วัดใจ/วัดใจคน  ในที่นี้ขอใช้กับการขับขี่ยานพาหนะ เรื่องนี้เกิดขึ้นวันพฤหัสบดีที่ 20 มิถุนายน 2556 เวลาประมาณ 8.20 น.  ณ ห้าแยกวัดเสน่หา ตรงข้ามโรงเรียนพลตำรวจฯ (ขอเรียกชื่อเก่าที่ติดปาก)  พี่แมวขี่จักรยานติดเครื่อง ก็รถลิตเติ้ลฮอนด้า (คำเรียกชื่อเมื่อ 40 กว่าปี)  หรือรถป๊อป  (คำเรียกชื่อ 20 กว่าปีที่ผ่านมาจนถึงปัจจุบัน)
พี่แมวขี่รถออกจากบ้านซึ่งอยู่บริเวณหลังวัดวังตะกู เวลา 8.15 น. มาตามถนนสายสวนตะไคร้ ผ่านข้างวัดเสน่หา โผล่มาพบห้าแยกดังกล่าวข้างต้น ซึ่งไม่มีจราจรอำนวยความสะดวกแล้ว (ไม่ว่ากันก็เวลานั้นรถส่งนักเรียนน่าจะหมดแล้ว)  การขับขี่ยานพาหนะทุกชนิดต้องใช้คำว่า “วัดใจ” ไม่งั้นไปไม่ได้ มาไม่ได้ รถคันหลังๆ ก็ติดยาวเหยียดเป็นหลายร้อยเมตรทุกเส้นทางของถนน โชคดีนะแยกดังกล่าวไม่มีรถไฟผ่านมาอีก มิฉะนั้น เฮ้ออออ
พี่แมวได้วัดใจรถ 4 ล้อ (เก๋ง/กระบะ) ว่าจะยอมหยุดให้พวกเราชาว 2 ล้อ ผ่านไปหรือไม่  โอ้โฮ ไม่มีเลย ดังนั้น พี่แมวก็ขยับๆๆๆ จนคิดว่า จอดรถไว้ตรงนี้น่าจะดี แล้วให้ 4 ล้อ ขับหลีกเอาเอง (555) หลุดจากรถพงรถออกมาได้ก็มาพบอีกพงรถมุมถนนที่จะเลี้ยวขวาผ่านโรงเรียนพลฯ เพื่อมามหาวิทยาลัย พี่แมวก็วัดใจอีก (พี่แมวถือว่ารถของตนเองคันเล็ก) ก็ค่อยๆๆๆๆขยับนั่นแหล่ะ ไม่ได้กวน ผู้ขับขี่คนอื่นนะ พี่แมวถือว่าขอผ่านดีๆ
พี่แมวเข้าใจหัวอกคนขับขี่ยานพาหนะ เพราะบ้านพี่แมว “รวย” ง่ะ ก็มีรถจักรยาน 1 คัน รถจักรยานยนต์ (เก่ามาก) 1 คัน รถลิตเติ้ล 2 คัน รถเก๋ง 2 คัน รถกระบะ 2 คัน ทุกคันไม่ขาย แม้จะเก่า จะเอาไว้ใช้หรือปลูกสาระแหน่ดีกว่าขายถูกๆ
ขณะขี่จักรยานพี่แมวจะชิดซ้ายมากๆ เท่าที่จะทำได้ แต่รถ 4 ล้อมันก็เหลือเกินขับเบียดแซงชิดไม่บันยะบันยัง (ในใจพี่แมว…ก็ไม่ใช่อรหันต์นี่หว่า) นั่งรถ 4 ล้อ มีคนขับ ก็ต้องคอยระมัดระวังไม่ให้เข้าใกล้ 2 ล้อ เกรงภัยจะมาถึงตัวอันเนื่องจากไปเฉี่ยวหรือ…จักรยานบางคันก็กวน (น่าสั่งให้คนขับรถพุ่งชนท้ายรถ แต่ก็ยังไม่ได้สั่ง เกรงเสียเงินมากๆๆๆ และบาปอ่ะ)
วัดใจแบบพี่แมวจะดีหรือไม่อยู่ที่ผู้อ่านพิจารณา (แก่แล้วยังไม่เจียม ข้อความที่ห้ามคิดด่าพี่แมวนะ พี่แมวด่าตัวเองแล้ว)