“ให้”
♪..♫..♪… คำเดียวสั้นๆ แต่มีความหมาย…คือรักนั่นไงขวัญใจของพี่ ..♪♪…..♫♫ .. ..♪
อู้ยยยยยย ม่ะเกี่ยวม่ะเกี่ยว เพลงซึ้งซึ้ง หม้อหม้อ กะทะกะทะ นี่ไม่เกี่ยว จ้ะ แฮ่ๆ  @,<
“ให้” ที่จะพูดถึงนี้
เป็นคำเดียวสั้นๆ แต่ให้คุณค่าลึกซึ้ง
เป็นเรื่องของการ “ให้”
“ให้” สำหรับบางคน
ให้ ก็คือ ให้ ให้แบบไม่ต้องอธิบายบรรยายขยายความ
“ให้” สำหรับบางคน
ให้ อาจหวังเล็กๆ ว่าต้องได้ตอบแทน
“ให้” สำหรับบางคน
แม้จะไม่มากไม่มาย แต่ก็ยิ่งใหญ่อินฟินิตี้เจงๆ
“ให้” มีหลายรูปแบบ
ให้…โดยไม่รู้ตัวว่าให้  ให้…โดยเต็มใจที่จะให้
ให้รอยยิ้ม ก็…ให้  ให้เสียงหัวเราะ ก็…ให้
ให้ความคิด ก็…ให้ ให้มิตรภาพ ก็…ให้
“ให้” เป็นอะไรก็ได้ เท่าที่เราจะ “ให้” ได้

“ให้” โดยผู้ให้…ไม่เดือดร้อน
“ให้” โดยผู้รับ…สุขใจที่ได้รับ
“ให้” โดยเหมาะแก่กาละ เหมาะแก่บุคคล
…อย่างนี้คงเรียกได้ว่า สมดุลแห่งการให้…
สำหรับเรา…เราพร้อมที่จะให้ และพร้อมที่จะรับ
หากการให้ นั้น สื่อมาด้วยใจ

และนี่ก็เป็นอีกหนึ่งที่เราเต็มใจ
ทำ “ให้” เป็นครั้งสุดท้าย สำหรับพี่นพรัตน์ พี่นิศา ป้านิศาของพวกเรา
ภาพนี้อาจต้องการคำบรรยายถึงที่มา ที่ไป เบื้องหน้า และเบื้องหลัง
ซึ่งตั้งใจจะเล่าตั้งแต่หลังงาน แต่ด้วยหลายภาระ หลากกิจของข้าพุดเจ้า
เวลาจึงล่วงผ่านมาจนวันนี้
กับภาระช่วยงานพี่เค้า อาจมีเพื่อนๆ สงสัย
ทำไมเราจึงดูเหมือน “เยอะ…ไปป่าววววว” หุหุหุ
ก็สุดแท้แต่จ้ะ เพราะเราเอง เมื่อรับปากอะไรใครแล้ว
ถ้า…ไม่เหลือบ่ากว่าแรง ไม่เกินความสามารถ เกินกำลัง
ก็ไม่เคยปฏิเสธ “เพื่อน” … คนที่เป็น “เพื่อน” คงรู้
ย้อนไปตั้งแต่เมื่อครั้งงานคุณยาย
ที่พวกเราชาวหอสมุดฯ หลายๆ คน ตั้งกะหัวหน้าหอฯ ลงมา
ต่างร่วมด้วยช่วยกัน คนละไม้ คนละมือ จนงานลุล่วง
เราไม่รู้ว่าพี่เค้าฝากอะไรใครบ้าง
สำหรับเรา พี่เค้าบอกไว้ตั้งกะครั้งนั้น
“ถึงงานชั้น เธอต้องทำอย่างนี้ให้ชั้นนะ”
ดังนั้น งานพี่เค้า เราจึงด้วย…เต็ม…และตั้งใจ
จนเมื่อถึงวันสุดท้ายของงาน
พี่นิด น้องสาวพี่นิศา เธอประสงค์ให้ แต่เราเองไม่ได้ประสงค์รับ
รุ่งขึ้น วันเก็บกระดูกพี่เค้าก็โทรตามอีกครั้งให้ไปพบที่วัด
เมื่อไปถึง ด้วยความที่ต่างคนต่างก็มีเวลาจำกัด
พี่เค้าจะไปลอยอังคาร นัดเวลาคนเรือแล้ว
เราเองก็จะเข้าวัด แต่เพราะมีอุบัติเหตุคนใกล้ชิดตั้งกะวาน
จำต้องเลื่อนเวลาแม่ชีท่านข้ามมาอีกหนึ่งวัน
เช้านี้จึงจำต้องเร่งทำเวลา
เพื่อใช้เวลาที่เหลือให้มากพอสมกับที่ตั้งใจ…แม้จะไม่เท่าเดิม
เมื่อพี่นิดกึ่งบังคับ แกมขอร้องให้รับความขอบคุณ
จึงรับถุงของกำนัลนั้นมา ด้วยคิดในใจว่าคงเป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ
ระหว่างเดินทางไปวัดเพื่อปฏิบัติ
ได้ให้อีนู๋ๆ ลูกสาว ที่ตามติดไปด้วยกันเปิดออกดู ก็เห็นเป็นกระเป๋า
แต่ปรากฎว่า เมื่ออีนู๋แหวกๆ ก็พบว่ามีกะตังค์ในกระเป๋าอีก
เฮ้อออออออออออออออออออออออออออออออออออ
ก็เลยปรึกษากะเด็กๆ เอางี้ละกัน
เพื่อไม่ให้ความตั้งใจ “ให้” ของคนให้ เสียกำลังใจ
จะเอาส่งคืนไปก็ใช่เรื่อง
เป็นว่า พี่ๆ ทั้งป้านิศา ป้านิด มาร่วมบุญกะน้อง กะหลานๆ เลยละกัน

ในภาพคือหลวงแม่ชีกาญจพร น้อยพจนา
แม่ชีท่านเป็นผู้บุกเบิกสำนักวิปัสสนาธัมโมทยะ ด้วยปัจจัยส่วนตัวของท่าน
และขณะนี้ท่านกำลังเร่งปรับปรุง พัฒนาภูมิทัศน์
เพื่อรองรับญาติธรรม ที่ต้องการเข้าไปปฏิบัติ เพื่อให้มีความพร้อมในทุกๆ ด้าน

ไหนๆ ก็ได้โอกาสพาท่านๆ เข้าวัดวาแระ ถือโอกาสแนะนำสักเล็กน้อยละกันน๊าาาา
สำนักวิปัสสนาธัมโมทยะนี้ เป็นสถานปฏิบัติธรรมใกล้ๆ เดินทางไปได้ไม่ยาก
บรรยากาศโดยรวมเป็นธรรมชาติที่ร่มรื่น สามารถรองรับญาติธรรมผู้ปฏิบัติได้หลายร้อยคน
และทุกท่านก็สามารถติดต่อเข้าปฏิบัติได้โดยตรง
ซึ่งเวลาปกติจะมีพระและแม่ชีคอยกำกับดูแลการปฏิบัติของญาติธรรม
โดยเฉพาะหากท่านเป็นมือใหม่หัดปฏิบัติหลวงแม่ชีท่านจะเมตตาดูแลอย่างใกล้ชิด
อีกทั้งท่านเปิดโอกาสให้ผู้ประสงค์เข้าปฏิบัติกำหนดระยะเวลาตามที่ตนสะดวกได้
ปกติในรอบ 1 ปี จะมีคอร์สปฏิบัติใหญ่ 1 ครั้ง ประมาณ 10 -15 วัน
สำหรับท่านที่สนใจเข้าปฏิบัติสามารถติดต่อสอบถามเพิ่มเติมได้ที่โทร. 034-271442 หรือ 087-0883117
แต่ในช่วงนี้ ทางสำนักฯ อาจไม่สะดวกเรื่องสถานที่ควรติดต่อล่วงหน้าจ้ะ
ขออนุญาตพื้นที่เล็กๆ ตรงนี้ส่งธรรมสาระเพียงเท่านี้ก่อน
มีโอกาสจะเก็บสาระธรรมอื่นๆ มาเล่าสู่กันฟังใหม่ละกัลลลล

กลับเข้ามาเรื่องของเรา ก็เป็นว่า…
พี่นิศา น้องส่งพี่เป็นครั้งสุดท้ายตรงนี้ด้วยกุศลบุญร่วมกันนะพี่
ปัจจัย และสิ่งของที่พี่นิด กรุณาตั้งใจมอบ “ให้”
น้องขออนุญาตตรงนี้ ส่งต่อปัจจัยเพื่อสร้างสถานปฏิบัติธรรมสืบสานพระศาสนา
และมอบสิ่งของแด่ผู้สืบสาน เพื่อให้ท่านใช้ประโยชน์นะคะ
ท้ายนี้ กุศลผลบุญใดๆ ที่น้องคนนี้ ที่พี่ทั้งสองได้เคยทำมา
แต่อดีต ปัจจุบัน และต่อๆ ไป ในอนาคต
ขอกุศลนั้นจงส่งนำให้พี่นิศาสู่สุคติในภพภูมิที่ดี นะพี่นะ
สาธุ สาธุ สาธุ  __/|__
ขอขอบคุณ…เครดิตภาพบางส่วน
จาก http://activeway.com/moteya2/moteya2.htm
สาธุ สาธุ สาธุ  __/|__