คุณหมอ กับ หนังสือที่รัก
คำชี้แจงก่อนอ่าน ข้อความในวงเล็บเป็นความคิดและท่าทางขณะสนทนา ถ้าจะให้สนุกในการอ่านสมาชิกบอกว่าต้องนึกถึงท่าทางและเสียงเล็กเสียงน้อยของดิฉัน
เช้าของวันจันทร์ที่ 23 ได้รับสายโอนจากพี่สมบูรณ์ ปลายเสียงถามว่าผมกำลังพูดกับบรรณารักษ์ใช่ไหมครับ ตอบว่าใช่ค่ะ ปลายเสียงตอบว่าผมชื่อนายแพทย์…. จากโรงพยาบาลศิริราช (อื่อ…พยักหน้ากับโทรศัพท์) เมื่อวานผมส่งอีเมลล์ไปหาบรรณารักษ์ 4 คน ไม่ทราบว่าได้รับหรือไม่ครับ (ส่งตั้ง 4 คน ทำไมไม่ได้นะ) ถ้าจะไม่ค่ะเพราะโดยปกติแล้วจะต้องมีการรายงานผลทันทีเพราะว่าเราจะเช็คอีเมลล์กันตลอดเวลา แต่ไม่ใช่ปัญหา…เพราะตอนนี้สามารถสอบถามได้ทุกอย่าง… (กลัวงานเข้า)
ผมค้นหาหนังสือหนึ่งเรื่องบอกว่ามีที่สำนักหอสมุด มหาวิทยาลัยทักษิณ แต่ผมให้เพื่อนที่ทำงานที่หาดใหญ่ไปดูแล้วพบว่าหนังสือมีไม่ครอบผมเลยอีเมลล์ถามที่สนามจันทร์ หนังสือเรื่อง นิทานชาดก Jakata Tale มีทั้งหมด 4 เล่ม อยู่ที่ชั้น 3 เลขเรียก ย บ45 น63 งั้นขอเวลาตรวจสอบสักครู่…..(เอาหูหนีบหูโทรศัพท์แล้วคีย์ชื่อหนังสือดู WEBOPAC…) ค่ะหนังสือไม่มีใครยืม ดังนี้ขอเวลาสักครู่สำรับการตรวจสอบตัวเล่ม เพราะหนังสือเยาวชนส่วนใหญ่เล่มจะเล็กๆ ใช้เวลาพอสมควร…เล่มใหญ่ครับมีทั้งหมด 4 เล่ม…รบกวนขอเบอร์คุณหมอแล้วจะโทรศัพท์กลับ… น้องยาหยีรีบวิ่งไปหาหนังสือ… โทรศัพท์กลับแจ้งว่าได้ตัวเล่มแล้วค่ะ
ปลายสายเสียงตื่นเต้นมาก จริงๆ หรือครับ จริงค่ะกองอยู่ตรงหน้าปกเป็นรูปการ์ตูน เป็นหนังสือสองภาษาใช่ไหมครับ ใช่ค่ะ การันตีว่าอยู่ตรงหน้า… (มือจับหนังสือแล้วเปิดอ่าน)
หนังสือสี่เล่มนี้คุณแม่ซื้อให้ตอนผมเด็ก แต่มีเหตุการณ์รู้เท่าไม่ถึงการณ์เป็นเหตุให้หนังสือเล่มหนึ่งและเล่มสองขายไป ซึ่งผมตามหามาเป็นเวลานานกว่าจะเจอว่าอยู่ที่นี่ (โอ้โฮ)
หากคุณหมอต้องการอ่าน จะยืมไปให้แล้วไปรับที่ท่าพระไม่จำเป็นต้องมาที่นี่ก็ได้ (ขับรถตั้งไกล)
กว่าผมจะอ่านก็ต้องเป็นพรุ่งนี้ และผมเป็นฝ่ายต้องการผมควรจะมารับด้วยตนเองดีกว่า และที่สำคัญผมคงนอนไม่หลับแน่ๆ คืนนี้ (ท่าทางอยากจะอ่านจริงๆ ด้วย)
เข้าใจค่ะ…เพราะตัวเองก็เป็นแบบนี้และเคยอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ (น้ำตาเกือบไหล…นึกถึงความหลังเพราะหนังสือที่รักและปฏิทินที่ชอบและสะสมตั้งแต่จำความได้ถูกขายไปจำนวนหลายลัง) แต่โชคดีว่าทำงานในห้องสมุดจึงอ่านหนังสือได้ที่ต้องการอ่าน (เสียงภูมิใจ)
เมื่อวานผมก็โทรมาแต่ไม่มีคนรับสาย… คงโทรมาติดในส่วนที่เป็นออฟฟิศ… แต่โอปะเรเตอร์บอกว่าห้องสมุดปิด (… เตอร์คนหนายยกันนะ) แต่ผมดีใจจัง สัปดาห์หน้างานสัปดาห์หนังสือไปไหมครับ (ท่าจะชอบหนังสือมาก) ไม่ไปค่ะเพราะติดค่ายเด็ก แต่มีหลายๆ คนไป (ก็เสียดายนะ ต้องหาทางไปเอง) นครปฐมไกลไหมครับ (ติดกันแค่เนี้ย) ไม่ไกลค่ะจากศิริราชมาที่นี่ประมาณ 1 ชั่วโมง แต่คุณหมอไม่ต้องมาก็ได้ (ย้ำวิธีการเดิม) (พี่ติ๋วบอกว่าคนที่บ้านไปศิริราชพรุ่งนี้) บอกหมอว่าจะมีคนไป แต่เป็นพรุ่งนี้ แต่ผมคงนอนไม่หลับขอมาเองดีกว่า งั้นขับรถมาตอนเย็นได้ที่นี่ปิดหกโมงครีง คอยผมหน่อยนะครับ (ไม่พลาดอยู่แล้ว) เพราะผมจะขออนุญาตออกมาก่อนเวลา (นายแน่มาก) คนที่นี่อารมณ์ดีจังนะครับ ค่ะเราอยู่กันแบบนี้ (แบบบ้านนอก) ยินดีค่ะ…
แล้วก็วางหู ท่ามกลางสายตาของเพื่อนร่วมงาน จึงเล่าให้ฟังอย่างข้างบนค่ะ…
พอตกบ่าย… ผมกำลังขับรถไปนครปฐมครับแล้วพี่ บอกทางขับไปทางถนนเพชรเกษมผ่านห้าง…. เลี้ยวขวา (งงแน่ๆ ) มาตามป้ายแล้วกันค่ะ (หลงชัวร์) พี่มีหนังสือแน่ๆ นะครับ ค่ะคิดว่าเล่มเดียวกัน หน้าปกแบบนี้นะคะ เรื่องแบบนี้นะคะ (แต่ถ้าไม่ใช่นึกว่ามาเที่ยวแล้วกัน มือหยิบหนังสือพลิกไปมา)
สี่โมง…หมอมาแล้วพร้อมขนมมาฝากพี่ๆ … แนะนำให้รู้จักพี่แมวและพี่น้องทั้งหลายที่มีส่วนในการหาหนังสือ และลุ้นให้พบหนังสือ….
ผมจะขอยืมไปถ่ายเอกสาร ที่นี่ไม่มีที่ถ่ายเอกสารสีค่ะ น้องพิชิตเดินไปถามร้านถ่ายเอกสารที่คณะเภสัชศาสตร์ให้ แจ้งราคาว่าถ่ายสีหน้าละ 7 บาท ส่วนขาวดำ 1 บาท เพราะมีภาพเยอะมาก (คุยกันไปมา)
พี่ยืมหนังสือในชื่อพี่ให้หมอแล้ว หมอเอาไปอ่านก่อนให้หายคิดถึง แล้วค่อยไปถ่ายเอกสาร ถ่ายเอกสารเสร็จก็ไปฝากไว้ที่ท่าพระ เพราะเป็นบริการของที่นี่อยู่แล้ว จ่าหน้าซองถึงพี่ พอไปถึงที่นั่นถามว่าเจ้าหน้าที่ที่รับหนังสือชื่ออะไรก็โทรบอกพี่ (ดูท่าทางกังวล) พี่จะได้รู้ ว่าส่งคืนมาแล้ว …. จนที่แมวการันตีว่าไม่ได้ยุ่งยากอะไรเพราะที่นี่ทำงานกับแบบนี้อยู่แล้ว
ผมโชคดีจังที่เจอบรรณารักษ์ดีๆ ทั้งนั้น (พยักหน้า) ขอบคุณค่ะ
เพื่อนผมไป ม. ทักษิณบรรณารักษ์ชื่อวิมล (พยักหน้า) รู้จักค่ะ จะแจ้งข่าวไปทางห้องสมุดที่ ม.ทักษิณ ให้ค่ะ
ห้าโมงจึงได้ลากัน เป็นการสนทนาและพบกันด้วยความครื้นเครงตามประสาคนรักหนังสือ
เราคุยกันว่า การตามหาหนังสือที่เรารักและประทับใจในวัยเด็กแบบนี้ จะมีใครเข้าใจเราไหมเนี่ยยยย… และพี่ก็ดีใจจังที่มีพบหมอและคาดว่าจะได้เป็นเพื่อน เป็นน้องกันต่อไป
ส่วนพวกเราดูรูปหนังสือไปก่อน ส่วนรูปและชื่อคุณหมอขอสงวนไว้ก่อนขอดูได้หลังไมค์ เพราะคุณหมอลากเวรมาหาหนังสือ…ค่ะ
2 thoughts on “คุณหมอ กับ หนังสือที่รัก”
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.
ดีใจจัง ที่ม.ทักษิณได้ร่วมเป็นส่วนหนึ่งในการมีหนังสือเยาวชน(ชุดประวัติศาสตร์)กับเค้าด้วยตั้ง 2 เล่ม ซึ่งมีความสำคัญทางใจกับใครหลายคน หรือหากมองอีกแง่มุมนึง ก้จะเห็นได้ว่า มหาวิทยาลัยเล็กๆที่อยู่นอกความสนใจก้มักจะมีของดีซ่อนอยู่เสมอ…ศิษย์ทักษิณ
ขอบอกว่าเป็นอีกคนที่เข้าใจความรู้สึกของคุณหมอและพี่สมปอง ค่ะ เพราะเมื่อก่อนถูกแม่ขายหนังสือการ์ตูนที่อุตสาห์เก็บเงินค่าขนมไว้
ซื้ออ่าน (เมื่อตอนเรียนมัธยมต้นและปลาย) อยู่มหาวิทยาลัยแม่ว่าโตแล้วไม่สมควรอ่าน แอบเอาขายตอนมาอยู่หอพักที่มหาวิทยาลัย กลับไปไม่พูดกับแม่ตั้งนาน ยังจำความรู้สึกตอนนั้นได้เลย เดี๋ยวหนังสือบางเล่มนำมาพิมพ์ใหม่ยังชี้ให้ลูกดูๆเลยว่า แม่เคยอ่าน ลูกถามว่ามันไปไหนหมด เลยบอกว่า ยายขายไปหมดแล้ว ลูกๆ บอกว่าเสียดายจัง เค้าอยากรู้ว่าตอนเด็กๆ แม่อ่านหนังสืออะไรบ้าง เฮ้อพูดถึงแล้วเศร้าจัง