นอกจากพี่เลี้ยงค่ายที่เป็นนักศึกษาและลูกหลานของพวกเราแล้วแล้ว ยังมีพี่เลี้ยงซึ่งอดีตครั้งเยาว์วัยเป็นสมาชิกค่าย และปัจจุบันเป็นนักศึกษา ของมหาวิทยาลัยมหิดล ที่บอกว่าอยากใช้เวลาว่างในช่วงปิดเทอมทำอะไร และอะไร ที่เป็นประโยชน์กับชีวิตบ้าง “น้องรัก” จึงเข้ามาเป็นพี่เลี้ยงค่ายที่เข้มแข็งคนหนึ่ง “น้องรัก” เป็นหลานของพี่สมศรี ซึ่งปัจจุบันลาออกไปประกอบอาชีพส่วนตัว แต่ก็ยังใช้ชีวิตส่วนหนึ่งอยู่ในแวดวงศิลปากร และสำหรับตัวเองแล้ว “น้องรัก” ก็คือหลานคนแรกเพราะเห็นมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย
ช่วงเวลาเดียวกันตัวเองไปเก็บของพบอัลบั้มรูปเก่าๆ มีรูปของเด็กๆ ชาวค่ายรุ่นแรก และหนึ่งในนั้นมี “น้องรัก” อยู่ด้วย นึกในใจว่าเวลาผ่านไปเร็วจริงๆ เย็นนั้น “หนูตอง” ซึ่งเป็นชาวค่ายรุ่นแรกและมาเป็นพี่เลี้ยงที่ไม่เข้มแข็ง เล่าว่าให้ฟังว่านั่งคุยกับ “พี่รัก” แล้วสรุปกันว่าเหมือนกับย้อนอดีต เพราะเขานั่งอยู่ที่ห้องเดิม บรรยากาศคล้ายๆ ว่าเคยพบมาก่อน เนื่องจากครั้งแรกของค่ายก็จัดที่ศูนย์การเรียนรู้ด้วยตนเอง
ค่ายในครั้งแรกใช้ชื่อว่า ค่ายห้องสมุดสุดหรรษา (Amazing Library Camp) โดยชาวค่ายหลายคนมักมีความเกี่ยวกันกับชาวห้องสมุดไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง แม้ตอนแรกที่มาจะไม่มีอะไรๆ ที่เกี่ยวข้องกันเลย พออยู่นานไปเริ่มผูกพันคิดถึง มีการสื่อสารต่อๆๆๆ กัน หรือบางครั้งไม่รู้จักกันหากได้พูดคุยกันแล้ว พบว่ามีหลายคนจะบอกล่าวเล่าว่าลูกหรือหลานเคยไปเป็นสมาชิกค่าย และแล้วก็จะมีเรื่องคุยๆ ต่อ จากคนแปลกหน้ากลับกลายเป็นเพื่อนกันได้ไม่ยาก

ทั้งชาวค่าย และลูกหลานนับวันจะเติบโตและเข้มแข็ง การจัดค่ายแต่ละครั้ง พวกเราคาดหวังว่าจะเป็นเวทีสั่งสมประสบการณ์ให้กับพวกเขา โดยมีแรงใจของพวกเราเป็นสิ่งผลักดัน จะมีผลให้พวกเขาคิดและตั้งใจทำอย่างนี้บ้าง เมื่อพวกเขามีโอกาสที่จะทำ หรือสร้างโอกาสในการทำ
เบื้องหลังค่ายมีความสุขและความอบอุ่นมากมาย พื้นที่เท่าไรก็เขียนไม่พอ…