เมื่อไปถึงรู้สึกคุ้มค่ากับที่พยายามดั้นด้นมา หากใครชอบธรรมชาติที่เงียบสงบที่นี่เหมาะที่สุด น้ำทะเลเค็มมากๆๆ ขอบอก เด็กๆสนุกสนานกับการเล่นน้ำทะเลมาก ช่วงเย็นก็นั่งดูคลื่นซัดฝั่ง 
แต่ตอนเช้าวันรุ่งขึ้นอากาศไม่ค่อยเป็นใจเนื่องจากฝนตกตั้งแต่ตอนเช้ามืด เราเลยต้องกลับกันตอนสาย (รอแล้วรอเล่าฝนเจ้าก็ไม่หยุดเสียที) คุณเจ้าหน้าที่อุทยานบอกว่า เพิ่งจะมีฝนวันสองวันนี้เองเมื่อก่อนแล้งมากๆ (เอ! สงสัยเราพาฝนจากนครปฐมไปแน่ๆ เลย) ขากลับแวะซื้อหอยสารพัดชนิดตามสัญญากับลูก (โฮ!! ลูกจ๋าที่บ้านจะเป็นสุสานหอยอยู่แล้ว) และแวะตรวจการ วนอุทยานปราณบุรี ตามที่คุณพี่ปองขอร้อง ขอบอกว่า หลงทางค่ะ ครั้งแรกเข้าทางปากน้ำปราณ ก็ค้นจากเว็บเค้าบอกว่าเข้าได้ก็เข้าไป เอ๊ะชักยังไงขับไปไม่ถึงสักที แถมขึ้นเขาไปเรื่อยๆ ไม่ถึงชายทะเลสักที สุดท้ายเจอลูกศรป้ายชี้ตรงดิ่งขึ้นเขา ชักไม่แน่ใจจนต้องเลี้ยวรถกลับ เลยแวะเข้าหัวหินเพื่อซื้อของฝาก (ขนมปังชีสเชคสับปะรด สับปะรดกวน กล้วยกวน แบบoriginal กวนกันให้เห็นจะๆไปเลยว่าสดจริงๆ) เลยคุยกับคนขายไปพลางชิมไปพลาง เค้าบอกว่า อันสับปะรดกวน และกล้วยกวนของเค้านั้นมีผู้มาซื้อไปทำผลิตภัณฑ์ OTOP ต่ออีกทีหนึ่งค่ะ ทุกปีจะพบเจอคนท้องถิ่นและพูดคุยกับเค้าตอนแวะซื้อของ เช่นเมื่อปีก่อนไปชายหาดบ้านกรูดเจอคุณลุงขายของทะเล คุยไปคุยมาคุณลุงถูกใจให้เบอร์โทรไว้ หลังจากนั้นหอสมุดพาบุคคลากรไปสัมมนาที่บ้านกรูด ยังโทรติดต่อคุณลุงให้หาซื้อปูสดๆ นึ่งไว้ให้ชาวหอสมุดได้ทานกัน คุณลุงดีใจมากๆ ที่เราไม่ลืม
เล่าตั้งนานอ้าวเจอป้ายบอกทางไป วนอุทยานปราญบุรีอีกแล้ว เลยตัดสินใจโดยลูกๆ ว่ายังงัยๆ ก็ต้องไปให้ถึงนะแม่เดี๋ยวเสียชื่อหมด (เที่ยวเมืองไทยไม่ไปไม่รู้) ในที่สุดก็ถึงจนได้หลังจากหลงทางอีกหนึ่งตลบ (เลี้ยวผิดค่ะ ป้ายสีฟ้าบอกให้เลี้ยวขวา ป้ายสีน้ำตาลบอกเลี้ยวซ้าย ก็ใจมันชอบสีฟ้าเลยเลี้ยวขวาน่ะ) พอไปถึงขอบบอกว่า เงียบและสงบกว่าที่ไปพักมาเมื่อคืนอีก (หลายคนอาจไม่ชอบ) ส่วนที่พักมีน้อยค่ะ ทางวนอุทยานกำลังก่อสร้างเพิ่มเติมอยู่ แต่ที่ชอบมากๆ คือ เส้นทางศึกษาธรรมชาติป่าชายเลน ซึ่งใช้เวลาเดินประมาณ 30 นาที (ดูรูปจากเรื่อง “จับปูดำ ขยำปูนา จับปูม้า คว้าปูทะเล”)
พอบ่ายคล้อยเราพากันกลับออกมา แวะร้านผ้าโขมพัสตร์ ผ้าที่มีชื่อของอ.หัวหิน จ. ประจวบฯ ยอมรับว่าเค้ามีชื่อจริงๆ เพราะคุยกับคุณลูกค้าที่มาซื้อในร้าน เค้ามาจากจ.ภูเก็ต พาภรรยามาซื้อทุกปี (ซื้อเยอะมากๆ ขอบอก) แถมยังช่วยเราเลือก เราเลยได้มา 2 ชิ้น (พี่ปอง พี่ใหญ่ห้ามอิจฉา) มีที่แวะอีกที่คือร้านขายหอยดอง น้ำตาลตโนดที่เพชรบุรี และปิดท้ายด้วยร้านตุ๊กตาที่ราชบุรี งานนี้คุ้มจริงๆ ได้ทั้งของฝากและทำตามสัญญาที่ได้ให้ไว้ สิ่งหนึ่งที่ได้จากการเที่ยวครั้งนี้คือ ธรรมชาติ หากมนุษย์ช่วยกันอนุรักษ์ไว้ ธรรมชาติจะเป็นสิ่งบ่งบอกถึงความอุดมสมบูรณ์ของท้องถิ่นนั้น สุดท้ายคุณทราบไหมว่า ต้นไม้นั้นสามารถฟอกอากาศได้ และต้นไม้ฟอกอากาศ 10 ชนิด ที่แม้แต่องค์การนาซ่ายังให้การยอบรับ ว่าจะนำไปทดลองไว้ในยานอวกาศเพื่อทดสอบการผลิตออกซิเจนได้มีอะไรบ้างเ๋อ่ย เฉลย “เฟิร์นบอสตัน กล้วยไม้โอบีโลเนีย ไอวี่ ดอกหน้าวัว ว่านหางจระเข้ ดอกเบญมาศ ปาล์มไม้ไผ่ เขียวหมื่นปี” ข้อมูลนี้ดูจากรายการ Sponge ฉลาดสุดสุด เกมโชว์ที่เจ้าแตงโมชอบดู ขอโทษด้วยได้แค่ 8 ชนิดค่ะ (ท่านอภิสิทธิ์มาขัดจังหวะเสียก่อน) เห็นไหมค่ะว่า ธรรมชาตินั้นดีขนาดไหน มาช่วยกันปลูกต้นไม้รักษาธรรมชาติกันดีกว่าค่ะ
One thought on “เที่ยวเมืองไทยไม่ไปไม่รู้”
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.
ปิดซัมเมอร์ไปนั่งรถไฟฟรีกันดีกว่า ส่วนผ้าโขมพัสตร์ยีงพอมีในสต๊อคอีกหลายผืนจึงไม่อิจฉา แต่หนูใหญ่่ 5555 ถึงจะเป็นนักเรียนเลยไม่ได้ไปเที่ยวไหน แต่ไปเหยียบหิมะที่เกาหลีมาแล้ว เลยไม่อิจฉาเหมือนกัลลล์ ฝากถึงหนูใหญ่เรื่องหิมะน่ะเขียนได้แล้ว…