เคราะห์กรรม…มาเกี่ยวอะไรกับ Social Network กันล่ะเนี่ย…สงสัยแล้วล่ะสิ…
ความจริงมันเริ่มต้นเมื่อแม่ป่วยหนัก รักษาตัวที่โรงพยาบาลนานเกือบเดือน แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ยังคงหอบอย่างหนัก โดยที่หมอเองก็ไม่สามารถหาสาเหตุได้ … คนเป็นลูกก็รู้สึกว่าต้องทำอะไรซักอย่างนึง …เมื่อวิทยาศาสตร์แก้ปัญหาไม่ได้ ก็เริ่มหันไปทางไสยศาสตร์กันบ้าง ไม่ว่าจะเป็นเจ้าเข้าทรงที่ไหน ที่ใครว่าดี..ก็ไป
จนกระทั่ง พี่แมว (หัวหน้าหอสมุดของเรานี่แหละ) ได้รู้จากเพื่อนว่า มีการทำบุญสะเดา์ะเคราะห์ แก้กรรม ที่วัดไร่เกาุะต้นสำโรง อ.เมือง จ.นครปฐม เอ๋ก็พาแม่ไป เริ่มด้วยจะมีหมอดู (น่าจะดูแบบตำราพรหมชาตินะ สังเกตดูแล้วว่างั้น) ก็จะบอกเป็นอายุ ว่าอายุเท่าไหร่ ตกเคราะห์ ให้มาทำบุญ และทำสังฆทาน รวม 3 รอบ แต่ละรอบจะทำเป็นการทำบุญ และการทำสังฆทาน รวมกันแล้วหลายครั้งมาก เป็น 10 ครั้ง 20 หรือ 30 หรือแล้วแต่เคราะห์กรรมของแต่ละบุคคล กว่าจะทำกันครบก็ปาไปหลายเดือน เพราะบางคนก็มาไม่ได้ทุกวัน บางคนก็ต้องทำหลายครั้ง เพราะตกเคราะห์กรรมมาก…

นี่แหละคือจุดเริ่มของเรื่องที่ว่า เคราะห์กรรม…นำมาซึ่ง Social Network เพราะเมื่อมีคนแรกที่เชื่อ หรือศรัทธา ก็จะตามมาด้วยคนต่อๆ ไป แบบปากต่อปาก ว่าทำอย่างที่ว่าแล้ว รู้สึกดีขึ้น (ขึ้นอยู่กับความเชื่อของแต่ละบุคคลเช่นกัน โปรดใช้วิจารณญาณ) โดยส่วนตัวก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง (เชื่อในสิ่งที่คิดว่าเป็นไปได้ แต่กรรมเป็นเรื่องของการกระทำของแต่ละบุคคล คงแก้หรือตัดไม่ได้หรอกมั้ง) แต่ที่แน่ๆ เมื่อคนหมู่มากมาอยู่รวมกันในโบสถ์มาก บางวัน 30 บางวัน 50 บางวันเป็นร้อย (มากจริงๆ) และแน่นอนว่า คนเป็นร้อย ก็มาจากหลากหลายอาชีพ หลายวัย ทั้งแม่บ้าน พ่อบ้าน ชาวสวน ข้าราชการ คุณลุง คุณป้า คุณพี่ คุณน้อง ฯลฯ เมื่อเจอกันวันแรก ก็อาจส่งยิ้ม วันต่อๆ มาก็คุยกัน เล่าทุกข์สุขของตนแก่กัน แลกเปลี่ยนประสบการณ์การแก้ปัญหาชีวิต แม้กระทั้งการประกอบอาชีพ… มีอะไรที่เป็นประโยชน์ ก็มาเล่าสู่กันฟัง บางคนก็มียาอม ยาดม ยาหม่องดีดี มาแบ่งกันใช้ และบอกต่อเพื่อจะได้หาซื้อมาใช้เองด้วย

นอกจากเกิดเป็นสังคมแห่งการแลกเปลี่ยนกันแล้ว ยังเต็มไปด้วยบุญ อย่างแรก เงินทำบุญก็เข้าวัด (ไม่ใช่พระ…พระได้รับเพียงส่วนหนึ่ง) อย่างที่ 2 คนที่อยู่บริเวณวัดมีรายได้ อย่างน้อย 3-4 ครอบครัว (ทำอาหารจัดเป็นชุด พร้อมดอกไม้ธูปเทียน ชุดละ 50 บาท) หรือซื้อแยกก็ได้ อย่างที่ 3 คนที่มาทำบุญสะเดาะเคราะห์ แก้กรรม ก็สบายใจ และประการที่สำคัญที่สุด อาหารที่มาทำบุญ แน่นอนอยู่แล้วว่า พระฉันไม่หมดแน่นอน ก็นำไปให้เป็นอาหารกลางวันแก่เด็กที่โรงเรียนบ้านต้นสำโรง และบ้านพักคนชรา ที่ต้องการอาหาร
การทำบุญสะเดาะเคราะห์ แก้กรรมนี้ เป็นไปได้ สัมฤทธิ์ผลหรือไม่ เอ๋ก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน คงแล้วแต่คนที่เชื่อ ศรัทธา จะคิดกันไป แต่เหนืออื่นใด ได้บุญกันถ้วนหน้า ตรงที่ได้ช่วยเหลือบุคคลอื่น ๆ และนำมาซึ่งการแลกเปลี่ยนประสบการณ์ซึ่งกันและกัน ภายในวัดแบบต่อหน้า ไม่ใช่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ 😀
…เสียดาย ไม่ได้เก็บภาพมาให้ดูกัน…