ข้าวเกรียบว่าว
ข้าวเกรียบว่าวสมัยที่แม่ทำตอนข้าพเจ้าเรียนหนังสือ แม่จะไปเลือกซื้อข้าวเหนียวที่ตลาดร้านที่เคยซื้อ เพราะจะได้เลือกได้ เลือกกระสอบที่มีเมล็ดข้าวเจ้าปนน้อยที่สุด ถ้ามีเมล็ดข้าวเจ้าปนมากเวลาทำเป็นแผ่นข้าวเกรียบจะทำยากจะสดุดเวลาคลึงให้เป็นแผ่นเพราะข้าวเจ้าจะยังเป็นเม็ด แต่ข้าวเหนียวจะละเอียด
วิธีทำ นำข้าวเหนียวเม็ด ๆ มาแช่น้ำซาวน้ำทิ้ง 1 ครั้ง แช่น้ำไว้ 1 คืน ตอนเช้าก็เอาใส่หวดนึ่งจนสุก แล้วจึงนำมาโขลก (อุปกรณ์ที่ใช้โขลก ครกและไม้ซ้อม ใหญ่เท่าที่ใช้ซ้อมข้าวเปลือก) เหนื่อยมากเวลาโขลกทำให้ข้าวเหนียวที่เป็นเม็ดๆละเอียด พอเวลาละเอียดเป็นแป้งจะเหนียวมาก โขลกไปเรื่อยๆ กะว่าใช้ได้แล้ว นำน้ำตาลที่เคี่ยวไว้ (น้ำตาลโตนด) กะให้พอดีกับข้าวเหนียวที่โขลก ใส่ลงไปค่อย ๆ คนจนกว่าน้ำตาลจะเข้าไปในเนื้อแป้งแล้วโขลกให้เป็นเนื้อเดียวกัน ต่อไปเป็นขั้นตอนทำให้เป็นแผ่น โดยเข้านั่งประจำที่ มีเขียงไม้และท่อเอสล่อน เริ่มลงมือแผ่แผ่น โดยแตะนิ้วกลางและนิ้วชี้ของมือขวาลงในถ้วยน้ำมัน (น้ำมันที่ใช้เป็นน้ำมันมะพร้าว ช่วยให้ลื่น) มีก้อนไข่แดงต้มบี้แตกเป็นบางส่วนผสมอยู่ (ไข่แดงช่วยไม่ให้ติดมือ)ใช้มือซ้ายยกถาดแง้มขึ้นจากปากครก (ใช้ถาดหรืออะไรก็ได้ที่ปิดปากครกไว้ เพื่อให้แป้งยังคงความร้อนอยู่) มือขวาล้วงลงไปดึงแป้งในครกขึ้นมาขนาดเท่าลูกปิงปอง หรือขนาดใหญ่กว่าถ้าต้องการแผ่นใหญ่ วางแปะลงตรงกลางแผ่นพลาสติก หนาพอประมาณตัดเป็นแผ่นกลมเส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 7-8 นิ้ว หรือใหญ่กว่านี้ก็ได้ตามความต้องการ ซึ่งวางอยู่บนบนเขียงไม้กว้างหนาบนพื้นตรงหน้า ใช้มือซ้ายกดก้อนแป้งให้แผ่ออก ขณะเดียวกันมือขวาก็จับท่อเอสล่อนรีดก้อนแป้งให้แผ่ขยายเป็นวงกลมกว้างออกตามแรงหมุนของมือซ้ายที่กดแผ่นแป้ง และหมุนแผ่นพลาสติกไปพร้อมกัน แป๊ปเดียวก็เสร็จแผ่น เหวี่ยงเบาๆ ลงบนเสื่อสาน จับคว่ำลงกับเสื่อและดึงแผ่นพลาสติกที่อยู่ด้านบนลอกออก พอลอกได้เต็มเสื่อ ก็นำออกไปตากแดด ตากพอประมาณลอกกลับอีกด้านขึ้นได้ ตากต่อให้อีกด้านแห้ง และไม่แข็งจนเกินไป เก็บมาผึ่งในร่มให้เย็น พอเย็นแล้วก็เก็บมาซ้อนเป็นตั้งๆ ไว้ตั้งละสิบแผ่น เพื่อเตรียมส่งขาย
ข้อดีของการทำข้าวเกรียบว่าวด้วยข้าวเหนียวเม็ด ๆ เวลาย่างจะฟูมากและกรอบอร่อย ข้อเสียคือ เหนื่อยมากเวลาซ้อม แต่สมัยปัจจุบันใช้แป้งข้าวเหนียวทำ แผ่นจะหนากว่า เวลาย่างจะไม่คอยฟู และเวลารับประทานจะกระด้าง
3 thoughts on “ข้าวเกรียบว่าว”
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.
พี่หนาม ขั้นตอนการทำเป็นแผ่น อ่านแล้วต้องลองทำตาม..
“เอานิ้วกลางและนิ้วมือขวาลงไปในถ้วยน้ำมัน..ใช้มือซ้ายยกถาดแง้มขึ้นจากปากครก..มือขวาล้วงลงไปดึงแป้ง..” อูย! ยากแหะ แต่อร่อยจังเลย ตอนนั้นเหนื่อยแต่พอถึงตอนนี้นึกถึงงานที่ตัวเองต้องรับผิดชอบตอนเป็นเด็กจัง
มีเคล็ด (ไม่ลับ) ด้วยเปล่า มิน่า ถึงอร่อยๆ (มากๆ) เมื่อก่อนแผ่นละ ๑ บาท ปู่ และพ่อชอบกินมากๆ เคยไปซื้อ พอกลับถึงบ้าน มันแตก ๒ ครึ่ง ไม่เคยเต็มแผ่น ปัจจุบัน แผ่นละ ๑๐ บาท เวลากิน พวกเราก็จะนึกถึงคนทำ ไม่คิดว่า จะมีกรรมวิธีที่ยากกว่า การทำขนมจีนเสียอีก ก็ขอบคุณคนทำทุกคนที่ทำสิ่งที่อร่อยๆ ให้พวกเราได้ หม่ำ ฮิ ฮิ พ่อหนูชอบมากเลยพี่หนามเพราะพ่อกับปู่ไม่มีฟัน หนูก็ชอบ เพราะมันหอม หวาน ว่าแล้วเดี๋ยวไปซื้อตลาดนัดกินดีกว่า
เคยเห็นแม่เคยทำตอนเด็กๆ การันตีได้เลยว่ากว่าจะตำแป้งได้แสนเหนื่อยยากนัก สมัยนี้เห็นข้าวเกรียบว่าวขายกันมากขึ้น ไม่รู้ว่ากรรมวิธีจะยุ่งยากเหมือนสมัยก่อนมั้ย แต่คิดว่าน่าจะง่ายกว่าเหมือนกันอะไรๆหลายอย่างในชีวิตคนเรา..
ตอนเด็กๆ ยอดตองเคยซื้อแล้วดีใจ วิ่งกลับมาหาแม่ ลมตีข้าวเกรียบว่าวหายไป ในมือของอเด็กน้อยถือแต่ไม้เสียบข้าวเกรียบว่าว … เศร้ามาก