ปีนี้มีโอกาสได้พาครอบครัวไปร่วมประเพณี “สารทเดือนสิบ” ของจังหวัดนครศรีธรรมราช ถือกันว่าเป็นประเพณีที่เป็นรูปแบบและศูนย์รวมการทำบุญ อุทิศส่วนกุศลให้แก่บรรพบุรุษที่ล่วงลับไปแล้วที่ยิ่งใหญ่มากที่สุดในรอบปี เป็นการแสดงความกตัญญูกตเวทีต่อผู้มีพระคุณ โดยคติความเชื่อที่ว่า “ในบรรดาญาติพี่น้องที่ล่วงลับไปแล้วนั้นมีผู้ที่กระทำกรรมชั่วหรือสร้างบาปกรรมเอาไว้เมื่อครั้งที่ยังมีชีวิตอยู่ เมื่อเสียชีวิตจึงต้องไปทนทุกข์ทรมานเป็นเปตรอยู่ในนรกภูมิ และต้องถูกลงโทษทัณฑ์ในลักษณะต่างๆ ตามที่นรกภูมิได้กำหนดไว้ จะหนักหรือเบานั้นขึ้นอยู่กับบาปกรรมที่ได้กระทำเอาไว้เมื่อครั้งที่มีชีวิตอยู่
ชาวนครศรีธรรมราชและปักษ์ใต้เชื่อกันว่า ในช่วงวันแรม 1ค่ำ เดือนสิบ พญายมราชจะปลดปล่อยพวกเปรตทั้งหลายให้ขึ้นมาเยือนโลกมนุษย์ เพื่อเยี่ยมเยือนลูกหลานพร้อมทั้งขอรับส่วนบุญกุศลที่ลูกหลานอุทิศไปให้ช่วงประเพณีบุญสารทเดือนสิบ โดยอยู่ในโลกมนุษย์จนถึงวันแรม 15 ค่ำ เดือนสิบ บรรดาเปรตทั้งหลายก็จะถูกเรียกตัวกลับนรกภูมิ ชดใช้กรรมตามเดิม แต่เปรตที่ไดรับบุญกุศลที่ลูกหลานอุทิศไปให้ในช่วงการทำบุญสารทเดือนสิบสามารถนำบุญกุศลดังกล่าวไปใช้ลดหย่อนโทษจนพ้นผิดหรือมีโทษเบาบางลง แต่หากเปตรตนใดไม่มีลูกหลานทำบุญอุทิศไปให้ตอนเดินทางกลับนรกภูมิก็จะสาปแช่งลูกหลานและคนในวงศ์ตระกูลว่าเป็นคน “อกตัญญู”
หัวใจที่สำคัญที่สุดของงานเทศกาลบุญสารทเดือนสิบคือการที่ลูกหลานชาวนครศรีธรรมราช จะเดินทางกลับบ้านเกิดเพื่อร่วมทำบุญครั้งใหญ่ที่สุดในรอบปีหรือที่เรียกว่า “รวมญาติสารทไทย” โดยจะร่วมกันจัดข้าวของต่างๆ ไปทำบุญที่วัดเรียกว่า “จัดหฺมฺรับ” (สำรับ) สิ่งที่ขาดไม่ได้ในการจัดหฺมฺรับคือ ขนม 5 อย่าง แต่ละอย่างล้วนมีความหมายในตัวเองและถือเป็นหัวใจของหฺมฺรับ ประกอบด้วย 1. ขนมพอง เป็นสัญลักษณ์แทนแพ สำหรับผู้ล่วงลับใช้ล่องข้ามห้วงมหรรรณพ 2. ขนมลา แทนเครื่องนุ่งห่มแพรพรรณ 3. ขนมกง หรือ ขนมไข่ปล่า แทนเครื่องประดับ 4. ขนมดีซำ แทนเงินเบี้ยสำหรับใช้สอย 5. ขนมบ้า แทนสะบ้าใช้เล่นในงานเทศกาลสงกรานต์
กิจกรรมที่สำคัญที่สุดของงานเทศกาลบุญสารทเดือนสิบคือการ “แห่หฺมฺรับ” ในวันแรม 14 ค่ำ เดือนสิบ จากบริเวณสนามหน้าเมืองไปยังวัดพระธาตุวรวิหาร เพื่อนำหฺมฺรับถวายภิกษุสงฆ์
ข้อมูล : เดลินิวส์  23001  3 ตุลาคม 2555  หน้า 16