เนื่องด้วยเมื่่อวันที่ 16 เม.ย. 2557  มีอาจารย์ท่านหนึ่งได้เสียชีวิตคือ อาจารย์รัชนี ศรีไพรวรรณ ผู้แต่งหนังสือแบบเรียน  มานะ มานี ปิติ ชูใจ  (ตอนเป็นเด็กๆที่เรียนหนังสือไม่ทราบเลยว่าใครเป็นคนแต่งหนังสือ) ทำให้นึกถึงแบบเรียนต่างๆที่เคยเรียนมาตั้งแต่ประถมจนถึงมัธยม  ในสมัยก่อนกว่าจะได้หนังสือเรียนมาแต่ละเล่มยากลำบาก เนื่องจากไม่มีเงินซื้อต้องซื้อทีละเล่ม หรือบางที่ใช้แบบพี่ส่งต่อให้น้อง หรือขอจากญาติๆ  หนังสือเรียนสามารถส่งต่อให้เรียนกันได้ (เช่น ถ้าใครจบ ป. 4 แล้วให้หนังสือแบบเรียนผู้ที่จะขึ้นชั้น ป. 4) จะไม่ค่อยได้มีการเปลี่ยนแบบเรียน ประหยัดค่าใช้จ่ายของผู้ปกครอง คนรุ่นเก่าคงจะผ่านแบบเรียนเหล่านี้มาแล้ว แต่ถ้าเป็นเด็กรุ่นใหม่จะไม่เคยเห็น  เนื้อหาแบบเรียนในแต่ละเรื่องแต่ละชั้นเรียนมีความมุ่งหมายที่จะให้ผุ้เรียนต้องการเรียนรู้เรื่องอะไรบ้าง เช่น  ความจำ ประวัติศาสตร์  วรรณคดี หน้าที่พลเมือง คุณธรรมจริยธรรม  นอกจากนี้มีความสนุกสนานในบทอาขยานที่คุณครูให้ท่องจำตอนที่จะสอบ เช่น  บทอาขยาน   สัตว์สวยป่างาม    ซึ่งเป็นบทเรียนในชั้นประถมศึกษาปีที่ 3
เห็นกวางย่างเยื้องชำเลืองเดิน…เหมือนอย่างนางเชิญ
พระแสงสำอางข้างเคียง
เขาสูงฝูงหงส์ลงเรียง…..เริงร้องซ้องเสียง
สำเนียงน่าฟังวังเวง
กลางไพรไก่ขันบรรเลง….ฟังเสียงเพียงเพลง
ซอเจ้งจำเรียงเวียงวัง ……………………………
หรือจะเป็นบทอาขยานที่เป็นวรรณคดี เรื่องรามเกียรติ์ ตอนพระลักษณ์ต้องหอกโมกขศักดิ์  เป็บทอาขยานชั้นประถมศึกษาปีที่ 4

และยังมีอีกหลายๆเรื่อง ไม่ว่าจะเป็น สังข์ทอง  หรือบทสักวา  หรือจะเป้นบทอาขยาภาษาอังกฤษ ซึ่งเป็นที่สนุกสนานในตอนเย็นก่อนกลับบ้านแต่ละห้องก็จะท่องบทอาขยาน สูตรคูณ เสียงให้ระงมไปหมด  น่าเสียดายที่เราไม่มีแบบเรียนแบบนี้ให้เด็กๆได้ศึกษาเล่าเรียนควบคู่กับสิ่งใหม่ๆ กาลเวลาเปลี่ยนไปทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนตาม แต่คุณค่าก็ยังคงอยู่เสมอ