ที่ทับแก้วฝนตกบ่อยมากคงเป็นเพราะต้อนไม้เยอะมั้ง ยิ่งช่วงหน้าฝนแบบนี้เวลา 16.00 น. ต้องเตรียมตัวได้เลย
เมื่อฝนมา หอสมุดฯ เราจึงผลิต “ถุง” เพื่อออกบริการผู้ใช้ตั้งแต่ปี พ.ศ.2548 ตอนนั้นเสียงชมกันขรมว่า หน้าตาเหมือนถุงยาตามโรงพยาบาล เนื่องจากถุงสีขาว ตัวอักษรสีเขียว เพราะเป็นสีประจำมหาวิทยาคือเขียวเวอร์ริเดี้ยน ดังนั้นเวลาพวกเราจะทำอะไรๆ ขึ้นมา สีเขียวจึงเป็นสีลำดับแรกๆ ที่นึกถึง ทำครั้งนั้นข้อมูลที่ใส่จะเป็นอะไรการให้บริการซึ่งเป็นตารางๆ จึงเหมือนตารางเปิดบริการของโรงพยาบาล ทำให้คนออกแบบเสีย self ไปเหมือนกัน แต่ครั้งนี้ “ถุง” ของเรา สวยงามตั้งแต่มีโลโก้ ที่ต่อไปคงเห็นแบบนี้อยู่ตามที่ต่างๆ ต้องขอบคุณน้องรอง ที่เป็นนักออกแบบมือฉมัง ผู้ใกล้ชิดของคนหอสมุดฯ ที่อดทนฟัง concept ของ keyword ที่ให้เป็นการบ้านคือ ห้องสมุด หนังสือ open และโลกแบนๆ แถมยังต้องอดทนปรับ แต่ และแก้ไขจนเป็นถูกใจของมวลหมู่ จึงขอปรบมือให้ดังๆ
“ถุง” ชุดนั้นว่าจะหมดต้องใช้เวลานานทีเดียว เพราะเราต้องสั่งปริมาณมากๆ หลายหมื่นใบ ถึงจะได้ราคาที่สมเหตุสมผลกับการให้้บริการ เรื่องนี้เราค่อนข้างอิจฉาหน่วยงานต่างๆ ที่มีหน่วยงานย่อยๆ ในเครือ เพราะจะทำของพรีเมี่ยมแจกผู้ใช้หรือสั่งของให้กับบุคลากรก็ทำได้ในราคาที่ถูกกว่าเรา
“ถุง” มีเรื่องราวมากมาย ตั้งแต่มีผู้ใช้บริการมาบอกว่ามีส่วนทำให้โลกร้อน ในขณะที่วัตถุประสงค์ของเราคือต้องการเอาไว้กันฝน ชุดที่ทำในปัจจุบันนี้เราใช้เวลามากทีเดียวในการเสาะแสวงหาบริษัทที่การันตีว่าย่อยสลายได้ เคยไปสืบราคาถุงผ้าข้างในบุพลาสติกมีซิบแบบมิดชิด แต่เห็นราคาขอบอกว่าสยอง
มี “ถุง” แล้ว เรายังต้องแนะนำวิธีการใช้ถุง เพราะมีหลายคนไม่รู้และไม่ทันคิดเช่น ฝนตกหยิบหนังสือใส่ถุง ขณะที่ไม่ได้ปิดปากถุง น้ำจึงกระเซ็นเข้าไป หรือ แขวนไว้ที่แฮนด์รถจักรยาน ขี่รถไป ถุงก็เหวี่ยงตามคนขี่ เหวี่ยงไปเหวี่ยงมาถุงก็ทะลุหล่นข้างถนนก็มี พูดกันบ่อยๆ บวกกับประสบการณ์ของผู้ใช้บริการเองทำให้เดี๋ยวนี้จึงปิดกันแบบมิดชิด พับปากถุงแล้วจึงใส่ในย่ามผ้าของตัวเอง
หอสมุดฯ วางถุงไว้ที่เครื่องยืมคืนอัตโนมัติ และตามประตูทาง-เข้าออกต่างๆ แรกๆ ไม่ค่อยอยากจะแจกเพราะมีความรู้สึกสิ้นเปลือง จนต้องบอกว่าทำเอาไว้แจกเพราะหนังสือเปียกหรือหล่นแล้วพังมันไม่คุ้มกัน เดี๋ยวนี้จึงแจกด้วยการดูปริมาณของหนังสือที่ยืม บางทีผู้ใช้บริการก็จะปฏิเสธบอกว่านำกระเป๋ามาแล้ว บางทีผู้ใช้ใส่ถุงเดิมนำหนังสือมาคืนถ้ายืมต่อเราก็จะใส่กลับคืนไป บางคนก็เอากลับไป บางคนไม่เอากลับ ชั้น 1 ก็จะมีพี่ติ๋วก็ทำหน้าที่รวบรวมมัดเป็นใบๆ ใส่ตะกร้าไว้สำหรับพวกเราเวลาต้องการใช้้ถุงเก่าๆเพื่อใส่ร่ม ใส่กับข้าว ใส่ขนม ฯลฯ ส่วนชั้นสองแอบเห็นพี่พัช พี่เกและพี่ต้อย ทำแบบนี้และตัวเองก็มักใช้บริการ
บริการคือบริการ คนที่ต่อจากเราไม่ว่าใครคือผู้ใช้บริการ อันนี้ถือเป็นวัฒนธรรมองค์กรอันดีงาม ที่เห็นคราวใดก็สุขใจคราวนั้น
เดี๋ยวนี้ผู้ใช้บริการจะรู้แล้วว่าจะหยิบ “ถุง” ได้ที่ไหนทั้งจากเจ้าหน้าที่บริเววณทางเข้าและจากการบอกต่อ  ส่วนที่เคาน์เตอร์บริการยืม-คืน หากคนเยอะๆ เราก็จะหยิบถุงให้ผู้ใช้ไปใส่หนังสือกันเอง หากคนน้อยๆเจ้าหน้าที่ก็จะใจดีหยิบหนังสือใส่ให้เลย
บริการนี้ตอนใหม่ๆ เด็กยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แล้วบอกว่า ดีจังมีแบบนี้ด้วยเหรอคะ แค่เนี๊ยะลุงๆ ป้าๆ ก้อดีใจแล้ว ส่วนถุงใบใหม่มีนักศึกษามาบอกว่าคำที่เขียนข้างถุง “น่ารัก” เล่นเอาเป็นปลื้ม