การทอดกฐินเป็นกาลทาน
ปีนี้มีโอกาสทำบุญทอดกฐินตามกาลทานและโอกาสอำนวย ก่อนชวนเพื่อนๆ ทำบุญ จะต้องแจ้งให้ทราบว่า ก่อนทำบุญต้องตั้งจิตอธิษฐาน แล้วนำปัจจัยที่จะทำบุญ น้อมด้วยความเคารพ จึงจะเกิดบุญมาก และต้องทำด้วยแรงศรัทธา และทำบุญทอดกฐินก็แปลกกว่าการทำบุญอย่างอื่น ต้องทอดกฐินเท่านั้น และมีอานิสงส์ทั้งผู้ให้ และผู้รับ
มีเรื่องที่น่าสนใจอ่านพบในใบฏีกาบอกบุญทอดกฐิน เห็นว่าดี เลยนำมาเล่าสู่กันฟัง และได้เคยฟังพระธรรมเทศนาจากพระอาจารย์ที่วัดทำให้เกิดความแช่มชื่นเบิกบาน ก่อนทำบุญทอดกฐิน เรามารู้ก่อนว่า กฐิน แปลว่า กรอบ หรือไม้สะดึง สำหรับขึงเย็บจีวรของภิกษุ เป็นทานที่พระพุทธเจ้าได้ทรงอนุญาตให้พุทธบริษัทถวายแด่ภิกษุที่จำพรรษาครบไตรมาสสามเดือน ณ อาวาสแห่งนั้นๆ
การทำบุญทอดกฐินนับได้ว่าเป็นการทำบุญที่มีอานิสงส์มากทั้งผู้ถวาย คือญาติโยมพุทธบริษัท และพระสงฆ์ที่รับกฐิน
พระจะได้รับอานิสงส์ ๕ ประการ คือ
๑. เข้าบ้านได้โดยมิต้องบอกลาพระภิกษุด้วยกัน
๒. เอาไตรจีวรไปโดยไม่ครบสำรับได้
๓. ฉันอาหารเป็นคณโภชน์ได้
๔. เก็บจีวรไว้ตามความปราถนา
๕. ลาภที่เกิดขึ้นเป็นของเธอผู้จำพรรษาในวัดนั้น
สำหรับผู้ทอดกฐินหรือญาติโยมก็จะได้รับอานิสงส์ ๕ ประการ คือ
๑. ทำให้มีอายุยืนยาว
๒. ทำให้บริบูรณ์ด้วยทรัพย์
๓. จะไม่ถูกวางยาพิษให้เป็นอันตรายถึงชีวิต
๔. ทรัพย์สมบัติจะไม่เป็นอันตรายด้วยโจรภัยหรืออัคคีภัย
๕. จะได้เป็นเอหิภิกขุในอนาคต
มีเรื่องเล่าว่า ในครั้งศาสนาของพระกัสสปสัมมาสัมพุทธเจ้า มีชายยาจกคนหนึ่งอาศัยท่านศิริธรรมเศรษฐีเลี้ยงชีพโดยการเฝ้าไร่หญ้า จึงมีชื่อว่า ติณบาล ได้อาหารเป็นค่าจ้าง วันละหม้อ เขาคิดว่าเรายากจนต้องมาทนรับใช้คนอื่นเช่นนี้ ก็เพราะไม่ได้ทำทานไว้ เขาจึงแบ่งอาหารเป็น ๒ ส่วน ส่วนหนึ่งถวายแด่พระภิกษุที่มาบิณฑบาต ส่วนหนึ่งตนบริโภคทำอยู่เป็นเวลานาน ท่านเศรษฐีสงสารจึงเพิ่มอาหารให้อีก ๑ ส่วน เขาเอาส่วนที่ได้เพิ่มมาให้แก่พวกยากจนเอาไปกิน ต่อมาเป็นวันออกพรรษา ท่านเศรษฐีจะทอดกฐินจึงประกาศให้คนในบ้านได้มีส่วนร่วมกุศลด้วย นายติณบาลได้ฟังมาว่า การทอดกฐินได้บุญมาก อยากจะร่วมกุศลด้วย แต่หาของร่วมไม่ได้จนใกล้วันทอด จึงตัดสินใจเอาผ้านุ่งของตนออกมาพับ แล้วกลัดใบไม้นุ่งแทน เที่ยวเดินขายตามตลาด ประชาชนเห็นเข้าก็พากันเยาะเย้ย ต่างๆ นานา เขาตอบว่า “พวกท่านอย่าเยาะเย้ยเราเลย เรายากจน เราจะนุ่งใบไม้เฉพาะชาตินี้เท่านั้น ชาติต่อๆ ไปเราจะนุ่งผ้าทิพย์” ในที่สุดเขาก็ขายได้ราคา ๕ มาสก ๑ บาท จึงเอาเงินไปให้เศรษฐี ท่านเศรษฐีเอาเงินนั้นซื้อด้ายสำหรับเย็บจีวร กิตติศัพท์เกียรติคุณที่เขาทำบุญได้ลือกระฉ่อน
จนทราบถึงพระเจ้าแผ่นดิน จึงมีรับสั่งให้เข้าเฝ้า เขาบอกว่าไม่มีผ้านุ่ง พระราชาจึงสั่งพระราชทานผ้านุ่งราคาหนึ่งแสนไปให้เขา แล้วพระราชทานบ้าน ทรัพย์ ช้าง ม้า วัว ควาย ทาสา ทาสี แก่เขาจำนวนมาก เขานึกถึงบุญคุณของบุญกุศลจึงได้ทำบุญเป็นการใหญ่และพยายามสร้างฐานะจนได้เป็นเศรษฐี ในกาลต่อมาเมื่อเขาตายแล้วไปเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงษ์ มีความสุขอันเป็นทิพย์ทุกอย่าง มีนางเทพอัปสรเป็นบริวารหนึ่งหมื่นคน แม้ท่านเศรษฐีเมื่อตายแล้ว ก็ได้ไปเกิดในสวรรค์ชั้นเดียวกัน มีความสุขอันเป็นทิพย์เช่นกัน
การทอดกฐินเป็นกาลทาน ปีหนึ่งทำได้ครั้งเดียว ในปีหนึ่งๆ ต้องทำภายในกำหนดเวลา และผู้ทอดก็ต้องตระเตรียมจัดทำเป็นงานใหญ่ จำเป็นต้องมีบริวารช่วยเกื้อกูลซึ่งกันและกัน
ปีนี้ ข้าพเจ้าได้ทำบุญกฐินที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้ว จงเป็นเหตุ เป็นปัจจัย ให้ข้าพเจ้าพ้นทุกข์ ถึง มรรค ผล นิพพาน
ขออนุโมทนาบุญกับเพื่อนๆ ชาวหอสมุดฯ ที่ได้เสียสละทรัพย์ ร่วมกันทอดกฐิน เทพื้นคอนกรีตศาลา ที่วัดกัลยาณมิตตาราม ต.ลำไทรโยง อ.นางรอง จ.บุรีรัมย์ ซึ่งจะมีพิธีการทอดกฐิน ในวันที่ ๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๖๑ ตรงกับวันอาทิตย์ ขึ้น ๔ ค่ำ เดือน ๑๒ ปีจอ
เมื่อเพื่อนๆ ให้ทานแล้ว ถ้ามองแต่ทางกาย ก็เห็นแค่นำเงินมาเสียบที่ต้นกฐิน หรือใส่ซองตามกำลังทรัพย์
แต่ถ้ามองเข้ามาที่ใจด้วยก็จะเห็นว่าเราให้ความชุ่มชื่นกับตัวเอง
บุญที่เกิดขึ้น เป็นบุญระดับให้ความชุ่มชื่นกับทั้งเขา ทั้งเราชั่วคราว เป็นครั้งๆ
ผลบุญเกิดขึ้นแล้วก็หมดไปได้
แต่ถ้าเรานึกถึงบุญที่ได้กระทำอยู่เสมอๆ ก็จะชุ่มชื่น เบิกบานในหัวใจ และเป็นอาจิณกรรม
ถ้าเรามีศรัทธาแล้ว คำว่า บุญน้อยไม่มี
” สุโข ปุญญสฺส อุจฺจโย การสั่งสมบุญนำความสุขมาให้ ”