บ้านเมืองมีกฏหมายฉันใด การปฏิบัติในองค์กรย่อมต้องมีกฏระเบียบเช่นกัน
ด้วยหลักและเกณฑ์เป็นบรรทัดฐานเพื่อให้หมู่เหล่าอยู่ร่วมกันได้โดยสันติสุข
ขณะที่กฏหมายบ้านเมืองมีข้อยกเว้น ระเบียบขององค์กรก็มีช่อง “ดุลพินิจ” เช่นกัน
ข้าพเจ้าปฏิบัติราชการอยู่ในองค์กรล่วงเข้าปีที่ ๓๐ ในพุทธศักราช ๒๕๖๐
และนับเป็นโชควาสนาที่เริ่มต้นชีวิตการทำงานในองค์กรที่มีธรรมเนียมปฏิบัติ
และบุคลากรโดยรวมมีความซื่อสัตย์ต่อราชการ เฉพาะอย่างยิ่ง
“การใช้เวลาราชการ” ซึ่งหน่วยงานข้าพเจ้ามีธรรมเนียมปฏิบัติที่มีความยืดหยุ่น
ต่อวิถีชีวิตของปุถุชนหากเกิด “ภาวะจำเป็นในเวลา” ด้วยการ “ทำงานชดเชยเวลา”
และในการทำงานที่ผ่านมานั้นข้าพเจ้าคงปฏิบัติตามธรรมเนียมนี้เสมอมา
หากมีเหตุจำเป็นใช้เวลา ซึ่งย่อมต้องอยู่ในดุลพินิจทั้งผู้ใช้และผู้กำกับดูแลการใช้เช่นกัน
ชีวิตวัยทำงานที่ผ่านมานั้นมีวิกฤตทั้งในหน้าที่การงานและชีวิตส่วนตัวนับว่ามากครั้งอยู่
ซึ่งในแต่ละครั้งข้าพเจ้าจำต้องแก้ปัญหาและหาทางออกให้ตนเองตามเหตุและปัจจัย
ตลอดจนสถานภาพที่ดำรง ณ ขณะเวลานั้น
สำหรับครั้งนี้นับเป็นครั้งสำคัญที่ทำให้ต้องตัดสินใจอย่างที่สุดกว่าที่เคย
ข้าพเจ้าเป็นสามัญมนุษย์แม้จะตระหนัก เข้าใจ และรับได้ต่อเกณฑ์ชะตาฟ้าลิขิต
แต่การซึมซับรับปัญหาที่แม้จะทำใจและปล่อยวางอยู่เป็นระยะๆ
นานวันเข้าตะกอนที่สะกดกลั้นย่อมพอกพูน
จนถึงที่สุด เมื่อทางเดินแห่งชีวิตมาจรดบนทางสองแพร่ง
การตัดสินใจแก้ปัญหาโดยทางโลก และทางธรรมได้มาหยุดอยู่ตรงหน้า
ในวินาทีนั้นการตัดขาดจากโลกภายนอก คือ คำตอบสุดท้ายที่ข้าพเจ้าไม่ลังเล
การตัดสินใจฉับพลันโดยมิได้เตรียมตัว เตรียมการใดใดนั้น
สร้างความยุ่งยากประมาณหนึ่งในระยะแรก
แต่ทุกอย่างก็ผ่านพ้นมาด้วยเมตตาของบุคคลหลายๆ ท่าน
ข้าพเจ้าขอใช้โอกาสนี้ กราบขอบพระคุณ แม้จะมิได้เอ่ยนามท่านเหล่านั้น ณ ที่นี้
การลาบวชของสตรี มีระเบียบเกี่ยวกับการลาเพื่อไปปฎิบัติธรรมโดยไม่ถือเป็นวันลา
ที่เกี่ยวข้อง คือ “ประกาศสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ เรื่อง แนวทางและขั้นตอน
การดำเนินการตามมติคณะรัฐมนตรี ในการให้ข้าราชการ เจ้าหน้าที่ และลูกจ้างของ
หน่วยงานภาครัฐที่เป็นสตรีไปถือศีลและปฏิบัติธรรม ในสำนักปฏิบัติธรรมที่
สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติรับรอง” ซึ่งเป็นไปตามมติเห็นชอบ
จากการประชุมคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ ๔ ธันวาคม ๒๕๕๐ มีหลักปฏิบัติอันเป็นสาระสำคัญ คือ
สตรีมีสิทธิไปถือศีลและปฏิบัติธรรม เป็นเวลาไม่ต่ำกว่า ๑ เดือน แต่ไม่เกิน ๓ เดือน โดยไม่ถือเป็นวันลา
และใช้สิทธินี้ได้เพียง ๑ ครั้ง ตลอดอายุราชการ โดยผู้บังคับบัญชาต้องอนุญาตก่อน
และสถานที่ปฏิบัติธรรมนั้นต้องอยู่ในรายชื่อที่ได้รับการรับรองจากสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ
โดยหลักการนี้ให้ข้าราชการสตรีซึ่งเป็นทหาร ตำรวจ พนักงานราชการ พนักงานรัฐวิสาหกิจ
ลูกจ้างส่วนราชการและหน่วยงานของรัฐ ตลอดจนข้าราชการและลูกจ้างขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น
ปฏิบัติตามหลักเกณฑ์เดียวกันนี้ โดยให้สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ เป็นหน่วยงานหลัก
รับผิดชอบดำเนินการ พร้อมประกาศแนวทางปฏิบัติ โดยสรุป คือ
๑) การอนุญาตการลาถือศีลและปฏิบัติธรรมของสตรีตามประกาศนี้ ให้อยู่ในดุลพินิจของผู้บังคับบัญชา
พิจารณาตามความเหมาะสม ทั้งนี้ผู้จะลาต้องลาล่วงหน้าอย่างน้อย ๓๐ วัน หากมีเหตุจำเป็น
ไม่สามารถขออนุญาตล่วงหน้าได้ตามกำหนด ให้ทำหนังสือชี้แจงเหตุผลความจำเป็นประกอบ
โดยอยู่ในดุลพินิจของผู้บังคับบัญชา
๒) สถานปฏิบัติธรรมตามนัยนี้ หมายถึง สถานที่ให้การฝึกอบรมสมถวิปัสสนากัมมัฏฐาน
ที่ตั้งอยู่ในวัดซึ่งได้รับความเห็นชอบให้ขึ้นทะเบียนเป็นสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัด
และ / หรือสถานที่ให้การฝึกปฏิบัติธรรมอื่นๆ ที่มีมาตรฐานเป็นที่ยอมรับและมีความพร้อม
ด้านพระวิปัสสนาจารย์ หรือวิทยากรผู้ฝึกอบรม และมีการบริหารจัดการที่ดีเป็นที่ประจักษ์
ของสาธารณชน
ส่วนรายละเอียดขั้นตอนการดำเนินการนั้น ท่านที่สนใจสามารถศึกษาเพิ่มเติมได้จาก
ประกาศสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ดังได้แจ้งแล้วข้างต้น ส่วนรายชื่อสถานปฏิบัติธรรม
สามารถตรวจสอบได้จาก www.onab.go.th พร้อมดาวน์โหลดใบสมัครจากเว็บไซต์เช่นกัน
ภาพการบวชของสุภาพสตรีนั้น
ข้าพเจ้ารู้สึกและสัมผัสได้ถึงคำถามของสังคม ตลอดจนผู้คนแวดล้อม
เฉพาะอย่างยิ่งเพื่อนสนิท กัลยาณมิตรที่มักคุ้น ซึ่งดูเหมือนจะเป็นไปในทางลบ
หลายคนตระหนกตกใจเมื่อทราบ และอดไม่ได้ที่จะต้องมาเยี่ยมเยียนไถ่ถามสารทุกข์
อีกหลายๆ ส่วน ก็คงมีคำถาม ความคิดอยู่ในใจ
ด้วยการตีความการบวชของสตรีในสังคมส่วนใหญ่ คือ การละ การหนี จากทุกข์
เราจึงมักได้ยินคำพูดประมาณ…บวชชีเพราะอกหัก รักคุต
ส่วนในความเป็นจริงของข้าพเจ้านั้น มีหลากเหตุปัจจัย
ความป่วยกายและป่วยใจ ต่างเป็นเหตุอันประจวบเหมาะกับเวลาของชีวิต
ทางเลือกในการพักร่างกายและจิตใจที่อ่อนล้าจึงเป็นสิ่งที่จำตัดสินใจ
หากเมื่อวันที่กายพร้อมใจสมบูรณ์กลับคืนดังเดิม
ข้าพเจ้าจะกลับไปสู่ ณ ที่ทางที่จากมา…เพียงชั่วครู่ยาม