เพื่อนดิฉันชักชวนให้เก็บแบงค์ห้าสิบบาทแข่งขันกัน ว่าใครจะได้มาก ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่า ทำไมน้านนานกว่าจะได้สักใบ
เสียงของคนรอบข้างว่าจะเก็บไปทำไป เพราะทำแบบนี้เงินจะไม่หมุนเวียน (คุณที่บ้านกับคุณใหญ่) อยากเก็บเท่าไรทำไมไม่เก็บเลยทีเดียว (คุณครูตุ้ม) แม่ตลก (คุณลูก) เจ้เค้ามีเป้าหมาย (คุณเอ๋) ไปเดินตามตลาดนัดสิรับรองได้เยอะ (คุณอ้อ)
หลังจากจากญี่ปุ่นดิฉันเก็บได้ทั้งสิ้น 46 ใบ และดิฉันมักคุยกับเพื่อนๆว่า เก็บแบงค์ 50 ไว้ เพื่อจะไปญี่ปุ่นอีกครั้งในอีกสองปีข้างหน้า พอมีธนาคารมาเปิดใหม่ดิฉันไม่รอช้านำเงินก้อนนี้ไปฝาก อีกประมาณสองเดือนต่อมาได้อีก 16 ใบ หรือ 800 บาท  ดิฉันมองเลขในบัญชีแล้วกระหยิ่มยิ้มย่อง เพราะตอนนี้ได้ตั๋วขาไป ราคาตอนลดแล้ว อีกปีครึ่งน่าจะพอดี ไปและกลับ 😛
เรื่องเก็บแบงค์ห้าสิบ แชร์กันในโลก social มากมาย พอเพื่อนชวนเลยเห็นดีเห็นงาม เก็บแล้วถ่ายรูปโพสต์เพราะเป็นหนึ่งในแก้งค์ คนอวดแบงค์
สัปดาห์ก่อนเป็นช่วงทำ KPI เรียกเต็มๆ ว่าอย่างไรจำไม่ไม่ได้แล้ว  พองานเปิดบ้านห้องสมุดปิดฉาก กลายเป็นฉากใหม่…
ก่อนที่จะถึงฉากนี้ ดิฉันไปเข้าฉากเป็นตัวประกอบในเรื่องประกันคุณภาพไปเรียบร้อยแล้ว สนุกไปอีกแบบ
ดิฉันบอกว่ารอบการประเมินนี้ งานเข้าเพราะวันที่ 31 สิงหาคม ไปติ่งอยู่วันจันทร์ กำหนดส่งเลยอยู่ท้ายสัปดาห์ ไม่ได้ไปอยู่ต้นสัปดาห์เหมือนที่ผ่านๆ มา
หากวันที่ 31 อยู่วันพฤหัสบดี หรือวันศุกร์ละก็ สบายเราเพราะจะทำให้เรามีเวลาทำในวันเสาร์หรืออาทิตย์แล้วส่งวันจันทร์ คุณพี่จุ๋มบอก ถูกต้อง! (อ่านให้อิน ต้องออกเสียง)
เนื่องจากในเฟสบุ๊คในให้เราระลึกความหลังใน apps ที่ชื่อว่า On This Day ดิฉับพบว่าในช่วงนี้เมื่อ 5 กันยายน ปี 2013 มีการฉลองการเขียนรายงานเสร็จด้วยพิซซ่า …เห็นแล้วน้ำลายไหล

เมื่อวันศุกร์ 4 กันยายน คุณพี่เก แซวดิฉันว่า เสร็จยัง
ดิฉันตอบว่า เสร็จแล้ว (เสียงสูง) โถ…ไม่อยากจะบอกว่าครบ! เป๊ะ! :-Pส่วนคำผิดในรายงานงี้ตรึม 😳
เห็นโต๊ะรกๆแบบนี้ ความจริงคือเขียนวันละเล็กวันละน้อย เบื้องหลังจริงๆ แล้ว ต้องขอบคุณไอดอลทั้งหลายที่ดิฉันเอาเป็นแบบอย่าง เพราะดิฉันเป็นพวกชอบคิด ชอบทำ มากกว่าการเขียนรายงานเป็นเรื่องราว เช่น คุณใหญ่เป็นไอดอลเรื่องการเขียนรายงานการปฏิบัติงาน คุณพี่หน่อย ในเรื่องการเขียนรายงานการไปราชการ เพราะสรุปรายงานได้อย่างรวดเร็ว ถูกต้องและครบถ้วน สมัยที่เขียนกันเป็นกลุ่มๆ ดิฉันมักจะเป็นผู้ “เกาะ” ในรายงานเสมอ คุณน้องอ้อเรื่องการเรียนออนไลน์ เพราะเธอเรียนจริงจัง ทั้งจด และเล่าให้ฟังแบบรู้แจ้งเห็นจริง คุณพี่พัชเรื่องการอ่านเพราะทั้งอ่าน เขียนเรื่องหนังสือ จนถึงเล่าเรื่องหนังสือเล่มนั้นๆ อย่างนุ่มนวล คุณพี่สุนีย์เรื่องความมานะในการเขียนรายงานทุกอย่าง  คุณเอ๋ เป็นเรื่องการลา เพราะเธอจะระมัดระวังในเรื่องนี้และจะไม่ลาแบบฟุ่มเฟือย ฯลฯ ที่ ฯลฯ เพราะจริงๆแล้วพวกเราเป็น “ไอดอล” ให้ดิฉันแบบไม่รู้ตัว  🙂
เนื่องจากเราไม่ได้เก่ง หรือสามารถไปทุกเรื่อง ดังนั้นการค่อยๆ เก็บเล็กผสมน้อย ช่วยกันนิด ช่วยกันโหน่ย เติมกันให้เต็ม เต็มทุกวัน จะวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นหลายเดือนจะสุขสันต์จังเลย
สุขสันต์ขนาดไหน ?
ก็คงเท่ากับอารมณ์ตอนเอาแบงค์ห้าสิบไปฝากแบงค์ทุกเดือนๆ
ปล. บล๊อกนี้เป็นบล๊อกที่ 7 แล้ว ถ้านับก็… แบบว่าครบแล้ว 😛