จู่ๆ ดิฉันก็ได้รับโทรศัพท์ปลายสายบอกว่าอยากจะเชิญไปเป็นวิทยากรพูดเรื่องการจัดหมวดหมู่และทำรายการ ที่จะต้องไม่พูดเรื่อง Marc และ Standard ใดๆ ทั้งสิ้น แหะๆ ถ้าให้พูดนั้นนี้ก็คงต้องขอลา แล้วถ้าไม่พูดเรื่องนี้เราจะพูดเรื่องอะไรดีกว่า
ถามกันไปมาสรุปว่าปลายสายบอกว่าเคยอ่านจากที่เขียน
นอกจากบล๊อกเราแล้วยังเขียนไปทั่วนับรวมๆกันน่าจะได้สักห้าร้อยเรื่อง แล้วเรื่องนี้ไปเขียนที่ไหนหว่า น้องอ้อบอกว่ามันต้องที่ไหนสักที่แหละพี่
น้านนานกว่าจะนึกออกว่าไปเขียนเรื่องราวที่พาดพิงกับงานจัดหมู่และทำรายการ มีชื่อเรื่องว่า “จำเลยรัก ปะทะคู่กรรรม” โดยที่ครั้งกระนั้นยังสถิตย์ที่ฝ่ายบริการ ขึ้นต้นของบทความบอกว่า …
เจ็บแค้นเคืองโกรธโทษฉันใย ฉันทำอะไรให้เธอเคืองขุ่น …ตามด้วย ดังนรกชังหรือสวรรค์แกล้ง …. ชะรอยข้างนอกห้องสมุดท่าจะมีงานรื่นเริง แต่งานอะไรหนาเปิดเพลงได้ “โบ” ร่วมสมัยกับเราได้ขนาดนี้
ปลายฝนต้นหนาว….ที่มาพร้อมกับปลายงบต้นงบแบบนี้ นอกจากต้องรับประทานแกงส้มดอกแค
เพื่อป้องกันไข้หวัดหัวลมแล้ว ยังควรเตรียมพาราเซตาม่อง…เอ๊ย..มอล ไว้ใกล้ๆ ตัว จะได้หยิบได้ทันการณ์ เพราะเนื่องจากเป็นภาวะของการรายงานผลและทำแผนตามปีงบประมาณ หัวข้อการเสวนามักเป็นการทบทวนและมักว่าด้วยเรื่อง 5 W และ 1 H ว่าใคร อะไร ที่ไหน เมื่อไร ทำไม และอย่างไร แต่จะว่าไปแล้วก็รู้สึกคุ้นๆนะ ปีที่แล้ว ปีก่อนและปีก่อนๆ ก็นั่งคุยกันแบบนี้
พอจะจำความว่าเขียนต้นฉบับตอนงานสัปดาห์วิทยาศาสตร์ฯ แล้วมีเพลงดังขึ้นมา แต่ไม่ใช่เพลงนี้ 555 ฉบับเต็มความว่า http://librarianmagazine.com/VOL2/NO7/jamroenluk_pata_krukam.htm
น้องผู้ประสานงานบอกว่าอยากให้มานำเสนอในเชิงของการแลกเปลี่ยนเรียนรู้กัน ไปแค่สวนสามพราน (แค่) แต่ไม่เคยไปนับยี่สิบปี ต้องถามทางพี่พัชว่าจะไปที่นั่นได้อย่างไรเนื่องจากเป็นคนแถวนั้น คุณพี่ได้แนะนำให้เป็นอย่างดี
ไปถึงได้ความว่าเป็นการสัมมนาภายในของหอสมุดแห่งชาติ ท่านที่เข้ามาสัมมนามาจากสาขาของหอชาติฯ ที่กระจายตามจังหวัดต่างๆ ไปถึงมีการ pretest ด้วยแฮะ แอบมองแล้วเป็นเรื่องพื้นฐานที่เราลืม คิดต่อไปว่าด้วยความที่ไม่จำอะไรมันอาจจะบั่นทอนพืนฐานของพวกเราไปได้เป็นแน่แท้ๆ จำๆ ไว้ตัวเงคิดอะไรกลับมาห้องสมุด เลยต้องรีบไปหาหนังสือบรรณารักษศาสตร์ภูมิหลัง ของศาสตราจารย์สุทธิลักษณ์ อำพันวงศ์ มาอ่านโดยพลัน
แนะนำว่าทุกคนที่ทำงานห้องสมุดควรได้อ่านเป็นอย่างยิ่ง
เนื้อหาแบ่งออกเป็น 4 ตอนคือ

สรุปเนื้อหาของสไลด์ทั้งหมดคือ 1) เรารู้กันใช่ไหมว่าคนนอกมองห้องสมุดและบรรณารักษ์อย่างไร โดยเฉพาะบรรณารักษ์วิเคราะห์เลขหมู่และทำรายการ 2) แล้วเราล่ะมองตัวเราเองอย่างไร เรามีเครื่องมืออะไรบ้างที่มาช่วยเราทำงาน เรารู้และเรารู้จักใช้หรือไม่ 3) เราจะช่วยเหลือกันได้อย่างไร เรามีเหตุผลหรือไม่ หรือเรามีแต่คำแก้ตัว และ 4) เรามีทางที่จะแก้ไขข้อจำกัดหรือไม่อย่างไร
สไลด์สุดท้ายบอกว่า

และดิฉันก็เขิลมากที่ต้องพูดต่อหน้าท่านอธิบดีกรมศิลปากร (นายสหวัฒน์ แน่นหนา)

ปล. ความจริงอยากอวดภาพสุดท้ายค่ะ เลยหาเหตุเขียนตั้งยาว คริคริ จวนเข้าขั้นนาร์ซิสซัสแล้ว