เรื่องราวนี้เกิดที่บ้านดิฉันเองเมื่อประมาณ 7 ปีที่แล้ว โดยความไม่ได้ตั้งใจของแม่ดิฉันเอง คือ ที่บ้านสวน แม่ดิฉันได้เลี้ยงไก่และเป็ดไว้เพื่อเก็บใข่รับประทานส่วนที่เหลือก็ขายเป็นรายได้เสริม ไก่ที่เลี้ยงไว้เริ่มจากไม่กี่ตัว เนื่องจากมีทั้งเพศผู้และเพศเมีย ได้ผสมพันธุ์และขยายพันธุ์ออกมามากมายจนสร้างความวุ่นวายและเป็นภาระหลายเรื่อง เช่น   อุจาระสกปรก  กลิ่นเหม็น มีตัวไร จิกต้นไม้ตาย เป็นต้น
อยู่มาวันหนึ่ง แม่ดิฉันมีความคิดว่า จะทำอย่างไรกับการที่ไม่ต้องการให้แม่ไก่ขยายพันธุ์แล้ว จึงได้เก็บไข่ไก่ออกจากการฟักทุกฟอง  แต่แม่ไก่ก็ไม่ละความพยายามในการฟักทั้งๆ ที่ไม่มีไข่ฟัก ก็นอนฟักโดยไม่ออกมาหาอาหารกินเป็นเวลาหลายวัน  ด้วยความสงสารแม่ที่ไก่ก็ไม่หยุดฟักไข่ทั้งๆ ที่ไม่มีไข่จะฟักแล้ว  แม่ดิฉันจึงได้นำไข่เป็ด 1 ฟองมาให้แม่ไก่ฟักแทน  เนื่องจากเข้าใจว่าเป็นไข่เป็ดที่ไม่มีเชื้อ เพราะเข้าใจว่าซื้อมาแต่เป็ดไข่ (เป็ดตัวเมียทั้งหมด)  ซึ่งมั่นใจว่าไม่สามารถฟักหรือขยายพันธ์ุได้อย่างแน่นอน
หลังจากที่แม่ไก่ได้ใช้ความพยายามในการฟักไข่เป็ดมาเป็นเวลาหลายวัน จนกระทั่งไข่เป็ดที่แม่ไก่ฟักได้เกิดลูกออกมาเป็น “ลูกเป็ด” ซึ่งสร้างความประหลาดใจให้แก่ครอบครัวดิฉันเป็นอย่างมากว่า ไข่เป็ดฟักเป็นตัวได้อย่างอย่างไร  จึงได้หาสาเหตุ จนพบความจริงว่า เป็ดที่ซื้อมาจากร้านค้าโดยเจ้าของร้านบอกว่าเป็น “เป็ดตัวเมีย” ทั้งหมดนั้น  ไม่เป็นความจริง เนื่องจากพบว่าเป็ดออกไข่ไม่ครบทุกตัวตามจำนวนที่เลี้ยงไว้ จึงสันนิษฐานว่า  เป็ดที่เลี้ยงไว้อาจมีบางตัวเป็นตัวผู้ แล้วมีการผสมพันธุ์กัน เมื่อออกไข่จึงทำให้เป็นไข่ที่สามารถฟักเป็นตัวได้นั่นเอง  และเป็นความบังเอิญที่แม่ดิฉันได้หยิบไข่เป็ดฟองนั้นมาให้แม่ไก่ฟัก
เมื่อแม่ไก่ฟักลูกออกมาเป็นลูกเป็ด ก็ได้เฝ้าดูแล พาออกหากินอยู่ไม่ห่าง แต่ก็เป็นความน่าสงสาร คือ แม่ไก่พาลูกน้อยออกหาอาหารบนพื้นดิน แต่ลูกเป็ดก็ไม่ปฏิบัติตามนัก เพราะหลังจากเดินหาอาหารบนพื้นดิน พฤติกรรมของลูกเป็ดก็เป็นไปตามสัญชาตญาณของเป็ดทั่วไป คือ ลงไปว่ายน้ำในร่องสวน ส่วนแม่ไก่ด้วยความเป็นห่วงและรักลูกก็เฝ้าดูอยู่ริมตลิ่งไม่ห่างลูก พอหัวค่ำก็พาเข้านอน ทั้งคู่ใช้ชีวิตเป็นแบบนี้อยู่เป็นประจำ จนลูกเป็ดประมาณ 2 เดือน ก็เสียชีวิตลงแบบไม่ทราบสาเหตุ  เรื่องราวของแม่ไก่กับลูกเป็นจึงจบลงเพียงเท่านี้