งานทับแก้วบุ๊คแฟร์ที่ผ่านมา ดิฉันถ่ายรูปในกล้อง ที่ไม่ใช่มือถือจำนวนหนึ่งพันกว่ารูป ส่วนในโทรศัพท์มือถือนั้นเป็นหลักร้อยเหยียบพันเช่นกัน จากจำนวนดังกล่าว คัดรูปที่คิดว่าเป็นตัวแทนของกิจกรรมและความรู้สึก ได้จำนวน หนึ่ง
ฉันเริ่มถ่ายรูปงานฯ ตั้งแต่วันที่เข้ามาทับแก้ว หลังที่จากไปถึง 6 เดือนเต็มๆ โดยมาถึงเมืองไทยในตอนเช้าของวันอาทิตย์ที่ 1 กุมภาพันธ์ 2558 มาถึงอาบน้ำไปรับทานข้าวกับครอบครัวและญาติๆ และขอให้มาส่งที่ทำงาน เพราะน้องแจ๊ซซี่ต้องไปพักฟิ้นเป็นเวลานานกว่าที่ตั้งใจไว้
รูปแรกที่ถ่ายคือ เป็นรูปบนเวที ดิฉันได้เด็กๆ ลูกหลานคือ ใบหม่อน นนท์ และน้ำหนาว ที่เล่นอยู่แถวนั้นเป็นแบบ น่ารักดี ที่เห็นลูกๆหลานๆเล่นกัน และเชื่อว่าในอนาคตพวกเขาจะเป็นเพื่อนที่ดี ช่วยเหลือเกื้อกูลกันต่อไป
รุ่นเล็กๆ นี้ห้องสมุดเรามีหลายคน น่าจะได้จับมาถ่ายรูปด้วยกัน ดิฉันชอบที่จะเห็นเด็กๆ เข้าร่วมกิจกรรมของห้องสมุด น่ารักดี และมักนึกถึงที่มีคนบอกๆ กันว่าบางเวลาของการเรียนรู้ควรทำตัวให้เป็นเด็ก  เพราะจะสนุก!!

เป็นงานเบื้องหลัง ที่คนทำงานเบื้องหลังหลายๆคน รวมถึงเพื่อนฝูงต้องใช้ทั้งแรงงาน ความคิด ความอดทน อดหลับอดนอนในการแก้ปัญหา และงานเหล่านี้มักเป็นงานที่รับทราบเฉพาะในกลุ่มเล็กๆ และเป็นคนหน้าเดิมๆ  … เห็นแล้วอยากต้อนรับสมาชิกใหม่ และเป็นงานที่ดิฉันได้แต่ยืนมองและเอาใจช่วย 🙁

ช่วงงานบุ๊คแฟร์ จะป็นช่างนาทีทองของการถ่ายภาพคนอ่านหนังสือในอิริยาบทต่างกัน แต่ละภาพจะได้อารมณ์ของการอ่านดีมาก รวมทั้งมีกิจกรรมให้ได้นั่งดู นั่งตลอดรายการ


เรื่องนี้เขียนไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว ปีนี้ทั้งงานเบื้องหน้าและเบื้องหลังอาจมีบริบท การตัดสินใจ การลงมือทำที่ต่างไปจากเดิม เพิ่มเติมคือคำว่าประสบการณ์
รูปภาพพูดได้มากกว่าพัน/หมื่นคำ แต่ข้อจำกัดคืออยู่ที่การตีความของคนดีว่าจะลึกและกว้างขนาดไหน
ปล.เรื่องนี้เป็นดราฟท์เรื่องสุดท้ายที่ปล่อยออกมา หมดซะที!!!