ห้องพวงชมพูเป็นที่สิงของพวกเราที่หัวข้อระบุว่าไปประชุมเรื่องแผนยุทธศาสตร์ฯ ส่วนเอกสารเป็นกลยุทธ์… ส่วนพวกเราซึ่งจำหัวเรื่องไม่ได้ร็อก….555…. ตั้งตารอคอยผู้บริหารมาครวญเพลงเอ๊ยมิช่าย…. มาชี้แจงแถลงไขให้ฟังว่าของเดิมน่ะเป็นอย่างไร และของใหม่จะไปกันทางไหน เพราะนานๆ สักทีที่จะมีโอกาสแบบนี้ ฝ่ายบริการใช้วิธีการเวียนวน เพราะวนกลับมาที่โต๊ะข้าพเจ้าทั้งๆ ที่เวียนกลับมาไม่ครบ แต่สัมมนาครั้งนี้จึงคิดว่าเก็บเรื่องได้แล้วเพราะถือว่ารับทราบและพร้อมปฏิบัติกันแล้ว
ผู้อำนวยการพูดถึงแต่ละยุทธศาสตร์มีกลยุทธ์อะไรบ้าง และมีโครงการอะไรบ้างที่สนับสนุนแต่ละกลยุทธ์ ทั้งยุทธศาสตร์ทั้งกลยุทธ์รวมกัน ท่านรองผู้อำนวยการ (เพชรบุรี) เกรงว่านัักเลงบู้ลิ้มอย่างเราจะปวดหมอง เลยขอให้ปรับว่าให้ใช้คำว่ายุทธศาสตร์แทน เรื่องก็เลยเอวัง ผู้อำนวยการก็เล่าๆ ไป สลับกับการไปดูงานที่ประเทศเกาหลี ซึ่งพี่ติ๋วดูแล้วก็ซาบซึ้งใจ รำพันรำพึงในใจที่เราอุตส่าห์ได้ยินว่า เมื่อไรน้าจะได้ไปบ้าน ยิ่งได้ยินหนูใหญ่บอกว่าอันนั้นชั้นก็ไป… อันนี้ฉันก็ไปมาแล้วก็ยิ่งเศร้าใจ… ได้แต่ปลอบว่าพี่ต้องใช้คติเที่ยวตามตัวอักษรของพี่สุนีย์ไป เพราะเที่ยวทุกที่มีตังส์่ครบ
สรุปว่าทุกคนในสำนักหอสมุดกลางได้รู้ทิศทาง ความเป็นมาและความเป็นไปของแผนงานในแต่ละยุทธศาสตร์ไปพอหอมปากหอมคอ ทั้งเรื่องประกันคุณภาพ การจัดการความรู้ ความเสี่ยง ฯลฯ ….
จากนั้นก็พักรับประทานอาหารกลางวัน… มีภาษารัสเซียอยู่มากมายมากกว่าภาษาอังกฤษ จึงเป็นสิ่งการันตีว่ารัสเซี่ยนแถวนี้มากจริงๆ มีอยู่ข้อความหนึ่งอ่านออกคำเดียวว่า 500 บาท ส่งสัยตั้งแต่รอคิวตักอาหาร และเป็นเรื่องที่ทนไม่ได้ที่จะปล่อยไว้โดยไม่รู้ จึงเริ่มเข้าไป (ป่วน) ว่าที่เขียนแปลว่าอะไร พนักงานบอกว่าแปลว่าห้ามขน หยิบ แอบ ซุก ซ่อน นำ ขโมย เม้มอาหารออกไปมิฉะนั้นจะโดนปรับ 500 บาท เฮะๆๆ แล้วก็ป่วนว่าพี่เป็นคนไทยไม่มีภาษาไทยงั้นพี่ก็ทำอย่างที่ว่านั้นได้ดิ… ได้ผลโดน (ค้อน) มาหลายวงใหญ่บอกว่าเหมือนกันครับ…. ที่นี้ไปป่วนเขา ที่เราตั้งอะไรเป็นภาษาอังกฤษใครถามว่าภาษาไทยทำเป็นงอแง… (ว่าตัวเอง)
ตกบ่ายท่านรอง (เสียงหล่อ) ขึ้นเวลามาเล่าเรื่องราวอะไรให้ฟังพร้อมกับแนะนำบุคลากรใหม่ (ก็ยังจำไม่ได้อยู่ดี) ให้รู้จัก ส่วนของเราพี่แมวแนะนำน้องยาหยี น้องเขียด และสลิมแมน น้องสุนทร พร้อมกับบอกว่าเป้นเจ้าของเหรียญเงินกระโดดไกล ใครไม่รู้ี่คอนเฟิร์มว่าไม่ใช่กระโดดงาน…
หลังจากนั้นผู้อำนวยการเปิดโอกาสให้ถาม ถามและถาม มองไปข้างหน้า เหลียวหลัง มองซ้ายและขวา ก็ยังไม่มี เลยก้มหน้ามองตัวเองว่าควรจะถามนะ เพราะหากเก็บข้อข้องใจแล้วไปคุยกับคนอื่น จากคำถาม ก็จะกลายเป็น เมาท์ หรือ อะไรซึ่งแย่ไปกว่านั้น ซึ่งไม่ดีและไม่ควรทำเป็นอย่างยิ่ง
ส่วนรายละเอียดของคำถามคำตอบหวังว่าผู้จัดน่าจะทำีเอกสารสรุปออกมาให้ทราบโดยทั่วกันเป็นลายลักษณ์อักษรและเข้าใจตรงกัน แต่ก็ขอสรุปคร่าวๆ และอยากให้พวกเรามาเติมเต็ม รวมทั้งถามต่อและถามต่อ… เพื่อความเข้าใจ นิดเดียวเองประมาณแค่ไม่กี่คำถาม…
1.  ตั้งข้อสังเกตว่าการนำเสนอโครงการที่ผ่านมา ฐานคิดคือคิดโครงการเพื่อตอบสนองแต่ละยุทธศาสตร์ แต่ในปีงบประมาณหน้าคาดว่าจะมีผลกระทบจากงบประมาณที่อาจต้องถูกตัดไป เรื่องนี้จะมีการพิจารณางบประมาณให้หนักเบาไปแต่ละยุทธศาสตร์อย่างไร ได้รับคำตอบว่าในปีนี้คงทำอะไรไม่ได้ แต่ปีหน้างบประมาณจะถูกตัดแน่นอน ซึ่งตรงนี้ผู้บริหารจะคงต้องนำไปพิจารณาเพื่อวางแผนการใช้งบประมาณต่อไป
2.  ตั้งข้อสังเกตว่าทางสำนักหอสมุดกลาง มีนโยบายให้ทำงานเป็นภาพรวม แต่มีบางโครงการที่นำเสนอมานั้นมีลักษณะเดียวกัน แต่ว่าแยกกัน มีทางเป็นไปได้ไหมว่าให้รวมกัน เรื่องนี้ได้รับคำตอบว่าจะจัดต่างที่ ต่างผู้รับผิดชอบ ต่างงบประมาณ จะรวมกันก็ได้หรือแยกกันก็ได้ สรุปว่าทำเหมือนเดิม
3. เนื่องจากผู้อำนวยการฯ ได้กล่าวถึง KPI ประจำตัวของบุคคลากรแต่คนและจะมีการตรวจประกันคุณภาพเร็วขึ้น แต่มีโครงการเรื่องนี้ในยุทธศาสตร์โครงการเดียวที่นำเสนอโดยสนามจันทร์… สรุปว่าการประกันคุณภาพ ผู้บริหารได้เตรียมกำจัดจุดอ่อนไว้เรียบร้อยแล้ว และจะมีการประชุมเรื่องนี้หลังจากการสัมมนาครั้งนี้ ส่วน KPI ขอให้มีการเก็บข้อมูล และสร้างเพื่อให้สามารถตอบคำถาม ฯลฯ  (จำไม่ได้)
4.  ถามว่าในมหาวิทยาลัยฯ มีการคิดเรื่องภาระงานของบุคลากรสาย ข ค หรือไม่ หรืออย่างไร  ตอบว่ามหาวิทยาลัยยังไม่มีการพูดถึง ดังนั้นหากทำตามข้อ 3 แล้ว ก็น่าจะทำได้
5.  ถามว่ามีโครงการซึ่งรับผิดชอบโดยคณะกรรมการส่วนกลางฯ คือ KM ความเสี่ยง และพัฒนาบุคลากร สำหรับเรื่องหลังสนามจันทร์นำเสนอโครงการไปทั้งสิ้น 3 โครงการนั้นจะให้ดำเนินการอย่างไร ตอบว่า ทำเหมือนเดิม
มีคนถามว่ากลับไปเราต้องทำแบบนี้ๆ  ใช่ไหม อย่างที่เราทำไปแล้วใช่ไหม จึงขยายความไปพอสมควร แต่รู้สึกดีจังที่มีคนคิดต่อเพระาการคิดต่อเป็นเรื่องสำคัญ
มีคนถามอีกว่าทำไมเราถึงเข้าใจอะไรๆๆ มากมาย (ยกตัวเอง) ตอบไปว่าก่อนไปประชุม ก่อนไปสัมมนาทุกครั้งและทุกที่ จะทำการบ้านทุกครั้ง
สำหรับการทำงานทั้งกับผู้บริหารทุกระดับ หรือผู้ร่วมงานทุกคนทุกระดับ เมื่อมีใครพูดอะไรมาสักอย่าง ก็จะเป็น keyword ให้เราต้องคิดต่อ แก้ปัญหา ซึ่งแก้ได้จากการอ่าน การสอบถามใครๆ รอบตัวเรา แล้วสรุปแล้วมีคำตอบมาก เพราะหากเก็บต่อไป สะสมไปเรื่อยๆ ทั้งปัญหา และ keyword  ก็จะเป็นดินพอกหางหมู ที่เราจะแกะกันไม่ออกค่ะ….