สัมมนาตอน…ล้อหมุนนนนน
วันอาทิตย์ที่ 18 พฤษภาคมนี้ถือเป็นฤกษ์งามยามดีที่สำนักหอสมุดกลางจะสัมมนาเรื่องยุทธ์ศาสตร์…… (เช็คจากประกาศวันสงกรานต์ใน blog ของพี่บูรณ์แล้วว่าเป็นวันดี) โดยมีพัทยา เป็นแหล่งพำนัก มีคนเล่าว่าให้ฟังพัทยาแบ่งออกเป็นเหนือ กลางและใต้ ดังนั้นคิดว่าพวกเราก็ควรจะไปให้ครบจะได้รู้ถึงความแตกต่าง อันนี้เอาไว้ให้ค้นคว้าหาความรู้ต่อไป จึงขอพักเอาไว้ก่อน เดี๋ยวจะไม่ไปถึงไหน…
รถออกเจ็ดโมงเช้า แต่มีหลายคนตื่นเต้นมากถึงมากที่สุด เกรงว่าจะตกรถจะไม่ได้ไปร่วมขบวนมากันตั้งแต่เช้าตรู่ รวมตัวกันตั้งแต่เช้า แต่เห่อค่ะกลัวไม่ได้ไปพัทยา มากันตั้งแต่ก่อนหกโมงครึ่ง พร้อมใส่เสื้อตัวใหม่สีโอวัลตินแบบไม่ใส่นมและฟิตเปรี๊ยะ… พร้อมที่จะเดิน (โดยไม่เกี่ยวกับข้อปุจฉาและวิสัชนาที่ว่า เป็นเพราะเสื้อหรือเป็นเพราะหุ่นของเราถึงเปรี๊ยะกันขนาดนั้น ) ส่วนหัวหน้าหอสมุดฯ ใส่ทุกอย่างแมทช์หมด ตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ไล่เฉดตั้งแต่อ่อนสุดจนถึงสีแบบโอวัลติ้น… โอวัลติน… (เรื่องนี้พี่ประสานฝากบอกผ่านมาทางพี่ติ๋ว หนูไม่เกี่ยวอีกเหมือนกัน)
รถมาแล้ว… บัสคันงามกับหนุ่ม พขร. คนคุ้นเคย สำหรับพวกเราได้เรียนรู้กันโดยปริยายว่าหัวหน้าหอสมุดจะเป็นผู้หญิงแถวหน้า หากเป็นคนแถวหลังๆ อย่างพวกเราแล้วไซ้คาดว่าจะนำพาซึ่งอุบัติภัยมาสู่พวกเราได้ เนื่องจากคุณพี่เมารถขึ้นรุนแรง แต่พักหลังๆ สังเกตกันว่าปริมาณของคนที่เมารถเพิ่มขึ้นตามวัย….ทอง เลยคิดกันว่าควรจะดีไซน์รถลักษณะพิเศษที่มีที่นั่งเฉพาะแถวหน้าซ้อนๆ ขึ้นไปแบบกระบังหน้าของทรงผมที่สมัยก่อนนิยมไว้ ก็คงจะดีไม่น้อย
และทางสำนักงานเลขานุการ ยังได้จัดรถตู้ไว้สำหรับเพื่อนๆ บางคนที่ไปค้างคืนที่ไหนไม่ได้ หนึ่งคัน ซึ่งดูดีแบบไฮโซ… เรื่องนี้คุณใหญ่ยกย่องตัวเองและเพื่อนร่วมขบวนการ
รถมาแล้ว….เดินไปกะจะไปขึ้นรถ หนูอ้อมากระซิบเบา ว่า หัวรองเท้าเจ้ติดขี้หมา แต่นี้ดเดียว…. ก็ก้มไปดูค่ะพบว่านี้ดเดียวจริงจึงใช้ทิชชูเช็ด เกรงว่าจะเหม็นเลยเดินย้อนกลับไปล้างผ่านรถตู้พลันได้ยินว่า ขี้หมา จากเพื่อนๆ ว่าที่ไฮโซ นัยว่าเหยียบขี้หมากันทั่วหน้า ขึ้นไปบนรถ ท่ามกลางสีหน้าสะอิดสะเอียนและเสียงโอ้กอ้ากประหนึ่งกำลังตั้งท้องอ่อนๆ ของซ้อดวง เอ๊ะเอ๋ ไหนว่าเป็นหนึ่งในสมาชิกคนรักหมา ไยทำแบบนี้ มิได้เกรงใจพี่เกในฐานะประธาน กับพี่พัชในฐานะเลขาชมรม ซึ่งอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน จนแทบอยากปลดจากสมาชิกโดยพลัน แล้วท่านประธานและท่านเลขา จึงต้องไปล้างรองเท้า แล้วก็หาไม้ถู…มาถูและก็ถู พื้นรถตู้ แล้วก็ใช้มือบิดผ้าอย่างไม่สะดุ้งสะเทือนและแข็งขัน
ระหว่างทำความสะอาดกันไป โอ๊กอ๊ากกันไป ขำกันไป มองกันไป สมองก็สั่งการให้ต้องหาคนผิดให้ได้ จะยกให้ใครดีนะระหว่างเจ้าตัวต้นเหตุที่ถ่ายเรี่ยราด หรือตัวเราเองที่นานๆ จะรวมญาติกันซะที ไม่มองทางไปเหยียบก้อนที่ว่าให้ได้ หรือ พขร. ที่มาจอดรถตู้แล้วประตูทางขึ้นซึ่งพอดิบพอดีกับเจ้ากองนั้นพอดี ….. และการกระทำทั้งหมดอยู่ในสายตาแป๋วๆ ของเพื่อนพ้องที่อยู่ในรถ ที่ไม่สามารถลงไปทำหน้าที่ไทยมุงที่ดีได้ มีแต่เราคนเดียวที่แชะ แล้วก็แชะ…. เก็บทุกอย่างไว้เป็นหลักฐาน ตอนหลังมีมิสเตอร์วีอีกคนที่แชะๆๆ เอาไว้
แล้วเราก็ขึ้นรถมาขยายต่อ…. เป็นแม่เม้าท์เล่าให้สมาชิกฟัง ฉับพลันก็ตกลงกันว่าเราจะเรียกไฮโซกลุ่มนั้นว่า ทัวร์อึหมา แล้วก็ต้องพักเรื่องราวเหม็นๆนี้ไว้เนื่องจากถึงเวลาอาหารว่าง
ไม่นึกเลยว่าบนรถบัสจะมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้น นอกจากผลัดกันเป็นแมงเม้าท์ แบบเผาขนตั้งแต่คนที่นั่งใกล้ที่สุด แต่ที่ฮาที่สุดต้องยกให้เรื่องลูกน้อยหอยสังข์ของแม่ต้อย
ก่อนถึงที่พักกลางทางของมอเตอร์เวย์ พี่ติ๋วกระซิบว่าน้ำแอร์หยดใส่หัว ก็พยักหน้า พี่ติ๋วใช้ทิชชูอุดตามช่องไว้ แล้วก็เฉยๆ กันไปและนั่งเป็นแมงเมาท์ต่อไป
ไปเดินชอปปิ้งที่ข้างทาง ที่ห้องน้ำ ไปแซวมวลหมู่ที่รถตู้ แล้วก็ขึ้นรถ ปรากฏว่าคุณณิชมน เจ้าของครัวคุณนาย ที่ปัจจุบันโดนเทคโอเวอร์โดยคุณแจ๋ว บอกว่าน้ำไหลและไหล แหมาะ ๆ และแหมะๆ ใส่หัวอีกหลายๆ คน อย่างกับโรคระบาด
ข้างหลังของดิฉันเป็นหนุ่มใหญ่คือลุงมนกะลุงเพชร ใช้ความสามารถขั้นเทพหยิบเครื่องมือคือมีดอันเล็กๆ ติดตัว ตัดขวดพลาสติก ปั้บๆ พักเดียวก็ได้เป็นถ้วยเล็กๆ สวมเข้ากับช่องแอร์ กักเก็บน้ำไว้ งานนี้ไม่รู้ว่าใครคิดกันระหว่างไก้กับไข่ ต่างคนต่างจะยกให้กันด้วยความอาย จึงช่วยกันปรบมือให้ทั้งสองคน ส่วนดิฉันในฐานะคอมเม้นเตเตอร์บอกว่าประดิษฐกรรมนี้ดีมาก แต่มีข้อบกพร่องคือน้ำซึมระหว่างข้อต่อ จึงควรใช้ทิชชูพันรอบๆ ไว้ ก็ได้รับเสียงปรบมือเปาะแปะๆ แต่มีเสียงโห่และฮาแทน….
เวลาไม่ชั่วโมงเราได้เรียนรู้อะไรๆ จากเพื่อนฝูงมากมายนิ… แล้วเราก็รู้ว่า “เพชร” อยู่ที่ไหนเวลาใดก็เป็นเพชร
ไปถึงห้อง “พวงชมพู” คือที่นี่งฟังการสัมมนาของพวกเรา
4 thoughts on “สัมมนาตอน…ล้อหมุนนนนน”
Leave a Reply
You must be logged in to post a comment.
ดีนะที่ป้าแมวขึ้นและนั่งบนรถแล้ว เหลียวขวา พบว่าหนูพัชกำลังใช้ไม้ถูพื้น (ดังรูป 3 ) ถูชักเข้าชักออกที่พื้นรถ ป้าแมวก็ว่าไอ้พัชมันขยัน คงพื้นรถเปียก แฉะ ที่ไหนได้ ซักครู่ เสียงใครก็ไม่รู้บอกว่า พี่ดวงกำลังอ๊วก แตก อ๊วกแตน ก็งงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ สักครู่ได้ยินเสียงเล่า เหยียบขี้หมาเละเทะ ( อ๊วก นึกแล้วจะอ๊วกตาม ) อ้อ ไมตรีขึ้นมาบนรถใหญ่ บอกว่าตนเองเหยียบขี้หมา
ฮาครับ…งานนี้มีฮา………พอดีได้เป็นหนึ่งในสมาชิกไฮโซที่ไปรถตู้ ขอรายงานข่าวแบบเจาะลึกสักหน่อย สมาชิกคู่แรกที่ก้าวขึ้นรถตู้ รอดตายไปอย่างหวุดหวิด สำหรับลุงนิตย์ผมไม่แปลกใจเพราะตอนนี้แกพกเครื่องรางของขลังเต็มคอ รอดพ้นกับระเบิดไปได้แถมบุญบารมีหนุนส่งพาป้าจันรอดไปอีกคน พี่ไมค์เป็นคนที่สามกำลังจะตามขึ้นไป(ระยะนี้ดวงตกครับ) เหยียบกับระเบิดเป็นคนแรก
แต่ฟอร์มจ้ด เก็บอาการอยู่ เดินหลบไปแอบล้างขาคนเดียวไม่ส่งสัญญาณให้เพื่อนๆรับรู้ จากนั้นเสียงป้าปองดังลั่น แต่หยุดป้าดวง ป้าเก ป้าพัช ไม่ทัน ต่างช่วยกันทำลายกับระเบิดกันถ้วนหน้า วงแตกครับ………แตกกระจาย สลายตัว หลังจากตั้งสติได้ ท่านประธานชมรมคนรักน้อง(หมา) กับเลขาฯชมรม เริ่มปฎิบัติหน้าที่(โดยไม่มีใครสั่ง) อีกคนหนึ่งเช็ค อีกคนหนึ่งถู (ดูภาพประกอบของป้าปอง) ทำหน้าที่ได้เหมาะสมที่ซู๊ดดดดด สมัยหน้าคงต่ออีกสมัยแน่ๆ …………………………………Mr.V รายงานข่าว
จุ๊ๆๆ ที่จริงแล้วหลังจากกระซิบบอกพี่ปองแล้วกะว่าจะหันไปบอก คนที่ตามมาให้ระวัง แต่ช้าไปเสียแล้ว เฮ้อ! งานนี้เลยช่วยไว้ไม่ทัน จึงรีบขึ้นรถคันใหญ่เพื่อไปถามว่า มีผู้ใดเหยียบบ้างหรือไม่ มิอย่างนั้นจะต้องเกิดจลาจลครั้งใหญ่ แน่ๆ แต่ต้องโล่งอก เพราะทุกคนปลอดภัยดี ไม่มีใครเหยียบกับระเบิดขึ้นมา
+++แม่ของลูกน้อยหอยสังข์ เห็นป้าๆ (ผู้สูงวัย) ส่วนที่เป็นเครื่องเล่น เช่น กระเช้าที่หอคอย โดดหอ และรถไฟเหาะตีลังกา เครื่องเล่นเกี่ยวกับหวาดเสียว เหล่านั้น ป้าหน่อยเตรียมตัวซื้อบัตรให้ขึ้นกระเช้าหอคอย ส่วนใหญ่จะเป็นคนมีอายุกันทั้งนั้น คนขายบัตรไม่ขายให้ เปิดสิบโมงครึ่ง หรือว่าเขาไม่อยากขายให้เรา กลัวจะเป็นลมคาเครื่อง!!!!….เฮ้อ….ๆๆๆๆ