ตกเรื่อง…เก็บมาเล่า…
จากงานซ้อมมมม ซ้อมรับปริญญาน่ะ อิอิ ^^
อิฉันมีโอกาสได้ไปเยี่ยมชม “ดูงานตามอัธยาศัย”
ด้วยภารกิจของบุตรเป็นเหตุ ณ ดินแดนนนทรีต้นใหญ่
ภารกิจการเป็นสารถีแต่เช้ามืดจึงเป็นธรรมดา
ที่บรรดา สว.ทั้งหลายทั้งที่เดินทางมาใกล้-มาไกล
เมื่อส่งลูกน้อยหอยโข่งเข้าหอประชุมแล้ว ต่างคนก็ต่างหามุมงีบบบบบ
หรือ หางีบตามมุม…อะไรประมาณนั้น

อิฉันเองก็พยายามหาเหมียนกัลลล
แต่ด้วยความที่มัวแต่เดินไปมาแบก…สัม…พารกกกกก
…ของหนุ่มสาว ที่ทิ้งไว้ให้ดูต่างหน้าอย่างกับว่าจะคิดถึง
แหมนะ จะวางทิ้งไว้ก็เกรงพ่อหนุ่มที่ตีรถทัวร์ตรงจากบุรีรัมเปอ
ที่มีทั้งเป๋าเสื้อผ้า ทั้งโน้ตบุ๊คจะล่องหน
2 สว. กะอีกหนึ่งหนุ่มหน้าหวานของอีนู๋เพื่อนลูก
ก็จำต้องช่วยกันขนย้าย…มวลอันมหาศาล…ไปเก็บยังรถที่จอดถัดไปอีกสองตึก

เฮ้ออออออออออออออออออ เดินไปก็เหนื่อย เดินมาก็เหนื่อย

(ท่านที่ needsssssssss เยี่ยมชมภาพแบบอลังๆ
กรุณาเอาเมาสสสสส จิ้มและClick ที่ภาพนะจ๊ะ…ที่ภาพ อิอิ…^Q^…
จะดูย่อ ดูขยายก็ตามสะดวกจ้ะ)
กลับมาถึงใกล้ๆ ศร.3 ก็เพิ่งสังเกตเห็นผู้คน
นั่งมั่ง นอนมั่ง ซุกใต้เตียงมั่ง อยู่บนอลังการนวัตกรรมชุดใหญ่
ที่อิฉันเห็นแล้วอยากนอนขึ้นมาโดยพลัน
เจ้าคลื่นหลากสี มีโค้ง มีเคิร์ฟ มีมุม มีฉากนี้
ถูกจัดวาง ณ ลานเอนกประสงค์ใต้ ศร.4
และมันก็ได้ถูกคลื่นมนุษย์หลากวัย…ต่างจับจองในต่างอิริยาบท น่ามีส่วนร่วม

อิฉันเองและคณะจึงพยายามเลาะๆ เรียบๆ เมียงๆ มองๆ
หาที่ว่างสักสอง…สาม…อณู
แห้ววววววจ้อย!!

ไหนๆ ก็สะดุดตาในสีสันบันเทิงแระ
วนไปวนมาก็สะดุดเข้าอีกกับบอร์ดแนะนำเจ้าโค้งเคิร์ฟมหัศจรรย์เบื้องหน้า

ก็ให้ถึงบางอ้อ…
อ๋ออออออออออออออออ ที่แท้เค้าเป็นโครงการของคณะสถาปัตย์นี่เอง
Reader’s Landscape
ฟังชื่อก็ดูน่าสนใจชิมิคร้าสำหรับชาวห้องสมุด
เอ….จะเกี่ยวรัยกะเรามั้ยน๊าาาาาาาา

(needssssssssssssssss อ่านรายละเอียดก็
จิ้มๆ clickๆ เหมียนเดิมจ้ะ อันที่จริงก็ทำได้ทุกรูปแหละ ฮี่ๆๆ
…รู้มั้ยม่ะรุ๊…แต่อยากบอก ฮาาาาาาาาาาาาาาาา )
สรุปสั้นๆ
โครงการนี้เป็นผลงานความคิดสร้างสรรค์
ในการนำวัสดุเหลือใช้มารียูซให้เกิดอรรถประโยชน์
ทั้งในแง่ความงาม และประโยชน์ใช้สอย
และอิฉันเองก็แอบนิยมผู้คิดประดิษฐ์ ประดอยนี้ยิ่ง

แหม่!! ก็คิดดู…กว่าจะเป็นชิ้นงานขนาดมหึมาแบบนี้
มันจะต้องผ่านขั้นตอน
การคิด การเสาะ การแสวงหา การผสานทั้งศาสตร์และศิลป์กี่มากน้อย

และก็ออกจะเชื่อว่ามันต้องผ่านการลอง
ลองผิด…ลองถูก มามากกว่า 1  2  3 … ครั้ง นะอิฉันว่า
อืมมมมมมมมมมมมมมมม
วิริยะ มานะ อุตสาหะ เพียรพยายามเจงๆ ข้าผู้น้อยขอคารวะ 1 จอก อิอิ ^^

(ภาพสุดท้าย ท้ายสุด ดูลึกๆ
((…แบบว่าจิ้มๆ clickๆ สักจึ๊ก สองจึ๊ก ม่ะลึกหราาาา หุหุ))
ดูดีๆ มีคนคุ้นเคยแอบชิงจับจองพื้นที่ได้ด้วยล่ะ ;p)
เห็นแบบนี้แล้ว
อยากเห็นแดนถิ่นศิลปินศิลปากร
ปฐมบทแห่งศิลปะยุคใหม่แห่งสยามประเทศ
มีอะไร อะไร ที่ “ยิ่งใหญ่ จับต้องได้” อย่างนี้มั่งจัง…