มีหนังสือเล่มหนึ่งเห็นชื่อเรื่องแล้วน่าสนใจดี ลองอ่านดูสิ คนแพ้มองแต่ปัญหา คนชนะมองหาทางออก  เนื้อหาแบ่งออกเป็น 4 ตอน ตอนที่ 1 ไม่ใช่ไม่มีวิธี แต่ไม่มีความคิดต่างหาก  คนที่ตั้งใจทำงานจะมองเห็นวิธี คนที่ไม่ตั้งใจทำจะมองเห็นข้อแก้ตัว ต้องมีความคิดริเริ่มใหม่ๆ ตอนที่ 2 ไม่ใช่ไม่มีวิธี แต่ไม่มี “ความจริงจัง” จงคิดจนกว่าจะได้คำตอบ จงสู้จนกว่าจะได้วิธีแก้ปัญหาที่เหมาะสม ตอนที่ 3 ไม่ใช่ไม่มี “ความสามารถ”  “แต่ไม่มีความมุ่งมั่น” งานคือการเรียยนรู้ การเรียนรู้คืองาน ตอนที่ 4 จงเป็นองค์กรที่หาคำตอบจนเจอและเป็นคนที่หาคำตอบจนเจอ  เราต้องเรียนรู้ จึงจะมองเห็นคำตอบ เราต้องสื่อสาร คำตอบจึงจะเป็นจริง เราต้องร่วมมือ คำตอบจึงจะแสดงผลที่ดี เราควรท้าทายและลองผิดลองถูก ไปจนกว่าจะได้คำตอบที่ต้องการ 5 ขั้นตอนในการหาคำตอบจนเจอ ขั้นตอนที่ 1 : เข้าใจงานอย่างดีก่อนจะหาคำตอบ  ขั้นตอนที่ 2 : พาตัวเองเข้าไปอยู่ในงานจนมองเห็นปัญหา หากจะทำงาน เราจำเป็นต้องมีความสามารถในการค้นหาปัญหา ขั้นตอนที่ 3 :  ใช้เวลาในการคิดหาคำตอบ อยากหาคำตอบให้เจอ จำเป็นต้องใช้เวลาคิดพิจารณาถึงเรื่องหนึ่งอย่างจดจ่อ ขั้นตอนที่ 4 :  ค้นหาคำตอบด้วยการลองผิดลองถูก ถ้าพยายามแล้วล้มเหลว แก้ไขแล้วล้มเหลว พยายามใหม่แล้วก็ยังล้มเหลว ปัญหานี้ขึ้นอยู่กับว่า เรายอมรับความล้มเหลวนั้นอย่างมีคุณค่าหรือไม่ เราจะต้องยอมรับมันในฐานะที่มันเป็นโอกาสในการเรียนรู้ “การลองผิดลองถูกทำให้อัตราความล้มเหลวลดลง แล้วขยับเข้าไปใกล้ความสำเร็จมากขึ้น ” นี่คือเรื่องจริงที่น่าดีใจ ขั้นตอนที่ 5 :  ถกเถียงจนได้คำตอบที่สมบูรณ์ การถกเถียงไม่ใช่การทะเลาะแต่ทำไปเพื่อสร้างผลลัพธ์ที่ดีให้เกิดขึ้นและดึงความร่วมมือร่วมใจออกมา ถ้าถกเถียงกันอาจเกิดความเข้าใจผิดระหว่างฝ่ายหรือระหว่างทีมขึ้นมาได้ แต่ถ้าเราไม่ร่วมมือกันสร้างผลลัพธ์ออกมาให้ได้ก็ไม่มีวันประสบความสำเร็จ   สมาชิกในองค์กรมี 4 แบบ ทุกคนต่างมีเอกลักษณ์และรูปแบบที่เป็นของตัวเอง  1. แบบนักวิจารณ์  ในองค์กร ในบริษัทที่ล้มละลายมักเต็มไปด้วยนักวิจารณ์ที่เอาแต่กอดอกดูอย่างเดียว สนใจข่าวลือหรือข่าวที่ไม่มีที่มา ไม่ว่าจะไปที่ไหนก็จะโฟกัสไปที่ความผิดพลาดและจุดที่ไม่ดี คุ้นเคยกับการหักหน้าฝ่ายตรงข้ามทั้งที่ไม่มีความสามารพอ  2. แบบเฉื่อยชา  แม้แต่การโต้แย้งเพื่อหาคำตอบก็ยังทำไม่ได้ ไม่สร้างโอกาสในการสื่อสารกับคนในสถานะอื่น หรือรุ่นอื่น ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะกลัวเป็นอย่างแรก  3. แบบหัวดื้อ  พุ่งไปข้างหน้าโดยไม่คิด หรือเตรียมการอะไรก่อน ไม่ลงทุนเงินและเวลาเพื่อการเรียนรู้ เอาการกระทำเป็นที่ตั้ง โดยไม่มีการจำลองสถานการณ์ขึ้นมาก่อน ในหัวไม่มีคำว่า แก้ไข  4. แบบนักแก้ปัญหา  หาคำตอบจนได้ไม่ว่าจะเป็นวิธีไหนก็ตามหรือที่เรียกว่า จิตวิญญาณสุดพลัง คนกลุ่มนี้จะไม่ขี้เกียจกับการเรียนรู้ และประยุกต์ใช้อย่างต่อเนื่อง พูดคุยได้ง่ายและคนชอบ เมื่อเกิดปัญหา สามารถคิดถึงปัญหานั้นได้ตลอด 24 ชั่วโมง
สนใจอ่าน  คิมซองโฮ. (2558). คนแพ้มองแต่ปัญหา คนชนะมองหาทางออก. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ : อมรินทร์.  เลขเรียกหนังสือ HD62.25 ค64