ทับแก้ว Bookfair…เล่าสู่กันฟัง
27 February 2019
Posted by Narumon Boonyanit
การบริการ | Tags: ทับแก้วบุ๊คแฟร์, บริการชุมชน, บุ๊คแฟร์ | | No Comments »
ทับแก้ว Bookfair มหกรรมหนังสือ สื่อการเรียนรู้
#งานหนังสือที่ใหญ่ที่สุด_ในภาคตะวันตก
ถามว่าทำไมพี่กล้า การันตีตัวเอง ถึงขั้นนี้
ที่มามันมี…เด่วจะหาเวลา ค่อยๆ เหลา
ค่อยๆ ถอดองค์ วางไว้ข้างหลังนะคะพี่น้อง
เอาเป็นว่า…
งานครั้งนี้ เป็นขวบปีที่ ๑๓
แต่เป็นครั้งที่ ๖ ที่ข้าพเจ้าได้มาร่วมด้วย…แบบจริงจัง
(…จริงจังแค่ไหน…แค่ไหน เรียก จริงจัง ☺☺☺)
ข้าพเจ้าและทีมงาน พี่ๆ น้องๆ ชาวหอสมุด’ สนามจันทร์
ทั้งที่อยู่ เบื้องหน้า และ เบื้องหลัง
ทั้งที่อยู่ในงานประจำ
และอยู่ภาคสนามหน้างาน
บ้างอาจดู เหมือน เดิน เกะๆ กะๆ
บ้างอาจดู เหมือน นั่งว่างๆ
บ้าง อาจดู ลุกลน ตลอดเวลา
นั่นคือ ภาพ ของการร่วมแรง เป็นมด…อยู่หน้างาน
เฟืองเล็ก เฟืองน้อย แกนจักร ล้วนสำคัญ
ขาดส่วนใด สิ่งหนึ่ง ย่อมกระทบ มาก-น้อย ต้องมี
แหละทั้งนี้ ทั้งนั้น งานภาคสนาม เพียงมองบนหอคอย
ย่อมไม่เกิดความเข้าใจ insight
ในวันที่เรา เริ่มต้น พายเรือออกจากฝั่ง
ทีมงานหลัก คือ บุคลากรในฝ่ายวิเคราะห์
พวกเราเริ่มตั้งหลักไมล์กันจากงานเดิมที่เคยทำมา
ในลักษณะของ มินิ Bookfair ที่ก้าวออกจากห้องสมุด
ออกไปบริการชุมชนเล็กๆ ภายในมหาวิทยาลัย
โจทย์ในวันนั้นที่รับมา เพียงแค่ผู้ใหญ่ของหน่วยงาน
ถามว่า ข้าพเจ้าในฐานะที่มาดูแลงานจัดหาทรัพยากรหอสมุดฯ
จะคงทำงานที่เคยทำมาก่อนแล้วหรือไม่
จากประสบการณ์ส่วนตัว ที่เคยมีงานเล็กๆ ที่มีมากกว่าหนังสือ
ในยุคที่ OTOP กำลังอยู่ในยุคเฟื่องฟู
เมื่อได้โจทย์จากหัวหน้า…จึงฝันใหญ่ และตอบโดยไม่ต้องคิด
ถ้าจะให้ข้าพเจ้าดำเนินการ..ขอจัดงานใหญ่ค่ะ
โชคดีที่ทีมหลักของข้าพเจ้า “เอา” ด้วยความมุ่งมั่น
เพียงประโยคจากบุคลากรเล็กๆ อย่างลุงมานิตย์
“เต็มที่ ครับหัวหน้า งานของพวกเรา”
ในงานครั้งแรกปี ๒๕๕๐ พวกเราพากันทุ่มเท
ผิดๆ ถูกๆ ด้วย “ธงเดียวกัน” ทำยังไงก็ได้ ให้งานดี
เราก้าวเดินไปด้วยกัน เคียงบ่าเคียงไหล่ มาถึง ๕ ปี เต็ม
แต่แล้วความไม่แน่นอนในชีวิต ก็เล่นตลก
เมื่อมีเหตุให้จำต้องวางงานลง และถอยตัวเองห่างออกมา
ขณะที่งาน Bookfair ยังคงดำเนินเรื่อยมา
จวบจนขวบปีที่เริ่ม เข้าสู่วัยรุ่นเต็มตนในปีนี้
She is only Thirteen years old
ก้าวแรกที่เดินเข้ามายังบริเวณจัดงาน
มีโอกาสได้พบน้องผู้ค้ารายหนึ่ง
ซึ่งอยู่กับงานมาแต่ปีแรก คำแรกที่น้องเอ่ยทักมา
“ผมรู้แล้วว่า อาจารย์กลับมา ผมรอวันนี้ครับ”
งานดำเนินมาจวนจะล่วงถึงวันสุดท้าย
เรามีโอกาสพุดคุย กับหลากหลายผู้คน
และได้มีโอกาสพูดคุยกับร้านค้าใหม่สำหรับเรา
แต่เขาเข้างานมาก่อนหน้าแล้ว ราว ๑-๒ ปี
แรกคุย น้องผู้ค้าพูดคุยปกติไม่ได้แสดงตัวแต่อย่างใด
เวลาผ่านไปเนิ่นนานระหว่างการคัดเลือกหนังสือให้ตนเอง
ท้ายของการพุดคุย น้องชื่นชม
ว่าเป็นโอกาสดีที่ได้พบกัน ด้วยชื่อของเรานั้น
มีการกล่าวถึงมาเป็นระยะ หากแต่ไม่เคยได้มีโอกาสพบ
และเขาหวังว่า จะได้มีโอกาสพบกันอีกในเวลาต่อจากนี้ไป
สำหรับคนทำงาน
รางวัลอะไรไม่สำคัญเท่า “ใจเต็ม” ที่ได้รับกลับคืน
ขอบคุณทีมงานชาวหอสมุดพระราชวังสนามจันทร์
ขอบคุณทีมร้านค้าทุกสำนักพิมพ์ ทุกร้านค้า
ขอบคุณน้องๆ นักศึกษา ทั้งน้องจากชมรมต่างๆ
น้องๆ ที่มาฝึกประสบการณ์
ขอบคุณหน่วยงาน พันธมิตร ที่เดินมากับเราแต่ปีแรก
อาทิ โรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยศิลปากร
ภาควิชาปรัชญา คณะอักษรศาสตร์
ขอบคุณเพื่อนบ้านข้างเคียง
คือ ศูนย์คอมพิวเตอร์ สถาบันวิจัยฯ คณะวิทยาศาสตร์
ที่แบ่งปันพื้นที่ด้วยความถ่อยที เสมอมา
ขอบคุณจาก ♥ ด้วยจิตคารวะยิ่ง ♥
© ญ เล็ก ยอดแหลม ©
๒๗ ก.พ. ๒๕๖๒
งานครั้งนี้ เป็นขวบปีที่ ๑๓
แต่เป็นครั้งที่ ๖ ที่ข้าพเจ้าได้มาร่วมด้วย…แบบจริงจัง
(…จริงจังแค่ไหน…แค่ไหน เรียก จริงจัง ☺☺☺)
ข้าพเจ้าและทีมงาน พี่ๆ น้องๆ ชาวหอสมุด’ สนามจันทร์
ทั้งที่อยู่ เบื้องหน้า และ เบื้องหลัง
ทั้งที่อยู่ในงานประจำ
และอยู่ภาคสนามหน้างาน
บ้างอาจดู เหมือน เดิน เกะๆ กะๆ
บ้างอาจดู เหมือน นั่งว่างๆ
บ้าง อาจดู ลุกลน ตลอดเวลา
นั่นคือ ภาพ ของการร่วมแรง เป็นมด…อยู่หน้างาน
เฟืองเล็ก เฟืองน้อย แกนจักร ล้วนสำคัญ
ขาดส่วนใด สิ่งหนึ่ง ย่อมกระทบ มาก-น้อย ต้องมี
แหละทั้งนี้ ทั้งนั้น งานภาคสนาม เพียงมองบนหอคอย
ย่อมไม่เกิดความเข้าใจ insight
ในวันที่เรา เริ่มต้น พายเรือออกจากฝั่ง
ทีมงานหลัก คือ บุคลากรในฝ่ายวิเคราะห์
พวกเราเริ่มตั้งหลักไมล์กันจากงานเดิมที่เคยทำมา
ในลักษณะของ มินิ Bookfair ที่ก้าวออกจากห้องสมุด
ออกไปบริการชุมชนเล็กๆ ภายในมหาวิทยาลัย
โจทย์ในวันนั้นที่รับมา เพียงแค่ผู้ใหญ่ของหน่วยงาน
ถามว่า ข้าพเจ้าในฐานะที่มาดูแลงานจัดหาทรัพยากรหอสมุดฯ
จะคงทำงานที่เคยทำมาก่อนแล้วหรือไม่
จากประสบการณ์ส่วนตัว ที่เคยมีงานเล็กๆ ที่มีมากกว่าหนังสือ
ในยุคที่ OTOP กำลังอยู่ในยุคเฟื่องฟู
เมื่อได้โจทย์จากหัวหน้า…จึงฝันใหญ่ และตอบโดยไม่ต้องคิด
ถ้าจะให้ข้าพเจ้าดำเนินการ..ขอจัดงานใหญ่ค่ะ
โชคดีที่ทีมหลักของข้าพเจ้า “เอา” ด้วยความมุ่งมั่น
เพียงประโยคจากบุคลากรเล็กๆ อย่างลุงมานิตย์
“เต็มที่ ครับหัวหน้า งานของพวกเรา”
ในงานครั้งแรกปี ๒๕๕๐ พวกเราพากันทุ่มเท
ผิดๆ ถูกๆ ด้วย “ธงเดียวกัน” ทำยังไงก็ได้ ให้งานดี
เราก้าวเดินไปด้วยกัน เคียงบ่าเคียงไหล่ มาถึง ๕ ปี เต็ม
แต่แล้วความไม่แน่นอนในชีวิต ก็เล่นตลก
เมื่อมีเหตุให้จำต้องวางงานลง และถอยตัวเองห่างออกมา
ขณะที่งาน Bookfair ยังคงดำเนินเรื่อยมา
จวบจนขวบปีที่เริ่ม เข้าสู่วัยรุ่นเต็มตนในปีนี้
She is only Thirteen years old
ก้าวแรกที่เดินเข้ามายังบริเวณจัดงาน
มีโอกาสได้พบน้องผู้ค้ารายหนึ่ง
ซึ่งอยู่กับงานมาแต่ปีแรก คำแรกที่น้องเอ่ยทักมา
“ผมรู้แล้วว่า อาจารย์กลับมา ผมรอวันนี้ครับ”
งานดำเนินมาจวนจะล่วงถึงวันสุดท้าย
เรามีโอกาสพุดคุย กับหลากหลายผู้คน
และได้มีโอกาสพูดคุยกับร้านค้าใหม่สำหรับเรา
แต่เขาเข้างานมาก่อนหน้าแล้ว ราว ๑-๒ ปี
แรกคุย น้องผู้ค้าพูดคุยปกติไม่ได้แสดงตัวแต่อย่างใด
เวลาผ่านไปเนิ่นนานระหว่างการคัดเลือกหนังสือให้ตนเอง
ท้ายของการพุดคุย น้องชื่นชม
ว่าเป็นโอกาสดีที่ได้พบกัน ด้วยชื่อของเรานั้น
มีการกล่าวถึงมาเป็นระยะ หากแต่ไม่เคยได้มีโอกาสพบ
และเขาหวังว่า จะได้มีโอกาสพบกันอีกในเวลาต่อจากนี้ไป
สำหรับคนทำงาน
รางวัลอะไรไม่สำคัญเท่า “ใจเต็ม” ที่ได้รับกลับคืน
ขอบคุณทีมงานชาวหอสมุดพระราชวังสนามจันทร์
ขอบคุณทีมร้านค้าทุกสำนักพิมพ์ ทุกร้านค้า
ขอบคุณน้องๆ นักศึกษา ทั้งน้องจากชมรมต่างๆ
น้องๆ ที่มาฝึกประสบการณ์
ขอบคุณหน่วยงาน พันธมิตร ที่เดินมากับเราแต่ปีแรก
อาทิ โรงเรียนสาธิต มหาวิทยาลัยศิลปากร
ภาควิชาปรัชญา คณะอักษรศาสตร์
ขอบคุณเพื่อนบ้านข้างเคียง
คือ ศูนย์คอมพิวเตอร์ สถาบันวิจัยฯ คณะวิทยาศาสตร์
ที่แบ่งปันพื้นที่ด้วยความถ่อยที เสมอมา
ขอบคุณจาก ♥ ด้วยจิตคารวะยิ่ง ♥
© ญ เล็ก ยอดแหลม ©
๒๗ ก.พ. ๒๕๖๒