วันพระตรงกับวันหยุดราชการ จึงมีโอกาสทำอาหารใส่ปิ่นโต ไปถวายพระที่วัดตอนเช้ามาก ๆ ประมาณ 6.00 น. ( สาเหตุที่ต้องไปแต่เช้า เพราะถ้าไปช้าแทบจะไม่มีที่นั่งเลย ที่วัดนี้ผู้คนทำบุญกันเยอะมาก )  เมื่อถวายภัตตาหารเช้าแล้ว ทุกคนต้องนั่งพับเพียบคอยพระคุณเจ้า ฉันอาหารเช้าก่อน เพื่อรอฟังเทศก์ฟังธรรมและคำสอนดีดี เรื่องวันเข้าพรรษา การถวายเทียนพรรษา และที่มาของผ้าอาบน้ำฝน ขณะนั่งมีขยับเปลี่ยนท่านั่งพับเพียบจากซ้ายทับขวา เป็นขวาทับซ้าย ทำให้เห็นถึงประโยชน์ของผ้าซิ่น เป็นอย่างมากเพราะเคลื่อนไหวได้สะดวก สุภาพและงดงาม ไม่เหมือนนุ่งกระโปรงสั้นหรือกางเกง เอวต่ำ ที่เคลื่อนไหวแต่ละครั้งลำบากมาก ทุกคนหันมาถามดิฉันว่า ผ้าชิ่นอะไรคะ สวยงามมาก ทำให้นึกถึงคุณสมปอง ที่เรียกผ้าทอชนิดนี้ว่า ผ้าทอลาวครั่ง ทำให้ดิฉันต้องมาหาที่มาที่ไปของกลุ่มชนชาติพันธุ์ลาวครั่งว่ามีความเป็นมาอย่างไร
พอสรุปได้ความว่า ” ลาวครั่ง เป็นชื่อของภาษาและกลุ่มผู้มีเชื้อสายลาวกลุ่มหนึ่ง ซึ่งส่วนใหญ่อาศัยอยู่บริเวณภาคกลางของประเทศไทย เช่น จังหวัดนครปฐม จังหวัดสุพรรณบุรี จังหวัดชัยนาท และจังหวัดอุทัยธานี ลาวครั่งมักเรียกตนเองว่าลาว หรือลาวขี้คั่ง หรือลาวคั่ง ความหมายของคำว่า ขี้คั่งหรือคั่ง สันนิษฐานว่ามาจากคำว่า ภูฆัง หรือ ภูครัง ซึ่งเป็นชื่อภูเขาที่มีลักษณะคล้ายระฆังอยู่ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของหลวงพระบางในประเทศสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว อันเป็นดินแดนเดิมของลาวครั่ง และบางท่านให้ความเห็นว่าคนกลุ่มนี้ใช้ครั่งเป็นของส่งส่วยให้กับรัฐบาลไทย ในสมัยที่มีการส่งส่วย คั่งหรือขี้คั่ง คือครั่งที่ใช้ผนึกตรา ” ที่บ้านโคกหม้อ ตำบลโคกหม้อ อำเภอทัพทัน และบ้านไร่ ตำบลบ้านไร่ อำเภอบ้านไร่ จังหวัดอุทัยธานี พบว่ามีการรวมกลุ่มของผู้ทอผ้าและทอลายโดยใช้เอกลักษณ์หรือการสืบทอดมาจากชน ลาวครั่ง  ที่มีสีเข้มและสด อันเกิดจากการใช้วัตถุดิบจากธรรมชาติ อันได้แก่ สีแดงจากครั่ง
ขอเชิญชวนเพื่อนพ้อง น้องพี่ มานุ่งซิ่น ไปวัดกันเถอะ
บรรณานุกรม
จำปี ธรรมศิริ. (2557).  ศาสตร์ด้านผ้าทอ.  สัมภาษณ์.  15 ธันวาคม.
มยุรี ถาวรพัฒน์ และเอมอร เชาวน์สวน.  (2548).  สารานุกรมกลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทย : ลาวครั่ง.  นครปฐม : สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรม
เพื่อพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล. (DS570 ล66 ม47)
มหาวิทยาลัยศิลปากร.โครงการพ้ฒนาผ้าพื้นเมืองในทุกจังหวัดของประเทศ.  (2544).   ผ้าทอพื้นเมือง: การสำรวจผู้ผลิตทั่วประเทศ.
กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศิลปากร.  (TS 1413 ท9 ศ65 2544)