สำหรับดิฉันแล้วชีวิตการทำงานกว่า 40 ปี @หอสมุดพระราชวังสนามจันทร์ กว่าจะก้าวมาถึงจุดนี้ ได้ผ่านเรื่องราวต่าง ๆ มากมาย ที่มีทั้งความรัก ความผูกพัน ความเข้าใจ ความไม่เข้าใจ ความไม่ชอบใจ ความผิดหวัง เสียใจ และอื่น ๆ ที่เมื่อย้อนกลับไปคิดแล้วถือว่าเป็นเรื่องธรรมดาในชีวิตการทำงาน    
 
และด้วยความทุ่มเททำงานอย่างเต็มที่ตามนโยบายของหอสมุดฯ ซึ่งหัวหน้าหอสมุดฯ ในขณะนั้น (พี่แมว กาญจนา สุคนธมณี  บรรณารักษ์เชี่ยวชาญพิเศษ ปัจจุบันเป็นข้าราชการบำนาญ) ที่ได้พูดอยู่เสมอว่าเมื่อพี่แมวมีตำแหน่งสูงขึ้น น้อง ๆ ก็ต้องอยากก้าวหน้าด้วยเช่นกัน  ดังนั้นเมื่อเห็นว่าบุคลากรหอสมุดฯ ที่ทุ่มเทในการทำงานเต็มที่จนองค์กรเติบโตก็ควรมีความก้าวหน้าควบคู่ไปด้วยกัน จึงให้โอกาสบุคลากรหอสมุดฯ ผู้ที่มีคุณสมบัติครบถ้วนยื่นขอตำแหน่งทางวิชาการที่สูงขึ้นได้ โดยไม่เลือกที่รักมักที่ชัง พี่แมวจะคอยทวงถามลูกน้องคนนั้นคนนี้ให้ส่งผลงานมาให้ตรวจอยู่ตลอดเวลา ซึ่งไม่ใช่การเรียกตรวจผลงานอย่างเดียว เพราะพี่แมวได้ให้แนวคิดแนวทางที่จะเขียนผลงานให้แต่ละคนไว้แล้ว แม้กระทั่งชื่อเรื่องที่จะทำผลงานก็คิดให้เสร็จสรรพ พร้อมเค้าโครงคร่าว ๆ ของงานเขียน
 
ถามว่าทำไมพี่แมวกาญจนา สุคนธมณี  ซึ่งเป็นหัวหน้าหอสมุดฯ จึงต้องทุ่มเทช่วยเหลือลูกน้องในหอสมุดฯ รวมถึงบุคลากรนอกหน่วยงานขนาดนั้น คำตอบคือเพราะพี่แมวเห็นว่าน้อง ๆ เก่งในการทำงานแต่ไม่ถนัดในการเขียนให้ออกมาเป็นเชิงวิชาการจึงต้องคอยแนะนำช่วยเหลือ เมื่อน้อง ๆ มีความก้าวหน้าในการทำงานแล้วก็จะเกิดขวัญกำลังใจและทุ่มเทในการทำงานให้แก่หน่วยงานตนเองยิ่งขึ้น
 
ดิฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นที่พี่แมวเห็นว่าคุณสมบัติครบถ้วนแล้ว จึงให้โอกาสทำผลงานทางวิชาการได้ โดยขณะนั้นดิฉันเรียนปริญญาโท แขนงวิชาสารสนเทศศาสตร์ ของมหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช  (ปี พ.ศ. 2545-2550) จึงบอกพี่แมวว่าขอทำ thesis ให้เสร็จก่อน แต่จนแล้วจนรอด thesis ก็ไม่เสร็จเสียที พี่แมวเลยบอกว่าให้ทำผลงานคู่ขนานกันไปกับการทำ thesis ดูสิว่าอะไรจะสำเร็จก่อนไม่เข่นนั้นก็ช้าอยู่นั่นละ ดิฉันจึงรีบทำผลงานต่อจากที่ทำไว้บ้างแล้วจนสำเร็จลุล่วงไปด้วยดีในปี พ.ศ. 2548  และเสร็จก่อนการทำ thesis จริง ๆ ด้วย นี่ถ้าพี่แมวไม่กระตุ้นมัวแต่รอ thesis เสร็จก่อนจะเสียโอกาสไปอีกเยอะ และอาจทำให้ไม่ได้  “สายสะพาย” เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย  ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์มงกุฎไทย (ป.ม.)  ซึ่งถือว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดแก่ตนเอง ครอบครัวและวงศ์ตระกูลเป็นอย่างยิ่ง

ขอขอบพระคุณพี่แมวกาญจนา สุคนธมณี เป็นอย่างสูงที่ให้โอกาสลูกน้องคนนี้ตลอดมา โดยสายสะพายที่ได้รับต้องเป็นระดับชำนาญการพิเศษ (ระดับ 8) ที่เงินเดือนถึงเกณฑ์ที่กำหนด และสำนักหอสมุดกลางเสนอเรื่องขึ้นไป 
   
ขอขอบคุณผู้บังคับบัญชาทุกท่าน ทุกระดับ พี่น้องผองเพื่อนทุกคน ในสำนักหอสมุดกลาง และหอสมุดพระราชวังสนามจันทร์ ที่มีส่วนช่วยเหลือจนมีโอกาสประสบความสำเร็จอันงดงามนี้อีกครั้ง
 
สุดท้ายขอขอบคุณสามีผู้อยู่เบื้องหลังความสำเร็จ และลูกทั้งสองที่ได้มีส่วนช่วยเหลือจนประสบความสำเร็จทุกวันนี้ (ลูก ๆ ช่วยทำงานวิจัย กรอกข้อมูลเบื้องต้นและคิดสถิติ ด้านการเรียนของแม่ ลูกช่วยถอดเทปและอื่น ๆ รวมถึงเป็นเด็กดี ดูแลตัวเองดีไม่ต้องยุ่งกับเขามาก)

ขอขอบคุณทุกท่านที่ให้เกียรติร่วมแสดงความยินดีและถ่ายภาพเป็นที่ระลึกร่วมกับดิฉันในครั้งนี้