พักนี้สงสัยดวงเมืองหอ’ หมุด…ตก ก่อนสุริยุปราคาจะเข้าเมื่อ 2 วันที่ผ่านมาเสียอีก  ก็จามีอาราย…ก็ห้องหมุดมีงานเข้า หรือภาษา Net Gen. เขาเรียกแบบฝรั่งเจ้าของภาษาพลิกตำราไวยาเกินไม่ถูกว่า Job In อย่างที่จั่วหัวนั่นล่ะ เข้ากันมาเรื่อยๆ ตั้งกะเสาร์อาทิตย์ ยั้นล่าสุดเมื่อเช้าเมื่อเราหลายคนต่างรับ CC mail กันถ้วนหน้า และได้ฟัง Hot news ไปแล้วทุกตัวคนเมื่อประชุมบุคลากรเช้านี้
เป็นว่าไม่ขยายความต่อละกันเพราะคิดว่าชัดเจน แต่ฟังเสียงป้าแล้วรู้สึกแหม่งๆ  นะ เพราะสงสัยว่ามันจะเกี่ยวอะไรกับที่น้องได้รับการชื่นชมจากหัวหน้าฝ่ายฯ เพราะเรื่องนั้นเป็นเรื่องภายใน แต่ผู้ที่เป็นผู้แจ้งข่าว (เข้าใจว่า) เป็นคนนอก อย่างไรก็ตาม ไม่ได้ประสงค์อื่นเพียงแต่รู้สึกอย่างที่พูดเท่านั้น เพราะมันมี “นัย” ให้คิดต่อได้ หรือกรณี อีกปัญหาที่เกิด เช่นกัน บางทีคำพูด การสื่อสาร มันมีหลายอากัปกิริยา โดยเฉพาะอย่างยิ่งมีภาษากายเข้าไปผนวก หรือมีประสพการณ์เดิมทำให้เกิดความรู้สึก อันนี้ได้รับฟังจากน้องๆ พี่ๆ ที่เขารู้สึก แต่ไม่ได้บอกกับใครหลายคนดังๆ เท่านั้น
ประการแรก เรื่องของหายในห้องสมุด “เรา”  (คิดว่าทุกคน จึงใช้คำนี้) อยากจะบอกว่าพวกเราทำงานบริการ ด้วยใจบริการ และความอยากได้ของของผู้อื่น โดยเฉพาะผู้ใช้บริการ คิดว่าไม่อยู่ในวิสัยของพวก “เรา” แต่ผลที่มาจากเหตุ คือความเผลอ ลืม ของผู้ใช้ “เรา” บางทีจึงตกอยู่ในภาวะ “จำเลย” ไปโดยปริยาย
ประการที่สองเรื่องของการให้บริการที่อาจประทับใจบ้าง ไม่ประทับใจบ้าง ถูกใจผู้ใช้บ้าง ขัดใจเล็กน้อย ถึงปานกลาง และมากมายอย่างกรณีนี้บ้าง “เรา” เป็นผู้ให้บริการ ก็เป็นธรรมดา อย่างที่ คุณสมพูดข้อหนึ่งก็เห็นด้วย คืด “เรา” ต้องทบทวนตัวเรา หมายความถึงทุกๆ คน น่ะ
เพราะอย่างที่เกริ่นไว้แต่ตอนต้นๆ แล้วว่า การสื่อสารมีหลายปัจจัยเข้ามาเกี่ยวข้อง นอกจากภาษาที่ใช้ ภาษากายที่ผนวกเข้าไป วัยและสถานภาพของผู้สื่อสาร บางทีก็มีผล
อย่างภาษาที่น้องกอล์ฟเล่าให้ฟัง ถ้าเป็นพวกรอยคุณกาขึ้นบนที่ที่ไม่ควรอยู่ เป็นคนพูด น้องๆ อาจมีอารมณ์น้อยกว่าที่เล่า แต่ด้วยวัย และอาวุโสเท่าๆ กัน มันเลยเหมือนชวนตี
อย่างไรก็ไว้แลกเปลี่ยนกันในบรรณารักษ์ up date ละกัน เผื่อใครมีวิธีที่น่าสนใจเพื่อนๆ จะได้ C &D กลยุทธ์การให้บริการ กันบ้าง อันที่จริงเมื่อเช้าพยายามชูมือ แต่ป้าแกมีเรื่องแยะ เลยปล่อยป้าแกก่อน ป้าแมวน่ะ คิดว่าป้าคงเข้า up กับน้องด้วยนะเจ้าเคอะ
อ้อ!! ฝากพี่ๆ ประตูทางเข้า ด้วย เผื่อมีน้องมาถามหากุญแจรถ Vino ที่จอดอยู่บนถนนหน้าหอฯ กับ ศูนย์คอมฯ  ด้านติดคลอง เผอิญออกจากห้องประชุม 11 โมงละ ก็เลยพักเลย เดินผ่านตรงนั้นเหลือบไปเห็นกุญแจเสียบไว้อยู่ที่รถ หะแรกก็เดินเลยไปแล้ว มานึกอีกที พักนี้ Job In เหลือเกิน ซึ่งอันที่จริงมันอยู่นอกห้องสมุด ไม่ยุ่งสักเรื่องก็ได้ แต่สงสารเด็ก ถ้ามาถึงที่แล้วเจอแต่ความว่างเปล่า เลยหวังดีประสงค์ร้าย หรือเปล่าไม่รู้ ถอดกุญแจเขามาฝากทางเข้า พร้อมบอกรายละเอียดแจ้งพี่ๆ ประตู และ ทำป้ายไปติดที่เบาะรถน้องเค้าให้มารับที่ทางเข้าหอสมุดฯ “สังคมดีไม่มีขาย” เราช่วยกันได้คนละเล็กน้อยค่ะ อะไรไม่ชอบมาพากล ไม่ทอดธุระ อะไรเป็นช่องว่างช่วยกันปิด โจรผู้ร้ายมันคงเหนื่อยเพิ่มขึ้น ได้อะไรไปง่ายๆ ให้เกิดความย่ามใจน้อยลง(มั๊ง) หรือมันจะพยายามเพิ่มขึ้นไม่รู้สิ