จั่วหัวเรื่องแบบนี้เพื่อนๆ คงแปลกประหลาดใจเป็นแน่แท้ แม่นี่มันมีรถกับเขาซะที่ไหนแม้แต่รถจักรยานซักคันก็ไม่เคยมี (มันขี่จักรยานได้ซะที่ไหนเล่า) หน็อยยังจะมาเขียนเรื่องรถเรื่องล้อกับเขาด้วย แต่…ช้าก่อน!โปรดติดตามอ่านต่อไปแล้วจะรู้ว่าไม่ธรรมดา ว่าไปนั่น  เข้าเรื่องอันมีสาระดีกว่า
เริ่มที่ “รถ” ก่อน คิดว่าทุกคนคงเคยใช้บริการรถบัสโดยสารทั้งแบบประจำทาง และแบบไม่ประจำทาง (รถนำเที่ยวน่ะ) กันมาแล้วทั้งสิ้น แต่เราเคยรู้ไหมว่า รถบัสในเมืองไทยของเรานี้มีสองประเภท คือ รถที่ทะเบียนขึ้นด้วยเลขหนึ่งศูนย์ (10) เป็นรถบัสโดยสารประจำทางหรือรถทัวร์ของ บขส.นั่นละ รถประเภทนี้ส่วนใหญ่ต่อหรือประกอบตัวรถที่โคราช (อู่เชิดชัย)  ส่วนรถที่ทะเบียนขึ้นด้วยเลขสามศูนย์ (30) เป็นรถบัสนำเที่ยวหรือรถเช่าของเอกชน รถประเภทนี้ต่อหรือประกอบรถที่บ้านโป่ง จ.ราชบุรีนี่เอง  ใครที่เคยนั่งรถหรือขับรถผ่านเส้นทางนครปฐมไปบ้านโป่งจะพบว่าสองข้างทางนั้นจะมีอู่รถมากมายทั้งอู่ซ่อมรถและอู่ต่อรถ
สมัยก่อนเคยมีคำพูดว่า “บ้านโป่งสร้าง นครปฐมซ่อม” คือ บ้านโป่งจะเป็นแหล่งของอู่ต่อรถขนาดใหญ่แทบทุกชนิดและเป็นแหล่งต่อรถบัสที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ แต่นครปฐมจะมีอู่รับซ่อมรถทุกชนิดเช่นกัน  สำหรับรถบัสที่เป็นรถสำหรับเช่าเพื่อการท่องเที่ยวนั้นแหล่งต่อรถในแถบบ้านโป่งนับว่ามีชื่อเสียงที่สุดและเป็นแหล่งใหญ่ที่สุดด้วย จะเนรมิตรให้ทุกกระบวนการ ตั้งแต่ต่อตัวถัง ตกแต่งภายใน ไปจนกระทั่งเพ้นท์ลวดลายข้างตัวถังรถ ที่มีตั้งแต่ลายสวยงาม,ลายการ์ตูน,หรือลายสุดสวิง โฉบเฉี่ยวสีฉูดฉาดบาดตาอย่างที่เราเห็นวิ่งกันนั่นละ (ยกว้นรูปโป๊และวัดวาอาราม กฎหมายเขาห้ามไว้)
ว่ากันว่าที่บ้านโป่งนี้มีช่างมือทอง และเป็นช่างดังฝีมือดีในระดับเซียนของการออกแบบเพ้นท์ลายข้างรถอยู่สามรายด้วยกันมีงานตลอดทั้งปี หนึ่งในช่างใหญ่มือทองนั้นจบมาทางจิตรกรรมสากลจากเพาะช่าง และอีกคนหนึ่งที่มีแนวเพ้นท์ไม่เหมือนใครคือ “ช่างตูนโคตรแพง” แห่งบ้านโป่ง ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัวในการเพ้นท์ทั้งลวดลายและลีลา ในการออกแบบของช่างเพ้นท์จะใช้คอมพิวเตอร์เป็นเครื่องมือช่วยที่สำคัญ แล้วสั่งตัดสติกเก้อร์แล้วนำภาพมาต่อรวมกันเป็นภาพใหญ่(เหมือนต่อจิ๊กซอว์) แล้วนำไปติดข้างรถ(ต้องเหมือนกันทั้งสองข้างของตัวรถ) ใช้แอร์บรัช (Air Brush)ช่วยในการลงสี ช่างจะแกะสติกเก้อร์ออกแล้วค่อยพ่นสีลงทีละช่อง งานนี้เป็นงานที่ละเอียดต้องใช้ความอดทนบวกกับความชำนาญและความมีศิลปะด้วย ช่างและลูกทีมจะใช้เวลา 3-5 วันกว่าจะเสร็จหนึ่งคันหรืออาจจะนานกว่านี้แล้วแต่ลวดลาย การเพ้นท์ลวดลายข้างรถบัสนำเที่ยวนี้เริ่มฮอตฮิตในช่วงเกือบสิบปีมานี้ คงไม่มีที่ไหนอีกแล้วที่มีรถเพ้นท์มือมากเท่าที่เมืองไทย แถมช่างใหญ่ฝีมือดีก็อยู่ที่บ้านโป่่งของเรานี่เอง น่าภูมิใจจัง
เมื่อมีรถแล้วก็ต้องมี “ล้อ” ใช่ไหมไม่อย่างนั้นมันจะวิ่งหรือแล่นไปได้อย่างไรละเนอะ ล้อของรถนั้นเป็นล้อยางแทบทั้งสิ้น (ยกเว้นรถไฟที่ใช้ล้อเหล็กเท่านั้น) เมื่อล้อรถใช้งานไปอาจจะเกิดการรั่วหรือชำรุดจากสาเหตุต่างๆได้ ก็ต้องนำไปซ่อมหรือ ปะยาง เป็นเรื่องธรรมดา ร้านปะยางมีให้บริการอยู่ทั่วไปริมถนนแทบทุกสายในเมืองไทย เราจะเห็นเขาเอาล้อยางเก่ามาทาสีขาว แล้วเขียนตัวอักษรสีแดง ว่า “ปะยาง 24 ช.ม.” หรือ “ปะยาง ทุกชนิด” เป็นแพทเทิร์นเดียวกันแทบทุกที่ ทำไมไม่ใช้สีอื่นล่ะในเมื่อมีสีให้เลือกใช้ตั้งหลายสี ทำไมต้องสีขาว-แดงเท่านั้น  ที่นี่มีคำตอบค่ะ ก็เพราะมันเห็นชัดที่สุดในตอนกลางคืนน่ะสิ ในยามที่ต้องแสงไฟหน้ารถในเวลาค่ำคืนจะเห็นชัดเจนกว่าสีอื่นๆ จบข่าว!!
ขอบคุณข้อมูลส่วนใหญ่จากหนังสือ เรื่องริมทาง เขียนโดย กัญญ์ชลา นาวานุเคราะห์  เลขเรียกหนังสือ G155.ท9 ก622