เมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาก่อนจะไปสัมมนา ได้ไปเที่ยวที่ตลาดบางหลวงใกล้ๆบ้านเรานี่แหละ แต่ไม่ใช่วันเสาร์อาทิตย์ เดินชมสบายเลยเพราะร้านปืดหมด แต่ในความสบายก็มีสิ่งน่าสนใจหลายอย่าง  จำได้ว่าเคยมาแล้วครั้งหนึ่งตอนมาทำกิจกรรมที่โรงเรียนใกล้แถวนั้น (ปองคงจำได้)
มาครั้งนี้ได้ดูบรรยายกาศในตลาดเรือนไม้เก่าๆ เดินไปเรื่อยๆจนถึงแพนั่งชมบรรยากาศริมน้ำ ทำให้นึกถึงเพลงๆหนึ่งขึ้นว่า   โอ้คลองบางหลวง    ถิ่นนี้พี่ยังแสนห่วง ห่วง บางหลวงพี่เอย    บางหลวงบ่วงใจ ให้พี่นี้ชื่นเชย    พี่รู้อยู่เต็มอกเอ๋ย เอ๋ย เราเคยรักกัน…. เด็กๆคงไม่เคยได้ยินเป็นแน่แท้เชียว
มองไปรอบๆ สายตาก็ไปสะดุดกับบ้านหลังหนึ่งซึ่งอยู่ตรงข้ามระหว่างคลอง เป็นบ้านแบบไทยๆแต่ทรุดโทรมแล้ว สอบถามผู้คนในระแวงนั้นว่า เป็นบ้านที่ผู้หลักผู้ใหญ่ในถิ่นนั้นซื้อไว้ เพื่อจะอนุรักษ์ไว้แต่ก็ได้ซ่อมแซมหลายครั้ง (ไม่มีผู้อยู่อาศัย) แต่ก็ทรุดโทรมไปตามสภาพ มีผู้ต้องการมาซื้อก็ไม่ขาย บริเวณรอบแพยังมีปลาสวายและปลาอื่นๆในบริเวณนี้ห้ามจับปลา ถ้าใครต้องการจะจับต้องให้ห่างจากบริเวณแพออกไปประมาณ 200 เมตร ในบริเวณรอบๆแพ จะมีไม้ที่ก่อไว้ในน้ำเป็นซุ่มๆคล้ายกองไฟ มีประมาณ 2-3 ซุ่ม ถามอีกว่าไว้ทำอะไร  เค้าบอกว่า เป็นบ้านปลา เมื่อก่อนแถวนั้นไม่มีปลาเข้ามาอยู่ จึงต้องทำบ้านไว้เพื่อให้ปลาเข้ามาอยู่  และในช่วงวิกฤตน้ำท่วมตลาดบางหลวงก็โดนน้ำท่วมมาก แต่ไม่ถึงตลาด มีล่องลอยของการถูกน้ำท่วมใ้้ห้เห็น
เดินขึ้นมาจากแพไปทางสะพานโยงสีเขียว เดินข้ามไปไหว้ศาลเจ้าแม่ทับทิม  มาเรื่อยๆแวะซื้อของที่ระลึกซึ่งมีอย่างเดียวคือเสื้อยืด  ทุกร้านปิดหมดแม้แต่พิพธภัณฑ์บ้านเก่าเล่าเรื่อง  อากาศร้อนมากจึงแวะดื่มน้ำที่ร้านกาแฟอาพ่อปาน       ได้รสชาติกาแฟโบราณจริงๆระหว่างนั่งพัก เหลือบเห็นรูปดารากับเจ้าของร้าน เค้าบอกว่าได้มีทีมงานละครมาถ่ายละครบ่อยๆ และมีรูปดาราเกือบทุกร้าน  ถ้าอยากได้บรรยากาศเก่าๆต้องมาที่นี่